Dag 239 Paaseiland

Lang zal ze leven, lang zal ze leven…..vandaag is Sacha jarig ! Een bijzondere plek om haar verjaardag te vieren. Op paaseiland, een van de meest geïsoleerde plekken op de aardbol. Na het ontbijt lopen we een rondje in het dorp, drinken we een lekker bakkie koffie bij ons inmiddels favoriete Mikcafe en halen we een stempel in ons paspoort bij het postkantoor. De stempel die we hebben gekregen op het vliegveld vermeldt wel “Ísle de Pasque”, maar de overheid heeft niet de moeite genomen om er een mooie afbeelding van een typerend Moai beeld bij te doen. Bij het postkantoor kun je een niet-officiële stempel krijgen en hier maken we dus graag gebruik van (zie foto). We slapen lekker uit en hebben na het middaguur contact met het thuisfront, via de telefoon en msn. Wel apart dat je tegenwoordig zo makkelijk contact kunt hebben met de andere kant van de wereld. Ook via internet komen er behoorlijk wat reacties binnen, waarvoor allemaal bedankt !!
Nadat Sacha al de felicitaties in ontvangst heeft genomen halen we, zoals afgesproken, om 3 uur de auto op. We rijden richting Rano Raraku, de vulkaan waar bijna alle Moai zijn uitgehakt. Voor ons was dit gisteren absoluut het hoogtepunt van de tour en dit willen we graag nog een keer bekijken. We zijn nu wat later op de dag, wat betekent dat de site bijna is uitgestorven. Liepen er gisteren misschien wel 150 mensen rond, vandaag komen we er slechts een handjevol tegen. We besluiten eerst in de krater een kijkje te gaan nemen, gisteren zijn we er wel in geweest, maar niet verder gelopen. Het is absoluut de moeite waard om ook hier de beelden te bekijken. Meteen aan het begin, zijn mensen met een opgraving bezig. Niks afgezette stukken land, je kunt gewoon over de schouder van de archeoloog meekijken. Doordat het beeld (aan de achterkant) voor meer dan de helft is uitgegraven is goed te zien dat deze op de rug een aantal symetrische tekeningen heeft. Als we even kijken bij de archeologen die bezig zijn de grond systematisch door te zoeken d.m.v. een zeef, wordt ons gevraagd waar we vandaan komen? Holanda antwoorden we….Ooooh Heineken wordt er bijna in koor geroepen, weer eens een iets andere reactie dan Johan Cruijff of Marco van Basten. Alhoewel “football” direct daarna wordt geroepen. Nadat we hier de schoonheid van de beelden hebben bekeken, lopen we nog een keer het rondje wat we gisteren ook hebben gedaan. Het licht is vandaag beter en de foto’s worden, zo blijkt later, mooier dan gisteren. Ook het feit dat het iets later op de dag is en de zon daardoor lager staat, werkt positief op de aanblik van de beelden. Op verschillende delen van het rondje is het werkelijk uitgestorven en we genieten van de speciale omgeving en rust. Als we tegen een uur of 5 wegrijden besluiten we in het dorp en op een terrasje even wat te drinken.
Eenmaal terug in ons huisje bekijken we de foto’s, douchen we en maken ons klaar voor het verjaardagsdiner van Sacha. Het orginele plan was om een dansvoorstelling te bezoeken, maar nadat we gehoord hebben dat er mensen uit het publiek worden gehaald om te participeren lijkt het ons beter een rustig restaurantje op te zoeken. We vinden er een in de Lonely Planet, maar die wordt net verbouwd. We lopen dus door maar vinden uitsluitend visrestaurants, daar hebben we vandaag niet zoveel zin in. Uiteindelijk komen we na een uurtje weer terug bij ons huisje en pakken we de auto naar het restaurant waar we 2 dagen geleden ook hebben gegeten en waar ze wel vlees op het menu hebben. Ook vanavond is het eten weer top en genieten we van de avond.
Na het diner rijden we langs het sportveld terug als opeens een drietal bijna naakte mannen voor de auto springen. Ze beginnen als een gek hard te lopen in de richting waar wij heen rijden. We zien nu dat dit artiesten zijn die de dansvoorstellingen doen. In lokale klederdracht (lees een rieten rokje voor en slechts een veter door de reet van achter) rennen ze over straat. Doordat ze voor onze auto uit rennen zit Sacha 1e rij en Robbert helpt door met het groot licht hun achterwerken te beschijnen. Ook de mensen die op straat lopen krijgen op deze manier een prima indruk van het achterwerk van de lokale heren. We komen niet meer bij van het lachen als ze stoppen met hardlopen en vrolijk naar ons zwaaien als we afslaan. Een grappig einde aan een bijzondere verjaardag!

Foto’s:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625323971220/

P.s. Sacha heeft nog geprobeerd een foto te maken van de blote billen, maar die zijn helaas mislukt. Sorry, iets te veel wijn gedronken!