Dag 229 Bora Bora

Tegen 8 uur worden we wakker en we besluiten niet te lang te blijven liggen, aangezien we vandaag met de fiets het eiland rond willen. Daarbij willen we voorkomen dat we op het heetst van de dag nog steeds op de fiets zitten, dus een beetje op tijd vertrekken is wel zo verstandig.
Maar eerst mogen we weer even genieten van het ontbijtbuffet bij het hotel. Alhoewel we wel uitgebreidere buffetten hebben meegemaakt, is het toch een genot om ’s ochtends gewoon aan te kunnen schuiven en nergens over na te hoeven denken.
Na het ontbijt gaan we bij Avis (de fietsverhuurder) langs, die een hutje heeft, tegenover de entree van ons hotel. Lekker dichtbij dus. De huurprijs is niet mals (1600 CFP per fiets voor 4 uur, dat is samen ongeveer 27 Euro) en de fietsen zijn bagger, maar we hebben geen zin om verder te kijken naar iets anders. Waarschijnlijk is het elders niet beter. Robbert heeft gelijk een acceptabele fiets gevonden, Sacha probeert echter meerdere; van de eerste werkte de rem niet, de tweede had het stuur vreemd staan en bij de derde vond ze dat het nogal zwaar ging, maar ze wilde niet te kritisch zijn en ging daarmee akkoord.
De fietstocht begon goed, alhoewel we wel duidelijk merkten dat het vandaag erg warm is en er een sterkerere wind staat dan gisteren. Maar 10 kilometer (zoals we in het begin dachten dat de rit zou zijn) is zelfs met slechte fietsen en tegenwind toch wel te doen voor ons Nederlanders, niet waar ?!
Na ongeveer drie kwartier fietsen nemen we een korte pauze om een foto te maken en wat water te drinken, we krijgen daarbij gezelschap van een oude zwerfhond. Hij lijkt ons gezellig te vinden en volgt ons, terwijl we weer op de fiets stappen. Hij blijft ons volgen tot onze volgende stop (na een klimmetje), waar we hem (voor de inspanning) maar een beetje water geven uit een fles die we langs de weg vinden. Het was een hele toer (vooral voor Sacha) om het klimmetje te doen, de fiets wil niet echt meewerken. De afdaling gaat echter wel lekker en de hond raken we daar ook kwijt, die kan ons niet meer bijhouden. We waren al verbaast dat hij het zo lang had volgehouden met de temperatuur van vandaag. We zijn nog maar net weer aan het trappen (na de afdaling) en dan gaat het mis met Sacha’s fiets. Hij lijkt te blokkeren en ze komt nu helemaal niet meer vooruit. We stappen af om te kijken wat er aan de hand is, en ja hoor… het achterwiel loopt vast. Robbert probbeert het wiel nog recht te krijgen, maar het mocht niet baten. We wisselen van fiets, maar na een paar omwentelingen met Robbert als motor, loopt nu ook de ketting van de tandwielen af. Zucht… zitten we op het andere eind van het eiland, geen hotels, geen Avis. We parkeren de fietsen en onszelf in de schaduw en proberen wat auto’s aan te houden, misschien kunnen ze langs de Avis rijden en vertellen dat we een probleem hebben of kunnen we wellicht mee in een van de laadbakken van een vrachtwagen. Maar niemand heeft zin om twee gestrande touristen te helpen. Zien we er zo onbetrouwbaar uit of zo? Na 20 minuten is Sacha het zat (en nadat blijkt dat Robbert zijn telefoon wel had meegenomen; was even wat onduidelijkheid over) belt zij de Avis op. Zij beloven langs te komen en de fiets om te wisselen. Na dik een half uur komt er inderdaad een pick-up langs die twee reserve fietsen mee heeft. We wisselen de kapotte om en vervolgen onze weg.
Het eiland valt ons enigszins tegen. We zitten met ons hotel blijkbaar op het mooiste en gezelligste stukje. Alhoewel de zee en de motu’s (de eilandjes die de beschermende ring om Bora Bora vormen) erg mooi zijn, bestaat Bora Bora zelf voornamelijk uit gammele hutjes, blaffende honden en af en toe een onprettig geurtje in je neus. De witte zandstranden die we hadden verwacht, komen we niet tegen. Na nog weer een uur fietsen met tegenwind en af ten toe vals plat omhoog, vragen we af hoe ver het eigenlijk nog is. Het voelt toch een stuk verder aan als 10 kilometer. Maar aangezien we geen aanwijzingen tegen komen, trappen we dapper door. Als we het eiland voor driekwart rond zijn gefietst, komen we eindelijk een winkeltje tegen, waar we een koud blikje drinken kopen. Daar waren we wel even aan toe. Robbert denkt dat we nog maar een klein stukje hoeven en stelt voor om door te fietsen, de fietsen in te leveren en daarna te gaan lunchen. Maar vreemd genoeg zijn we, na nog weer een half uur, nog niet eens in de buurt van ons hotel. We komen wel een eetcafe’tje tegen en besluiten om toch maar eerst te gaan lunchen. We zijn behoorlijk oververhit en hongerig. Terwijl we op onze lunch wachten, kijkt Sacha in de Lonely Planet om uit te vinden hoe ver het nou werkelijk fietsen is. En daar staat het…. “de kustweg van Bora Bora meet 32 kilometer”. Gelukkig zijn we nu wel redelijk in de buurt en na de lunch voelen we ons weer een stuk beter (op de zadelpijn na dan). We stappen weer op de pedalen en fietsen nog maar gezellig een stukje in de inmiddels brandende zon, vals plat omhoog en tegen de wind in. Uiteindelijk als we aankomen bij de Avis, zijn we geradbraakt. We blijken al met al 4 uur onderweg te zijn geweest. Ons plan om het vandaag een beetje rustig aan te doen, is niet echt gelukt. Sacha stort op bed neer en Robbert neemt uit ellende gelijk een plons in de zee voor ons hotel.
Na een uurtje of zo (als Sacha ook even van een koele duik geniet), beginnen we ons weer een beetje mens te voelen. Helaas trekt er een donkere wolk met regen over, dus zoeken we onze hotelkamer op. Robbert doet een dutje en Sacha leest een boek. Tegen 7 uur maken we ons klaar voor het avondeten, vandaag gaan we voor lekker en goed, dus we gaan weer naar La Bounty. Na de inspanningen van vandaag, genieten we extra van het lekkere eten en de goede ambiance.
We gaan niet te laat naar bed, want morgen staan er weer twee duiken op de agenda.


Foto’s..uploaden we in Papeete als we snel en betaalbaar internet hebben.