Dag 74 Jerteh- Pulau Perhentian Besar

Het vorige verslag sloten we af met de opmerking dat we maar met 5 man in de bus zaten. Nou daar kwam snel verandering in. Na het vertrek om 8 uur hebben we nauwelijks een uur gereden en er wordt alweer gestopt; mensen stappen in en uit en we zitten kennelijk op de verkeerde stoelen. We vragen of we niet mogen blijven zitten, de stoelen waar we zitten hebben beduidend meer beenruimte, maar er wordt ons duidelijk gemaakt dat de bus vol komt. Als er ongeveer 10 personen zijn bijgekomen vertrekken we weer, het volgende stuk van de reis blijkt 1 ½ uur te duren. Weer wordt er gestopt en stappen er mensen in en uit. Als we tegen 10 uur onze reis voortzetten is de bus nog steeds niet vol en we vrezen dat er nog wel wat stops gemaakt gaan worden. Hebben we dus verkeerd gedacht, vanaf nu is het in een ruk door naar Jerteh. De buschauffeur heeft echt haast en rijdt alsof de duivel hem op de hielen zit. De ‘snelweg’ dwars door maleisie is een 2 baans weg die dwars door de jungle loopt. Er rijden ook vrachtwagens met enorme boomstammen tropisch hout. Deze rijden echter maar 20 km/h bergop en als onze chauffeur deze achterop rijdt, moet hij vol in de ankers. Op de bochtige weg is het overzicht matig, bovendien begint het na 12 uur ook nog eens als een gek te regenen. We voelen ons niet echt veilig bij deze man in de bus. Sacha heeft inmiddels een slaappil genomen en verkeert regelmatig in (onrustig) dromenland. Robbert kan z’n benen niet lekker kwijt en heeft een klote nacht.
Om kwart voor 4 staat de bus stil en wordt er duidelijk gemaakt dat het voor ons hier ophoudt. Robbert moet Sacha flink schudden om haar wakker te krijgen, als 2 zombies stappen we uit en sleuren we de tassen uit de bus. We lopen naar de auto die op ons staat te wachten, maar zijn niet allert genoeg om te vragen of dit een taxi is, of dit nog bij de busrit hoort. Op dit moment kan het ons ook niets schelen, we willen hier weg en wel zo snel mogelijk.
Even voor 4-en komen we bij de Kuala Besut aan. De taxichauffeur (is ons inmiddels wel duidelijk) verteld dat het havenkantoor om 4:30 opengaat en hij hier met ons even op wacht. Prima service, want ook aan deze kant van Maleisie regent het inmiddels. We wachten en het wordt half 5 en kwart voor 5. Na 2 telefoontjes gaat even voor 5 de deur van het havenkantoor open. Het rolluik wordt omhoog geschoven en een karretje met 400 liter aan benzine in lekkende plastic vaten wordt buiten geparkeerd. We ploffen neer op de bank die er staat en kopen maar een kaartje. Om 8 uur gaat de boot, lekker op elkaar afgestemd die bussen en de boot, denken we bij onszelf. Na 5 uur komen er toch al verschillende andere toeristen aan en loopt het kantoortje aardig vol. De een komt uit KL, de ander van Tioman (eiland in het zuiden) en tot onze verbazing komen we ook de Zuid Europeaan weer tegen die we op het busstation in Kuala Perlis gisteren ontmoet hebben. Hij heeft een bus gehad die om de haverklap stopte, nog erger dan die van ons. Iedereen die hier op dit onmenselijke uur uit een bus stapt ziet er overigens belabberd uit. We hebben niet het idee dat dit door velen als de ideale manier van reizen wordt gezien. Het wordt langzaam licht en verschillende mensen ontbijten met een hamburger (misschien meer een late hap dan een vroeg ontbijt). Vooral Sacha knapt op na wat gegeten te hebben. De slaappil die ze heeft genomen werkt meestal een uur of 8, haar lichaam denkt dus nog steeds dat ze wil slapen (wil ze ook wel, maar kan nu even niet). Om 8 uur gaat dan eindelijk het haventje open, natuurlijk moeten er 2 verschillende sleutels komen van 2 verschillende mensen. We worden naar een speedboot geleid die maar vrij klein is. Een ander detail dat we wat minder vinden; we zijn nog niet aan boord of we krijgen al een reddingsvest aangereikt welke we dienen aan te trekken. Inmiddels regent het hier ook en hebben we onze knal gele poncho’s te voorschijn gehaald. Gedurende de 30 minuten durende tocht zitten we als 2 kanariepietjes in de regen op de boot. We worden afgezet bij het resort dat we wilden (Watercolours Paradise Resort) en vragen of ze een kamer hebben waar we al in kunnen. Sacha neemt polshoogte, maar de prijs /kwaliteitsverhouding is hier ver te zoeken. Het ruikt muf en ziet er niet uit. Niet echt ‘Paradise’ dus. We lopen naar de buren waar de prijs hetzelfde is, maar we een iets beter onderkomen krijgen (The Reef). We zijn kapot en willen maar 1 ding…slapen. We nemen het hutje en slapen nog een paar uurtjes. Totaal gesloopt worden we tegen 12 uur ’s middags wakker en lunchen bij een aanliggend resort/restuarant. We zitten nu aan de oostkant van het eiland, maar op een of andere manier is het hier gweoon niet zo gezellig. We kijken op de kaart en besluiten naar de zuidelijke baai van het eiland te lopen. Hier zijn nog een aantal overnachtingsmogelijkheden en iemand in de boot was hier al eerder geweest en was enthousiast. We kunnen naar de zuidelijke baai lopen via een pad door de jungle. We moeten in het begin even zoeken, maar uiteindelijk vinden we het pad. Voor ons schieten verschillende malen grote varanen voor ons van het pad af de Jungle in. Sommige exemplaren die we weg zien hollen (gelukkig zijn ze banger voor ons dan wij voor hun) zijn langer dan 1 meter. We klimmen en klauteren ons een weg door de Jungle. We hebben hier helaas geen foto’s van, we dachten dat we mogelijk door de zee zouden moeten waden, dus het fototoestel hadden we niet meegenomen. Na drie kwartier zwoegen raken we het pad kwijt, het pad lost eigenlijk op in het bos en we besluiten de rest van de trip een watertaxi te nemen. Voor 20 Ringgit worden we naar Teluk Danam gebracht. We lopen naar de duikshop die ook onderkomens heeft (Alu Alu Divers/Bayu Dive Lodge) en informeren naar de mogelijkheden. Ze hebben vanaf morgen een kamer beschikbaar voor 2 nachten en het ziet er een stuk gezelliger uit. We besluiten dat te doen en boeken ook meteen een duik voor morgen middag. We drinken er nog een drankje en praten wat met de andere duikers die hier verblijven. De sfeer hier is helemaal goed, een groot verschil met het uitgestorven deel van het eiland waar we nu zitten. Terug door de Jungle zien we niet zitten, we nemen dus maar weer een watertaxi. Daarna kleden we ons om en pakken onze duikbrillen. Net om de hoek kun je mooi snorkelen en we genieten van de onderwaterwereld. We zijn nog geen 5 minuten aan het snorkelen of we zien al 2 blacktip-reef-haaitjes van een 80 cm, 2 blue-spotted-stingrays en veel verschillende vissoorten. Als het duiken net zo indrukwekkend is als het snorkelen hier, dan belooft het wat voor morgen. Na een uur zijn we het zat en lopen terug naar ons huisje. Even douchen en klaar maken voor het avondeten. Het avondeten is kort samen te vatten: duur. Waar we op Langkawi nog aten voor 27 Ringgit, hier kost een vergelijkbare maaltijd 63 Ringgit. Het is duidelijk, we kunnen hier net te lang verblijven. Het is nu 9 uur en we zijn allebei kapot...bedtijd
Foto's:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624140488988/