Dag 260 Uyuni

We genieten ‘s ochtends van ons besluit om niet meteen een toer te boeken voor de volgende dag. De reisdag van gisteren en het verschil in hoogte, we zitten inmiddels op ruim 3600 meter, is niet in onze koude kleren gaan zitten. We hijgen ons een ongeluk zodra we iets van activiteit ondernemen. Uitgeslapen worden we wakker en doen een klein wasje om het een beetje bij te houden. We willen de was ophangen aan de lijnen die op de binnenplaats van het hotel lopen maar daar zijn de wasvrouwtjes van het hotel niet blij mee. Vriendelijk doch dringent wordt ons verzocht de was boven op te hangen. We hangen onze natte spullen dus bij Elodie en Benoit over de railing. De gehele was van het hotel wordt nog met de hand gedaan. De stapel is bijna net zo hoog als de 2 dames die er naast staan en bijna de gehele dag beddengoed en handdoeken op de hand aan het wassen zijn. Het valt ons op dat ze het bijzonder grondig doen. Elk plekje van elk stuk wasgoed wordt geraakt met zeep en handen.
We lopen het centrum in voor ons ontbijt en nuttigen dit bij een tentje dat we op de gok kiezen. Dat dit niet altijd goed uitpakt blijkt, het is nogal karig wat we krijgen en de instant-koffie is van dubieuze kwaliteit. Als we afrekenen begrijpen we waarom, we eten voor nog geen 3 ½ euro totaal.
Na het ontbijt proberen we te pinnen, maar het pinapparaat is nog steeds niet werkende. We wisselen nog maar wat euro’s uit onze noodpot om de dag door te komen. De bank is inmiddels open en Elodie en Benoit willen geld opnemen met hun creditcard bij de bank. Dat kan niet bij deze bank, maar wel bij eentje aan de overkant van de straat. Deze bank heeft echter weer geen pinapparaat. Voor het opnemen van geld heb je je paspoort nodig dus dat dient eerst gehaald te worden. Wij hebben inmiddels Boliviano’s op zak dus we splitsen ons op. Wij bezoeken een markt aan de overkant van de straat waar de Uyuniers hun boodschappen doen. Het valt ons erg mee wat er hier verkrijgbaar is, alle boodschappen die we in Chili hebben gedaan omdat we dachten dat e.e.a. hier moeilijk verkrijgbaar zou zijn is er. Tip voor degene die nog van San Pedro naar Uyuni reizen. Koop niets in Chili, alles is minimaal 50 % goedkoper in Bolivia. Op de markt word vers fruit, groente, eieren,kleding en vlees verkocht. Op de markt in Azie zijn er altijd bijzonder veel vliegen en ruikt het minder fris op de vleesafdeling, hier valt het reuze mee. Er liggen complete koeien, maar we kunnen overal gewoon lang lopen met onze Europese neuzen. Waarschijnlijk heeft het te maken met de vochtigheidsgraad die hier erg laag is.
Als iedereen weer wat geld op zak heeft genieten we van een versgeperst sapje op een terrasje. Ook dit is weer vrij goedkoop voor wat je krijgt. We bekijken met z’n vieren wat winkeltjes en lunchen daarna in het centrum. De keuze is hier vrij beperkt, vrijwel alle restaurants pretenderen een Italiaanse keuken te hebben. Veel pizza’s (van bedenkelijke kwaliteit) aangevuld met wat salades en broodjes. Voor een culinair hoogstandje hoef je niet naar Bolivia te reizen. We hadden gehoopt op wat meer Zuid Amerikaanse gerechten als enchillada’s en tortilla’s, maar tot op heden hebben we die hier niet gevonden.
Omdat het dorp massaal een siesta gaat houden na de lunch doen we daar vrolijk aan mee. Er is toch niks anders te beleven, alles gaat dicht.
Aan het eind van de middag lopen we het centrum weer in en gaan op zoek naar 2 hoedjes voor Elodie en Benoit. Ondanks dat het niet bijzonder warm is zijn we alle 4 een klein beetje rood. Voor de tour van morgen willen zij graag een hoofddeksel hebben om verbranding te voorkomen. Je merkt het niet dat de zon zo sterk is omdat het door de hoogte redelijk koel is. We lopen wel in onze korte broeken, maar snik heet is het niet. Elodie vindt een leuk hoedje met print bij een klein stalletje.
Robbert loopt met het foto toestel onder z’n arm en hoort achter zich ‘foto foto’, 2 meisjes van een jaar of 5 willen graag op de foto. Ze zijn bijzonder verlegen, eentje verschuilt zich de eerst foto achter een stuk karton. Op de tweede foto lachen ze gelukkig allebei en deze laten we dan ook aan hun zien. Ze schateren het uit van het lachen, waarschijnlijk hebben ze nog nooit een foto van zichzelf gezien. Helaas kunnen we ze geen afdruk geven, emailadressen hebben de dames nog niet :).
Voor het avondeten boeken we een 2 daagse toer naar de Salar (zoutvlakte) en de vulkaan waar de mummies zijn. Uiteindelijk boeken we de tocht toch bij de vrouw van onze chauffeur die ons vanuit San Pedro hierheen heeft gereden. Het is een klein reisburo en we steunen graag de kleine onderneming. Morgen om half 11 vertekken we.

zodra de foto's zijn geupload staan ze hier:

http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/