Dag 137 Crystal Creek Rest Area- Bowen

Als we wakker worden zijn de meeste mensen al van de camping vertrokken. Vroege vogels, want wij worden toch ook best op tijd wakker (om even voor 8 uur). Het heeft vannacht voor de verandering maar wat geregend, dus alles wat we buiten hebben laten liggen om te drogen is….nat. Jammer, we worden een beetje triest van dit weer. Na een droog ontbijt pakken we de spullen in en zetten koers naar Townsville. Onderweg stoppen we voor een bakkie koffie bij de McDonalds. Het is er lekker rustig en de verbinding is zelfs snel genoeg om wat foto’s van Uluru en omgeving te uploaden. (Zie het verslag van gisteren voor de eerste kiekjes van Australië.) Rustig tuffen we verder en we doen nog even boodschappen in Ayr, we hebben tenslotte geen idee waar we vanavond terecht komen. Tegen een uur of 3 hebben we lang genoeg tussen de suikerrietplantages gereden (bijna de hele dag) en zitten we in de buurt van Bowen. Een kustplaatsje met mooie stranden en uitstekende snorkelmogelijkheden lezen we. Klinkt ons goed in de oren en na een late lunch gaan we op zoek naar een camping. De reisgids die we hebben is niet echt duidelijk, op de kaartjes staat alleen de weg waaraan de campings liggen. Niet echt handig ter orientatie in een wat grotere plaats (ongeveer 11.000 inwoners). We stoppen bij een Tourist Information Point en worden vriendelijk geholpen. Het meisje verteld ons waar de campings zijn, maar niet voordat ze alle musea en andere bezienswaardigheden van Bowen even de revu heeft laten passeren. We krijgen het boekje met kaart mee en zetten koers naar de eerste camping, eentje aan het strand. Maar zoals het meisje van de VVV al voorspelde is deze vol en ook alle andere campings aan deze fantastisch mooie baai vertonen dit zelfde beeld. We eindigen onze zoektocht op een triest aandoende, kale camping aan de doorgaande weg. Morgen verlaten we de camping hier, als het droog is blijven we in Bowen en proberen de andere campings opnieuw. Als we een beetje mazzel hebben verlaten er mensen op tijd hun plekje (vaak uitchecken voor 10 uur) en zijn we de eerste die staan te wachten. Op de camping waar we staan, verhuizen we nog eenmaal van plek; er staat een stevige frisse wind en als we de bus tegen een bosje parkeren kunnen we iets in de luwte zitten. Het avondeten koken we in de gezamelijke keuken (minder last van wind) waar we aan de praat raken met een 64-jarige Fransman die met z’n moeder (ja jullie lezen het goed) van 98 op reis is. Hij spreekt goed engels en verteld dat ze eerst naar een frans eilandje zijn geweest in de grote oceaan. Omdat de vlucht voor z’n moeder wat aan de lange kant is hebben ze een stopover in Australie (4 weken) en nog ergens anders in de Indische Oceaan. (Remue ofzo? We geen internet dus kunnen het even niet opzoeken.) Veel respect voor deze mensen dat ze op deze leeftijd nog dit ondernemen. Gelukkig zien we de eerste sterren aan de hemel verschijnen als we klaar zijn met de afwas, hopelijk morgen weer een keer een zonnige dag, we zijn er echt aan toe om een paar dagen op 1 plek te blijven en een beetje uit te rusten van het reizen.