Dag 175 Sydney (China-town, Paddy’s Market, Darlin

We worden vandaag laat wakker en Fred en Chantal zijn al vertrokken naar hun werk. Op ons gemak doen we ons ontbijt en douchen we. Vandaag gaan we nog een aantal grote backpack-hostels bezoeken in het centrum, om onze advertentie ook daar op te hangen.
Als we zijn “uitgerommeld”, pakken we onze tas (deze keer met fototoestel) en lopen richting de bushalte. Het duurt niet lang voordat een bus naar het centrum langs komt en we stappen op. We voelen ons inmiddels al bekend met het systeem en de busroute. In de stad aangekomen, stappen we weer uit bij Hyde Park en lopen we in de richting van de grote hostels. We vinden daar een aantal mogelijkheden om onze advertentie op te plakken, en daar maken we dan ook gretig gebruik van. China-town is heel dichtbij vanaf deze plek, dus daar lopen we daarna heen. Het valt ons op dat de winkels en restaurants wel Chinees gerund zijn, maar de bezoekers voornamelijk niet-Chinees zijn. Het is erg ruim opgezet (zoals heel Sydney), dus het voelt niet zo knus als de China-towns die we al in andere steden gezien hebben. Wanneer we het gebied uitlopen, staan we per toeval opeens voor een enorm groot gebouw, waarin de Paddy’s Market is gehuisvest. Dat is even een toevalstreffer, daar hadden we namelijk al heen gewild. We lopen naar binnen en zijn overdonderd door de enorme hoeveelheid stalletjes met verkoopwaar. Na een kwartier zijn we er echter al achter, dat de spullen wel allemaal hetzelfde zijn en voornamelijk bestaat uit nep-troep. Het geheel heeft een beetje weg van de zwarte markt in Beverwijk. Als we het wel een beetje gezien hebben, gaan we weer naar buiten en eten we onze boterhammen op, samen met een milkshake van de McD. Het waait hard op het punt dat we dan zitten en het voelt daarmee erg fris aan, dus we besluiten om maar om snel weer in beweging te komen en richting Darling Harbour te wandelen. Daar ziet het er (ondanks het weer) toch heel gezellig uit: restaurantjes, plankensteigers, waterorgels e.d. We vervolgens onze weg over de brug naar de andere kant van de haven, waar het bekende aquarium gehuisvest is. We willen even kijken wat de toegangsprijzen zijn om te besluiten of we dat de komende tijd nog een keer gaan bezoeken. Het is niet goedkoop ($35 p.p.) maar wellicht gaan we een combinatiekaart kopen, die ons ook toegang geeft tot 3 andere attracties en rond de $50 kost.
Daarna lopen we weer richting Hyde Park om even op een bankje te gaan zitten het onze (arme) voetjes te laten rusten van al dat wandelwerk. Omdat Sydney erg heuvelachtig is (lijkt wel een beetje op San Francisco, wat we van films kennen) voelen we onze kuiten ook al een paar dagen lekker branden. Wanneer we voldoende uitgerust zijn, gaan we naar de supermarkt (weer een stukje terug wandelen) om boodschappen voor het avondeten te doen. We willen een keer echte Hollandse groentensoep maken. Het duurt even voordat we alle ingredienten hebben gevonden en lopen na een half uur met volle tassen de winkel uit richting de bushalte.
Wanneer we bij het appartement aankomen, ontdekken we tot onze verschrikking dat de deur van de gezamenlijke opgang dicht is. Daarvan hebben we geen sleutel. Dat was tot nu toe geen probleem, omdat deze niet goed sluit. Maar blijkbaar heeft iemand de deur nu iets te goed dicht getrokken. We bellen aan, wellicht is Kristian (de Chineese huisgenoot van Fred en Chantal) wel thuis, maar helaas: geen reactie.
We dumpen de boodschappen in de auto en gaan een stukje wandelen. Als we pech hebben, komt iedereen vanavond pas laat thuis (het is hier gebruikelijk om op vrijdagavond een feestje bij te wonen) en kunnen we de hele avond niet naar binnen. In een gezellig winkelstraatje strijken we neer bij Gusto Espresso bar en nemen een cappucino en een chai latte (Wendy: je hebt gelijk, deze is erg lekker!!!). Robbert belt Chantal en zij geeft ons het telefoonnummer van Kristian. Als we deze bellen, vertelt hij dat hij nog maar 10 meter van het appartement verwijderd is. Pff… gelukkig, we kunnen na onze koffie weer terug.
We wandelen rustig aan terug, pakken onze boodschappen uit de bus en gaan naar binnen. De ouders van Krystian (die zijn voor 6 weken vanuit China op bezoek) zijn in de keuken bezig het eten te maken en we raken aan de praat met de moeder van Krystian over de geschiedenis van Nederland. Alles wordt door Kristian vertaald, aangezien zijn ouders geen woord Engels spreken en wij (verassing!!!) geen Chinees. We laten vanaf internet wat foto’s zien van Nederland, Eemnes en de tulpenvelden. Ze zijn zeer geïnteresseerd om te horen wat de Nederlanders doen met de tulpenvelden, molens en de inpoldering van land. Als ze klaar zijn in de keuken, gaan wij aan de slag om onze groentensoep in elkaar te draaien. De (maggie)blokjes hebben toch een ander resultaat dan wat we hadden verwacht (de soep wordt bruin, maar smaakt nog niet ergens naar), dus we struinen het kruidenrekje af voor meer smaaktoevoegingen.
Uiteindelijk hebben we het gewenste resultaat bereikt en gaan met z’n tweetjes aan tafel. Fred en Chantal hebben vanavond allebei een feestje, dus daar hoeven we niet op te wachten.
Wat we over hebben aan soep laten we in de keuken staan, voor een ieder die belangstelling heeft.
Elke keer als we de bus pakken, komen we langs een cinema, die op loopafstand van het appartement zit. We hadden al afgesproken dat we vanavond een filmpje zouden pakken en op internet hebben we gekeken wat er draait en hoe laat. Tegen 8 uur pakken we onze jas/vest en gaan (weer) aan de wandel. Het blijkt inderdaad maar een klein stukje te zijn en we zijn wat vroeg, dus nadat we een kaartje hebben gekocht voor The Gost Writer, gaan we naar de bar voor een drankje. We bestellen allebei een Australisch biertje en mogen $13 aftikken. Nou ja, soms moet je gewoon maar even niet naar de prijzen kijken. We voelen ons wel een beetje uit de toon vallen met onze “reisoutfits”, want alle andere bezoekers zijn behoorlijk opgedirkt en drinken massaal witte wijn uit koelers, alsof we bij een hippe lounge-bar zitten.
De biscoopzaal is praktisch leeg wanneer de film begint, maar dat vinden wij wel prima. De film blijkt wel ok, maar niet echt bijzonder goed. Toch hebben we een lekker avondje uit gehad. Op de terugweg spreken we af dat we morgen (als het weer niet te slecht is) de bus gaan pakken en richting de Blue Mountains willen rijden. Dat is een dikke 100 km naar het westen en dus goed te doen als we terug moeten komen voor de verkoop van de bus.

Foto’s:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624873506108/