Dag 72 nee 71 Pulau Langkawi

Vandaag hebben we een brommertje gehuurd om het eiland te verkennen. Vanacht heeft het verschrikkelijk hard geregend en door ons vrij platte dak van metaal hebben we niet echt lekker geslapen. Wat een lawaai kunnen die druppels maken, als het daarbij ook nog zo hard waait dat je af en toe denkt dat het dak eraf vliegt is je nachtrust ver te zoeken. We vertrekken dus pas na de middag voor ons rondje eiland. We rijden richting het noorden en passeren eerst een moderne jachthaven vervolgens zetten we koers naar een verlaten baaitje dat het mooiste van het eiland zou moeten zijn. Is wel aardig, maar niet echt speciaal. De volgende stop zijn de 7 bronnen. Na een klim van een klein half uurtje komen we bij een plateau aan waar verschillende stroompjes samenkomen. Hier kun je heerlijk even afkoelen in de uitgeslepen poeltjes met heerlijk koel en fris water. Door de regen van vanacht stroomt het behoorlijk hard en kun je ook van poeltje naar poeltje glijden over de gladde rotsen. Als we klaar zijn met badderen komt er een makaak aap even polshoogte nemen, hij (of zij) gaat rustig op een kale tak zitten en bekijkt op het gemak de badderende toeristen.
Na de badsessie pakken we ons brommertje en vervolgen onze weg rond het eiland, af en toe stoppen we om te kijken of we nog goed rijden. Gelukkig is de bewegwijzering hier goed geregeld, zowel wegnummer als plaats staat vermeld. Dat is wel even wat anders dan in Vietnam waar je maar moet gokken welke kant je op moet. We verwachten dat de rondweg van het eiland ons naar verschillende baaitjes en idylische plaatsjes zou leiden; nou nee. Na het eerste baaitje dat meteen buiten het dorp ligt waar we verblijven is er voor de rest weinig te beleven hier. Geen gezelllige dorpjes, geen haglewitte stranden met palmbomen. De weg leid ons door een mooi groen landschap, maar de huizen staan willekeurig aan de weg, van een echte dorpskern, met leuke gezellige pleintjes, is geen sprake. Onderweg komen we nog een groepje koeien tegen die door het prikkeldraad de weg op lopen. Robbert toetert naar ze, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Een koe of stier (we hebben niet lang genoeg gekeken om het verschil te kunnen zien) wordt boos en komt ons achterna. Even gas geven en wegwezen dus. Gelukkig liet het dier de achtevolging al snel voor wat het was. We rijden het eiland in één ruk rond en zijn binnen een uur of 3 weer bij het dorp waar we zitten. We hebben trek gekregen en lunchen bij een hamburgerstalletje, waar we voor maar 6 Ringit twee heerlijke hamburgers hebben. Als we vervolgens aan komen bij ons hotel blijkt dat onze lunch ook voor diner had door kunnen gaan, het is al bijna 7 uur. We frissen ons op en internetten wat. We boeken onze duiken voor op Borneo, we hadden gisteren 3 duikscholen aangeschreven, slechts 1 had er nog plek ( om in het Sipidan park te mogen duiken heb je een vergunning nodig. Er worden slechts 120 vergunningen per dag uitgegeven (dus vol is vol). Gelukkig was de duikshop die nog wel plek heeft, tevens de duikshop waar we een goed gevoel bij kregen. Dus boeken we 9 duiken daar en gelijk ook maar 5 ovenachtingen bij het hotel dat wordt aanbevolen op de website van de duikshop. Die zit boven de duikshop, dus dat is wel zo makkelijk na een lange dag duiken.
’s Avonds eten we een klein diner bij een simpel restaurantje en drinken nog een biertje met de Engelse jongens. Zij gaan ook naar Australie om te werken en waarschijnlijk kunnen we hun daar weer ontmoeten als wij enkele maanden na hun daar aankomen.

Foto’s: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624116342824/