Dag 311 San Pedro – Flores (Guatemala)

Helaas heeft het dagje extra rust niet echt geholpen voor Robbert, hij voelt zich nog altijd niet echt lekker. We hebben tickets, dus we gaan toch op pad. De boot van half 10 heeft een dik half uur vertraging, zorgt ervoor dat wij even lekker op een terrasje een fruitsapje kunnen drinken. Langzaam knapt Robbert wat op en gelukkig is de boottocht (nu in een fatsoenlijke boot) een stuk rustiger dan 3 dagen geleden. We stoppen onderweg bij Caye Caulker en een ander klein eilandje dat geheel is omgebouwd tot golfbaan, niet normaal. Uiteindelijk doen we er ruim een uur over om in Belize stad aan te komen en gelijk bij aankomst hebben we het al gezien; hier wil niemand lang blijven. Ongezellig en uitgestorven ligt het erbij (alles is dicht op zondag). Na enig onderhandelen hebben we een taxi die ons naar het internationale vliegveld brengt. Even opletten bij het boeken, er zijn hier 2 vliegveldjes, municipal en internationaal.
Op het vliegveld checken we onze tassen voor de zoveelste maal in en lopen naar boven om daar onder het genot van een prima lunch te wachten op onze vlucht om 3 uur. Het restaurant zit bij een zwaaiplatform, wat hier inhoudt dat je achter gaas alles op het vliegveld kan volgen. Onze laatste Belizian Dollars wisselen we om voor US dollars, we wilden eigenlijk Guatemaleze munten maar die hebben ze niet?! Heel apart.
We vliegen vandaag voor de verandering in een superklein vliegtuigje. Er is ruimte voor 7 passagiers maar er zijn er maar 6. Een van de overige toeristen heeft mazzel en mag naast de piloot plaatsnemen, voor de gewichtsverdeling. Zal wel geholpen hebben dat ze mid-20 was en van het vrouwlijke geslacht.
We vliegen over super dichtbegroeid gebied dat af en toe heuvelachtig is. Als we de grens met Guatemala zijn gepasseerd en de daling langzaam inzetten zien we Tikal (een maya ruïne) al in het dichte bos. Grappig om er nu al over heen te vliegen en straks bovenop te staan. De vlucht duurt precies 1 uur en om 4 uur staan we met onze spullen bij de douane. De stempel die we krijgen is goed voor de CA-4 regio. Nooit van gehoord? Wij ook niet tot vandaag. De landen Guatemala, Nicaragua, Honduras en El Salvador hebben een soort BeNeLux overeenkomst. We kunnen dus ook in de overige landen rondreizen gedurende deze periode. De douane formaliteiten van Mexico naar Belize waren een ei-tje, maar hier ging het nog makkelijker. In de aankomsthal van het vliegveld, waar overigens 10-15 vluchten per dag aankomen, staat een buro met daarachter de douane beambte. Hij kijkt je aan, vraagt hoe lang je wilt blijven en stempeld ondertussen je paspoort.
In de hal worden we ontvangen door de gebruikelijke taxi-chauffeurs. We hebben wel een taxi nodig maar vinden de prijs van 5 USD per persoon veel te hoog. We lopen naar de weg die langs het vliegveld naar Flores loopt om te kijken of we een Tuk-Tuk kunnen aanhouden, die zijn namelijk veel goedkoper. Als we nog net niet bij de weg staan komt er een taxi aanrijden die ons aanbied om ons voor 4 USD totaal mee te nemen. Prima.
We worden keurig afgezet bij het hotel dat we hebben uitgezocht en ze hebben nog een kamer. Terwijl we de papieren invullen komt er een ander stel informeren, maar het hotel is nu vol. De kamer is spotgoedkoop in vergelijking met de prijzen in Belize (28 Euro) en ziet er prima uit, we hebben zelfs een fantastisch uitzicht op het meer en we hebben WiFi in de kamer. Na het inchecken lopen we eerst naar de supermarkt met een ATM, voor wat Guatemaalse Quetzals (GTQ) en een fles water. Daarna halen we onze fotocamera op en wandelen een rondje om het eilandje. De zon zakt al wat, dus het licht is mooi. Het helpt echter ook dat Flores een zeer fotogenieke plek is. De bootjes op het water, de vrolijk gekleurde huizen en de mensen die op de flonders hangen en in het water zwemmen. Onderweg komen we een klein marktje tegen, waar life muziek wordt gemaakt en voornamelijk kleine snacks worden gekocht. We zien dat een stalletje iets verkoopt dat verdacht veel op oliebollen lijkt. Het is drie uur en een kleine snack gaat er wel in. We nemen er allebei een en ze smaken goed, alhoewel het niet exact hetzelfde is als onze Nederlandse oliebol. Terwijl we wandelen, worden we aangesproken door een stel uit Hong Kong die allebei met een enorm fototoestel hetzelfde plaatje schieten. Ze vragen of we een supermarkt weten. Die weten we toevallig, dus we leggen ze uit hoe ze er komen. Daarna vragen ze of er toevallig een MacDonalds is hier. We zeggen dat we die niet hebben gezien, maar wel een Burger King net aan de andere kant van de brug zo’n 500 meter lopen. Maar dat vinden ze veel te ver. Ten einde raad vragen ons: “wat eet je hier dan, als er geen MacDonalds is?”. Wij moeten ons inhouden om niet te lachen en leggen hun uit dat er talloze restaurantjes zijn met uizicht op het meer, daarvoor hoeven ze alleen maar een klein stukje verder door te lopen. We wisselen nog even uit waar we vandaan komen en zeggen vervolgens gedag. Wanneer we het eilandje helemaal hebben rondgelopen, genieten we (al zittend op muurtje) van de zonsondergang en maken diverse foto’s van het uitzicht. De sfeer in dit dorp is erg ontspannen en de omgeving doet ons denken aan het Gardameer in Italië. Het voelt op de een of andere manier veel beter aan dan Belize en we zijn daar erg door verrast.
Terug op de kamer kijken we op de computer of er nog wat is gebeurd in de wereld en of we nog berichten hebben gehad. Tegen een uurtje of 7 besluiten we om een hapje te gaan eten bij een restaurant dat we onderweg al hadden gezien. Ze serveren een dagmenu voor 50 GTQ (4,7 Euro). De moeite waard om te ontdekken of het wat is. De porties zijn klein, maar het smaakt uitstekend. Ter afsluiten nemen we een schepijsje bij een lokaal ijstentje, maar helaas ziet dat er lekkerder uit dan dat het smaakt. Soms zit het mee, soms zit het tegen.
We keren terug naar het hotel om het verslag te schrijven en we gaan op tijd naar bed.


http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/7215762571567129/