Dag 245 Santiago – Valparaiso

Nadat we hebben ontbeten en de tassen weer hebben volgepropt stappen we om even voor 11-en in een taxi. De taxi rijdt in een minuut of 10 naar het busstation waar onze bus naar Valparaiso vertrekt. De taxi’s rijden hier alsof de duivel hun op de hielen zit. Voordeel is dat de wegen die hier dwars door de stad heen slingeren, goede 6 baans wegen zijn. Geen gaten in de weg, geen overstekende honden en ook geen paard en wagens. We komen in één stuk aan en kopen om even voor 11 een kaartje voor de bus van 11 uur. Tot onze verbazing komt de bus aanrijden als wij weglopen van het loket. Precies op tijd !!! Nadat de tassen zijn voorzien van een nummertje worden ze onder in de bus geladen. Binnen een mum van tijd zitten we op de juiste stoelen en gaan we op weg naar Valparaiso.
Het landschap dat we doorkruisen is behoorlijk heuvelachtig, zeg maar gerust bergachtig. Om even voor 1, weer zoals afgesproken, rijden we Valparaiso binnen. Nadat we ons kaartje met nummertje hebben laten zien krijgen we de juiste tassen uit het laadruim en kunnen we op weg. Het busstation zit in een gebied dat behoorlijk ver verwijderd is van de hotelletjes en hostels, we kiezen er dus voor om een taxi te nemen. We hebben, zonder iets te reserveren, gekozen om ons bij het ViaVia cafe te laten afzetten, dit hotel/restaurant behoort tot dezelfde keten degene die we in Yogjakarta hebben bezocht. De fillisofie sprak ons erg aan, ze ondersteunen minderbedeelden in de landen waar ze vestigingen hebben. De taxirit is een minder groot succes. Doordat er een festival in de stad aan de gang is, dient de taxi behoorlijk om te rijden (we hebben ook het gevoel dat hij omrijdt om meer te verdienen). Het tarief is in plaats van de 4000 pesos die het normaal zou moeten kosten vandaag 7000. Veel keus hebben we niet, maar een taxi op de meter nemen we niet meer in een onbekende stad. Bij het hotel blijken de prijzen anders te zijn dan op internet, we besluiten verder te zoeken naar een ander hotel. Het is inmiddels even na 1 uur en dat betekent dat verschillende hotels simpelweg geen personele bezetting hebben. We staan regelmatig voor een dichte deur en aanbellen heeft, zo merken we, geen zin. De 2 andere hotels die wel open doen zijn of te klein of hebben geen plek meer voor ons. Na ongeveer een uur geven we het op en lopen terug naar ViaVia. Na enige onderhandelingen zijn ze zo vriendelijk de prijs aan te passen, we krijgen iets korting. De kamer is prima, ruim en keurig netjes. Als we de spullen op de kamer hebben vallen we bijna om van de honger. De lunchkaart ziet er hier uitstekend uit en we eten dus een hapje op het terras. We besluiten er ook een wijntje bij te drinken. Doordat het prijsverschil tussen 2 glazen en een fles minimaal is besluiten we voor de fles te gaan. Nog voordat we iets hebben gehad komt de serveerster ons een Pisco Sour (van het huis) aanbieden. Op onze lege magen hakt het drankje er behoorlijk in. Licht tipsi nuttigen we ons voorgerecht en omdat we de fles wijn soldaat maken tijdens het hoofdgerecht is het na de lunch tijd om even te gaan liggen. Iets teveel van het goede…
Als we ’s avonds het centrum in lopen zien we al behoorlijk veel activiteit voor het optreden van vanavond. Tegen een uur of 8 begint de muziek te spelen. Het is een klassiek orkest van een man of 50 dat een aantal bekende klassieke stukken ten gehore brengt. Het hele plein staat vol en het is een ware happening. Ruim een uur worden we getrakteerd op leuke toegankelijke muziek en de sfeer is optimaal. Als het om 9 uur is afgelopen lopen we, net als de andere duizenden bezoekers, weer richting ‘huis’. Onderweg eten we nog wat bij een klein Italiaans restaurantje.