Dag 128 Salt Creek Rest Area- Kings Canyon

Vandaag worden we lekker op tijd wakker, om even voor 8 uur begint de zon op ons busje te schijnen en worden we langzaam wakker van het licht. Het bevalt ons prima om ons waak- en slaapritme aan te passen aan het licht en donker. Vannacht was het weer redelijk koud, ondanks dat we in een vrij beschutte natuurlijke kom (de warmte zou moeten blijven hangen) hebben geslapen. Nadat we rustig aan hebben ontbeten pakken we onze spullen maar weer een keer in en staan we voor de eerste uitdaging van vandaag; de kom uit komen. Met een redelijke aanloop en dus behoorlijk wat snelheid kruipt Robbert in de bus de heuvel van mul zand op. Niet midden op het pad waar alle 4x4 auto’s het zand al hebben losgereden maar dwars door de berm waar het zand nog een redelijke structuur heeft door het gras dat daar groeit (of groeide). Sacha staat ondertussen boven op het heuveltje te kijken of er geen auto van de andere kant de heuvel op komt rijden. Gelukkig is dit niet het geval en halen we de top en met enige vaart rijden we ook weer naar beneden. De mensen die op de officiële parkeerplaats hebben overnacht (en net aan hun ontbijt zitten) kijken nogal verbaast dat een busje dwars door de berm vanachter de heuvel verschijnt. Sacha stapt in en we zwaaien vrolijk naar de nog altijd verbouwereerde mensen. De tocht naar Kings Canyon is bijzonder mooi. Voor de verandering rijden we nu door een bosachtig gebied en aan de rechterkant kunnen we de Canyon al zien, een plotseling hoogteverschil van 100 tot 200 meter midden in het landschap. Om even over 12 uur rijden we de camping op (wildkamperen in de nationale parken is ten strengste verboden) en checken we in. We nemen voor de verandering een plekje met electra, vandaag en vannacht kunnen we alle apparaten (fototoestel/laptop/telefoons) weer opladen zodat ze weer een aantal dagen mee kunnen in de wildernis. Als dit allemaal lukt kunnen we gewoon elke dag ons verslag kunnen schrijven, plaatjes kunnen schieten en in noodgevallen bellen. Nadat we een super plaatsje hebben bemachtigd met uitzicht op de Canyon doen we de was. Door de wandeltochten van de laatste dagen en het niet dagelijks uitspoelen van de spullen hebben we een behoorlijke voorraad vuil wasgoed. Normalitair spoelen we alles uit en droogt het in de nacht en het begin van de ochtend maar omdat het hier ’s nachts de temperatuur daalt tot aan het vriespunt, duurt dat te lang en zouden we met natte was op pad moeten. Vandaag hebben we ruim de tijd en het weer zit ook mee, prachtig zonnig en een aardige briesje. Bij de receptie hebben we de weersvoorspellingen voor vandaag en morgen kunnen lezen. Vandaag min 6 max 21 en morgen min 6 en max 17 beiden met een zonnetje, veel beter dan we gehad hebben.
Als de was hangt te drogen genieten we van onze ‘vrije’ middag, Sacha leest een boek en Robbert doet een dutje ( ja van al dat wandelen en die eindeloze kilometers rijden word je best moe). ’s Middags tegen een uur of 5 nestelen de eerste mensen van de camping zich al voor de zonsondergang, wij hoeven geen plekje op te zoeken, vanuit onze luie stoelen hebben we prachtig zicht op het landschap. De buurman komt even een praatje maken omdat hij Sacha aan een glaasje wijn ziet nippen, hij is verbaast dat Robbert geen wijn in z’n glas heeft en biedt hem een glas superwijn uit Australie aan. Is volgens hem niet in de winkel verkrijgbaar, alleen in het wijnhuis. Deze wijn zal wel in een andere categorie vallen als de slobberwijn die wij hebben. Het is echt opvallend dat veel Australiers zo vriendelijk zijn en vaak even een praatje komen maken.
Helaas valt het kleurenspektakel vandaag wat tegen. Er is enige bewolking die precies aan de horizon hangt, als de kleuren echt mooi dreigen te worden verdwijnt de zon achter de wolken.
Na het avondeten vullen we onze watervoorraad aan, we hebben nu weer ruim 50 liter aan boord, dus we kunnen weer een paar dagen vooruit. Zeker als je in uithoeken zit zoals wij dat nu regelmatig doen is het zaak om altijd minimaal 20 liter water aan boord te hebben. Mochten we dan stranden dan kunnen we altijd nog een paar dagen voor ons zelf zorgen en wachten totdat er hulp komt. Ondanks dat we elektra hebben kruipen we vroeg in bed, het is nu even voor 8-uur. Nog even het verslag schrijven en dan lekker slapen.