Dag 118 Darwin

Na wederom een zelfbereid ontbijt te hebben genuttigd, lopen we naar de bank. Gelukkig kunnen we geld opnemen en we hebben dus voldoende geld om de bus te betalen. Na het bezoek van de pinapparaten vervolgen we onze weg naar een outdoorwinkel om te kijken of ze nog handige spulletjes hebben voor in de bus. Er zitten wel 2 koelboxjes (een grote en een kleine) bij de bus, maar wij hebben liever iets op electra. Als je niet afhankelijk bent van koelelementen, hoef je niet elke dag op zoek naar ijs of koelblokken. De winkel is vrij klein en echt gericht op mensen die ver de bush bush in trekken met een 4 x 4 voertuig. Dit zit er voor ons niet in, gezien onze keus voor een praktischer busje. Het enige nuttige dat we kunnen vinden is een tafeltje en een olielamp. We schaffen nog niks aan, dan loop je er maar mee te slepen. Bovendien vinden we de prijzen ook wat aan de hoge kant. Onderweg naar het internetcafe komen we nog langs een hostel waar we op de prikborden uitkijken naar een stel fietsen. Gisteren hebben we nog een afspraak gemaakt voor het bezichtigen van 1 fiets, die bekijken we vanmiddag om 6 uur. We willen er liever 2, dan zijn we wat vrijer. We vinden een advertentie voor een tweetal fietsen, maar die zijn al verkocht, jammer want het waren redelijk mooie atb’s. Ook hangt er een briefje met een electrische koelbox, we sturen deze mensen een sms met de vraag of de box nog beschikbaar is. Na een klein half uurtje krijgen we tegenbericht dat deze nog beschikbaar is en we spreken af dat ze hem om 5 uur komen laten zien bij ons hotel. We vinden het wel prettig om iedereen die iets wil verkopen naar ons hotel te laten komen. Hier doet iedereen het gewoon en begrijpen ze de situatie, moet je eens voorstellen hoe de mensen die in Nederland iets op marktplaats verkopen, zouden reageren als je meld dat ze maar even met hun verkoopwaar langs moeten komen om het te laten zien… dat kun je lang wachten.
In het internetcafe uploaden we de verslagen van de afgelopen 3 dagen zodat jullie ook weer redelijk up to date zijn. Na ons electronisch uitstapje, lopen via het park aan de kust terug naar het hotel. We verzorgen wederom zelf de lunch. Na de lunch maken we nog even gebruik van het zwembad van het hotel en ’s middags doen we wat administratie (blijkt dat we gemiddeld in Maleisie € 51,73 en in Indonesie € 52,83 hebben uitgegeven aan dagelijks levensonderhoud. Door de spotgoedkope tijd in Thailand, Cambodja en Vietnam zitten we gemiddeld nog onder de € 50 die we ons zelf tot doel hebben gesteld. We hopen dat het na de aanschaf van onze bus weer wat betaalbaarder word in Australie, tot nu toe hebben we hier geen dag gehad die minder dan € 75 kostte, even wennen die westerse prijzen.
Om 5 uur wachten we in spanning bij de ingang van ons hotel op het verschijnen van de koelbox. Keurig wordt er gebeld dat ze wat vertraagd zijn, en om even voor half 6 komt er een auto met (weer) 2 vrolijke Fransen voorrijden. We bekijken de koelbox (prima ding) en ze vertellen dat ze ‘m verkopen omdat ze hiervoor een busje hadden, maar dat is kapot gegaan. Ze rijden nu in een stationwagon en dan is een elekrisch koelboxje niet praktisch. De auto puilt werkelijk uit van alle rotzooi en zelf de dakdrager is volgestapeld. De $ 100 die ze vragen is heel redelijk voor het apparaatje, maar ze vinden het toch echt nodig om te melden dat er een snoertje mist. Ja, dan moet er wel wat van de prijs af. We bieden $ 75 dollar en dat bod word geaccepteerd. Dat het ontbrekende snoertje dezelfde aansluiting had als de lader van ons fototoestel hadden we al snel gezien, maar niet gemeld :-). We krijgen ook nog een gratis extra gaspit aangeboden, zelf gebruiken ze die niet meer. We nemen het aanbod aan, weggooien kan altijd nog. De fiets die we om 6 bekijken (hier moesten we zelf naar toe, maar het was maar 20 m lopen) blijkt echt niks te zijn. Ook de andere barrels die hij nog heeft kunnen het predikaat ‘bruikbaar’ niet dragen. De versnellingen werken niet, zadels staan op standje iniminie en zijn niet verstelbaar, ‘t is gewoon niks. We besluiten dan maar niets te kopen en rustig te kijken wat er op ons pad komt. ’s Avonds doen we nog even boodschappen bij de grote supermarkt. We wilde eigenlijk op de fiets, die we vanavond zouden kopen, naar een markt 2 km verderop, maar dat gaat zo moeilijk zonder aankoop. We kijken goed naar de aanbiedingen en slaan voor 4 maaltijden spaghetti saus in. Inkopen in grootverpakking is ook in dit land de moeite waard en met de bus hebben we geen last van die extra kilo’s.
Eenmaal terug in het hostel lijkt het alsof er een bom is ontploft in de keuken. Er is iemand aan het koken geweest die werkelijk alles gebruikt en smerig heeft achtergelaten. Het valt de medewerkers ook op en de verantwoordelijke blijkt een notoire viespeuk die wederom een standje van het hotel kan verwachten. Uiteraard doen wij wel de afwas van de spullen die wij gebruiken (even vóór gebruik en na gebruik) en proberen we ons koelboxje uit op de kamer.
We lezen wat, schrijven het verslag en bereiden ons voor op het avontuur van morgen; als kersverse eigenaren van een prachtige witte Mitsubishi bus, rijden we (aan de linkerkant van de weg) richting de outback van Australië.

Foto’s van een mooi aangelegd parkje in Darwin.