Dag 54 Hanoi

Vanochtend vroeg (nee, midden in de nacht) aangekomen op het station van Hanoi. De reis met de trein was rustiger dan de heenweg. We zaten nu in de eerste wagon achter de locomotief, wellicht scheelt dat in het schudden van de wagons. Robbert heeft redelijk geslapen en Sacha heeft maar weer een nacht overgeslagen.
Op het station worden we weer op opgewacht door een mensenmassa met aanbiedingen van moto- taxi’s ontbijt en andere tussenpersonen die iets willen verdienen. Het is echt niet te geloven hoeveel mensen er om half 5 in de ochtend op de been zijn. We verlaten het perron en lopen de straat op. We pakken een taxi naar het hotel. De chauffeur zegt het hotel te kennen, en hij is ook bereid op de meter te rijden (anders is de eindprijs een verrassing die meestal tegen valt) We zijn een paar honderd meter onderweg als ons opvalt dat de meter niet op 10.000 Dong begint maar op 90.000. We vragen de chauffeur hoe dat zit en hij zegt dat het het starttarief is. Wij dachten van niet. 2 Handen grijpen naar de deurgreep en 2 stemmen roepen in koor ‘stop, we go out !!!’. De taxi stopt en we maken duidelijk dat we niet gediend zijn van deze praktijken. We willen voor de totale rit 40.000 Dong betalen, anders stappen we uit. Schoorvoetend gaat de chauffeur akkoord en vervolgen we onze weg. Het tempo is na de opmerking over de prijs ook iets anders (laten we zeggen: een stuk sneller), evenals de richtig van de rit. Bij het hotel aangekomen zien we dat het rolluik van het hotel dicht is. We stappen toch uit, betalen de overeengekomen prijs en vinden een bel bij de ingang van het hotel. Na ongeveer 30 seconden komt het rolluik tot leven en verschijnt er een slaperig persoon. We zeggen dat we geboekt hebben, maar echt duidelijk wordt het niet. Hij kan onze reservering niet vinden en de kamer die we geboekt hebben (of toch niet) blijkt bezet. We willen toch een bed en nemen genoegen met een kamer zonder ramen. We ploffen neer en slapen nog een paar uurtjes. Na het ontbijt melden we ons bij de receptie om te kijken of we de door ons gereserveerde kamer toch kunen krijgen. Het blijkt dat de mensen die de afgelopen dagen in de kamer zaten, nog een nacht willen blijven. We krijgen een kamer op de 4e verdieping aangeboden, ook met ramen (luxe) en een balkon. Reserveren heeft bij dit hotel dus geen zin. We gaan akkoord, maar besluiten voor de laatste nachten in Hanoi toch nog even op zoek te gaan naar een ander hotel waar ze wel iets begrijpen van boekingen en reserveringen.
Nadat we in een boekenwinkeltje, twee boeken hebben omgeruild voor één (tweedehands) nieuwe, lopen we richting de St. Joseph’s Cathedral, drinken een kop koffie in een ‘Frans’ café, en vinden het hotel dat we zoeken. De receptiemedewerker spreekt matig Engels, we proberen uit te leggen dat we morgen naar Halong Bay vertrekken en dat we de 8e terugkomen en onderdak zoeken tot de 11e. Hij zegt; 4 nachten dus…Nee proberen wij uit te leggen 3 nachten; van 8 op 9, van 9 op 10 en van 10 op 11. Hij knikt en gaat verder met zijn verhaal, 8,9,10 en 11; 4 nachten zegt hij. Wij in koor: nee. En nog maar een keer uitgelegd, 3 nachten…..hij wil het niet snappen. Hij wordt een beetje chagerijnig en wij denken ‘als het zo moet, dan maar niet’. Vol ongeloof vertrekken we. Handig dat je in een hotel bij de receptie werkt en niet snapt dat van 8 tot 11 mei 3 nachten is. We proberen het volgende hotel wat er keurig uit ziet, maar hier vragen ze $ 35 per nacht. Dat gaat ons budget te boven en we zoeken nog even door. Bij een derde hotel zeggen ze niet eens halo, maar krijgen we direct te horen dat ze vol zijn. Op die manier hebben wij geen zin om uit te leggen dat we een kamer zoeken voor later. Dus nog maar wat verder lopen. We komen terecht bij Splendit Star hotel. Hier spreken ze goed Engels en de kamers zien er top uit. We boeken 3 overnachtingen en omdat we de 11e ’s avonds vliegen willen we een ’s avonds pas uitchecken. Dit is hier geen probleem en het is nog gratis ook. Vervolgens lopen we richting het reisbureautje waar we de trip van de komende dagen hebben geboekt. Alles nog even controleren, kan geen kwaad in deze landen hebben we geleerd. Alles is ok, morgen om kwart over 8 worden we bij ons hotel opgehaald. We slenteren terug naar ons hotel. Ondertussen worden we wel 30 keer aangesproken door mensen die petjes met ‘Vietnam’ erop willen verkopen, het lijkt erop alsof er een lading petjes is aangekomen en iedereen er zo snel mogelijk van af wil. We bedanken, ook 30 keer, vriendelijk. Alles wat we kopen moeten we meeslepen en de tassen zijn zwaar genoeg.
In het hotel blijkt onze ‘nieuwe’ kamer inmiddels schoongemaakt en we doen onze intrek. Sacha doet snel even een wasje, kan het nog even drogen voor morgen. Robbert zet de foto’s van Sapa online (nog maar wat landschappen met sawa’s/rice-paddies voor de liefhebber) en spant ondertussen een waslijntje op het balkon en hangt de was op. Ontertussen checken we de mail en lezen we het nieuws. We lezen dat de dodenherdenking gisterenavond chaotisch is verlopen. Wat een gekken heb je toch. Gelukkig was er geen serieuze dreiging, maar een hysterische mensenmassa is al erg genoeg.
Na een paar uurtjes op de kamer hangen, vonden we het tijd om op zoek te gaan naar een restaurantje in de buurt van het nieuwe hotel. De buurt is daar wat rustiger dan hier en wat meer gericht op Europese toeristen. Dat merk je aan de kwaliteit van de winkeltjes en restaurants. Ook de prijzen zijn hier wel een stuk hoger, maar vandaag hadden we zin in een lekker avondje wining and dining. We gaan zitten bij een Spaans tapas restaurant dat wordt gerund door een Fransman (in Vietnam). We bestellen een aantal kleine tapas-gerechtjes en we laten het ons heerlijk smaken. Na het diner lopen we rechtstreeks naar het hotel. We zijn moe en morgen gaat de wekker weer op tijd, dus we willen vandaag vroeg gaan slapen.

Slechts een paar foto’s vandaag:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623997776428/