Dag 238 Paaseiland

Om kwart voor 10 verzamelen we bij een hotelletje op de hoofdstraat van Hanga Roa. De gids en nog 3 mede deelnemers melden zich. Met een duitse dame en 2 amerikanen gaan we vandaag het avontuur aan. We gaan vandaag het oostelijk deel van het eiland bekijken, dit betekent voor vele het hoogtepunt van hun bezoek aan Rapa Nui, we zijn dus erg benieuwd.
Nadat we een aantal kleinere sites hebben bezocht (waar voornamelijk wat informatie over de geschiedenis van de Maori krijgen en omgevallen Maoi zien), bereiken we de groeve waaruit al deze beelden afkomstig zijn. Aan de zuid-oost kant van een krater zijn verschillende beelden in verschillende stadia te zien. De een is al af en is gebroken tijdens het transport naar de eindbestemming terwijl de ander nog aan de zijkant van de berg vast zit. Het is een bijzondere plek; de talloze beelden liggen her en der verspreid over het gebied en van enkelen is alleen het puntje van het hoofd te zien. Deze zijn door erosie als het ware in gegraven. Onze gids heeft wat foto’s mee en laat zien (aan de hand van een archeologische opgraving) hoe ver de beelden onder de grond nog doorlopen. In totaal schijnen hier een paar honderd Maoi te liggen/staan, maar we kunnen er echter slechte enkele tientallen zien. Het fraaie van deze plek is dat de beelden nog vrij gaaf zijn (degene die niet zijn gebroken), omdat ze nooit voltooid zijn. Ze hebben nooit hun eindbestemming bereikt en hierdoor hebben ze alle oorlogen tussen de verschillende stammen overleeft. Het had namelijk geen zin een onvoltooid beeld van de tegenstander neer te halen omdat dit beeld simpelweg geen betekenis had. Je kunt zien of je te maken hebt met een wel of niet voltooid beeld, door naar de ogen te kijken. Zijn de ogen uitgehakt, dan is het beeld ooit voltooid geweest. Het maken van de ogen deden ze namelijk pas als het beeld op de definitieve plek was aangekomen en op de Ahu (platform) was geinstelleerd. Nadat we de geboorteplaats van alle Maoi hebben gezien, gaan we naar de grootste verzameling Maoi op een rij van het eiland. Maar liefst 15 Maoi staan hier naast elkaar en met de woeste zee als schitterend decor. Deze zijn door een grote tsunami in de jaren 60, een paar honderd meter landinwaards geslingerd. De tsunami was veroorzaakt door een zware aardbeving in Chili; 9 op de schaal van Richter. In de jaren 80 hebben ze deze site gerestaureerd en staan ze er weer fraai bij. Door de aardbeving zijn de beelden dermate beschadigd, dat slechts 1 exemplaar nog gaaf genoeg is om z’n hoofddeksel te dragen. Het hoofddeksel is van een andere steensoort en is afkomstig van een groeve zo’n 10 kilometer verwijderd van de groeve voor de beelden. Hoe ze de hoofddeksels ooit op de beelden hebben gezet is tot nu toe een raadsel. Sommige hoeden wegen meer dan een ton.
Na deze schitterende sites rijden we naar een magnetische steen die voor de Maoi een speciale betekenis heeft. De steen is bijna perfect rond en wordt tot op vandaag de dag magische krachten toebedeelt. Robbert heeft een kompasje aan z’n rugtas hangen en als we deze over de steen bewegen zien we inderdaad dat het op verschillende plekken niet de juiste richting aangeeft.
Na al deze cultuur is het tegen half 4 tijd om de laatste site van de dag te bezoeken. Dit bezoek kunnen we combineren met het strand. De 5 beelden die hier staan staan bijna op het strand, wederom een bijzondere plek om te zijn. Na een klein uurtje op het strand te hebben gezeten (we hadden geen zwemkleding mee) is het tijd om terug te gaan. Keurig worden we bij ons huisje afgezet. ’s Avonds eten we aan de hoofdstraat bij een Chileens restaurantje. Het hele menu is in het Spaans, zonder vertaling. Half op de gok (ondersteund door Sacha’s ver-weggezakte Spaans) kiezen we een gerechtje en wachten af wat we krijgen. Geen spijt van gekregen, het eten was heerlijk.

De foto’s vandaag: Dag 238

www.flickr.com/photos/robbertensacha