Dag 243 Santiago

Ondanks dat het hotel aan een drukke weg zit slapen we bijzonder goed. Het hotel verzorgd het ontbijt en daar is helemaal niks mis mee. Lekker zonder na te denken je bed uit en aanschuiven.
Nadat we een klein tasje hebben ingepakt met wat spulletjes voor onderweg lopen we richting het centrum. 1e doel van vandaag is de Centro Artesenal Santa Lucia. Een markt met handgemaakte kleding, tassen, schoenen, sieraden (met de steen Lapsis Azul), houten speelgoed en veel meer. Het is een bonte verzameling en de prijzen zijn aangenaam laag.
Daarna lopen we verder richting het stadscentrum, want we willen graag een museum zien: Meseo Chileno de Arte Precolombino. Het is een hele zoektocht, de kaart die we hebben is niet echt duidelijk en zelfs als we het bij de vvv hebben gevraagd, het blijkt dat we er 2 straten vanaf staan, moeten we nog 2 keer kijken voordat we zien dat het gebouw dat ze aan het renoveren zijn het museum is. Stom natuurlijk er hangt namelijk wel 1 a4-tje met de tekst museo op de deur die tijdelijk als hoofdingang dient. Hadden we veel eerder moeten zien uiteraard. Zoals gemeld zijn ze het museum grondig aan het verbouwen waardoor er maar 1 verdieping open is voor bezoekers. Sterker nog, er is nog maar 1 verdieping, de rest van het gebouw is gesloopt. Er zullen wel meerdere verdiepingen op gezet worden ter uitbreiding van het museum. Momenteel wordt er gewerkt, althans op de binnenplaats. Hier zijn archeologen stukjes aardewerk aan het inventariseren die uit de grond op de patio van het museum komen.
De entreeprijs val erg mee, voor 3000 Chileense Pesos (€4,50) p.p mogen we naar binnen en het is het geld dubbel en dwars waard. Prachtige aardewerk, brons en goud uit de tijd van de inca’s en andere oude beschavingen die hier hebben geleefd en we zijn verbluft over de bijzonder gave staat ervan. Ze hebben spullen uit een gebied dat van midden amerika loopt tot ongeveer het midden van Chili. Het leuke van het museum is dat je gewoon overal foto’s van mag maken, dat hebben we dus voor jullie gedaan.
Na het museum lopen we door het voetgangers gebied in het centrum van de stad. Veel Europese winkels, maar ook mensen die op een kleedje hun handelswaar aanbieden. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het hier op straat kopen; sokken, horloges, sjaaltje, speelgoed, hoeden, zonnebrillen, zakdoekjes etc. Mensen uit alle lagen van de bevolking kopen hier spullen op straat. Zo zien we een man in keurig net 3 delig grijs kostuum een ‘echte’ rolex kopen terwijl er ook nog even sokken worden ingeslagen. Grappig om te zien.
Voor de lunch strijken we neer in een koffiebarretje waar we een heerlijk Duits broodje eten. Het is ons opgevallen hoeveel Duitse invloeden ze hier hebben, veel winkels hebben een Duitse naam en ook in de straatnamen kom je veel Duits tegen. We weten eigenlijk niet waar dit vandaan komt, blijkbaar hebben we nog onvoldoende gelezen over de geschiedenis van Chili. Na de lunch lopen we naar een mooi uitkijkpunt en kunnen vanaf daar wat plaatjes schieten van de stad die wordt ingesloten door bergen met de witte sneeuwtoppen. Als we de berg aflopen, komen we weer uit bij de markt die we op de heenweg ook gezien hebben. Dit komt goed uit, want we willen graag een tas kopen. We hebben ontdekt dat een rugtas niet zo praktisch is voor de stad. Je moet het contstant in de gaten houden en als je en er iets uit wilt halen (zoals de lonely planet) dan zit je toch een partij onhandig te graaien terwijl, er allemaal mensen aan je voorbij lopen. Dat zijn natuurlijk precies dé momenten voor een dief om je zakken te rollen. Een tas die je makkelijk voor je kan dragen en die je snel even open en dicht kan ritsen, is een stuk veiliger en prettiger. We lopen de markt nog een keer aandachtig langs en kopen een tas die ons ’s ochtends ook al was opgevallen. Ze vragen er maar 6.500 pesos voor (ongeveer 10 euro), dus we nemen niet de moeite om af te dingen. Hij wordt gelijk in gebruik genomen; de lonely planet en een flesje water vinden hun weg in de felgekleurde tas.
Als we van de markt afkomen, zien we dat het inmiddels al rond 5 uur is. We hebben het al met al lang volgehouden in de stad en we voelen onze voeten en benenen ook wel. We lopen terug naar de hostel waar we wat uitrusten en onze e-mailberichten lezen.
Tegen 8 uur gaan we weer op pad op zoek naar een restaurant. De medewerkers van de hostal zijn bijzonder vriendelijk en hebben ons tips gegeven waar we lekker kunnen eten. Na wat zoeken vinden we het aanbevolen straatje met talloze eetgelegenheden. We gaan zitten bij restaurant Patagonia en bestellen een soort mixed grill van Argentijns rundvlees voor 2 personen. De prijs is niet echt heel laag maar het is wel inclusief 2 huiswijntjes (zeg maar gerust: 2 enorme bellen), dus het is wel te doen. Als het gerecht wordt opgediend, zien we een enorme stapel van verschillende stukken vlees. Het smaakt uitstekend en de sfeer van het restaurantje is helemaal top. Santiago is een verassend leuke stad met mooie architectuur en veel karakter. Als we ’s avonds terug lopen, worden we (bij een druk oversteekpunt) opgemerkt door een jongeman met een niet zo’n zuivere blik in de ogen. Helaas voor hem zien wij hem ook en laten we hem duidelijk weten dat we ‘m in de gaten houden. Na 50 meter druipt hij af; te lastig waarschijnlijk.
We waren de hele dag al bewust van de aanwezigheid van zakkenrollers, maar deze ontmoeting heeft ons nog meer op scherp gezet. Morgen geen rugtas mee en belangrijke spullen laten we op de kamer. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!


Foto’s:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625230842311/