Dag 170 Port Macquarrie – Seal Rocks (yagon campin
Door: Robbert en Sacha
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Sacha
30 Augustus 2010 | Australië, Sydney
We worden vroeg wakker maar slapen daarna nog even heerlijk met het zonnetje op de bus. In het stadje aan de kust is het niet zo koud. Ook is alle was- en beddegoed weer lekker fris doordat we gisteren 2 wasjes hebben gedaan.
Als we om even voor 10 uur de camping verlaten rijden we eerst naar het winkelcentrum. Doordat we de klokken hebben horen luiden vandaag hebben we door dat het zondag is, dat is hier tot nu toe geen beperking geweest voor het doen van inkopen, hopelijk is ook hier alles open. Jawel, in het hele winkelcentrum is slechts één enkele winkel gesloten, maar de meeste (ook de kleinere winkeltjes) zijn gewoon open. Bij de Woolworths doen we inkopen voor 2 dagen en zetten rijden vervolgens over de kustweg richting Forster. Foster ligt erg dicht bij de plek waar we overnacht hebben, maar als het erg mooi is willen we hier wel een dag blijven. De verschillende campsites die we bekijken zijn alles behalve inspirerend (overvol, ongezellig of op een vreemde plek langs een drukke weg). We besluiten door te rijden richting Bungwahl en ons geluk in het Myall Lakes national Park te beproeven. Eerder deze reis hebben we nog een tip gekregen over een klein plaatsje daar; Seal Rocks. Onderweg zoeken we een leuk plekje om te lunchen, als we echter de dagcamping op rijden zien we meteen borden van de overheid, toegang $ 7.- per voertuig. Veel te duur voor even een snelle lunch vinden we, dus we parkeren de bus 100 meter van zo’n dagcamping op een pad dat eigenlijk alleen voor het onderhoud gebruikt wordt. We hebben hier hetzelfde uitzicht, alleen is dit stukje park anders geprijsd, nl. gratis.
Tegen drieën komen we aan in Seal Rocks, na toch al een behoorlijk stuk over een dirtroad te hebben gereden. Na Seal Rocks is het nog een kilometer of 4 naar de plek van de door ons uitgezochte overnachtingsplek. Deze 4 kilometer is echter een van de slechtste dirtroads die we tot nu toe hebben gereden. Gaten van 20-25 cm diep verspreid over het hele wegdek. Alsof er een mijnenveld ontploft is. Af en toe is er geen houden aan en stuiteren we, ondanks dat we maar een kilometertje of 20 per uur rijden, bijna door het dak van de bus. Na een minuut of 20 stuiteren, zien we gelukkig het bordje van de camping. Geen mogelijkheid tot betalen, wellicht komt er morgen iemand langs, anders hebben we weer geluk en overnachten we kostenloos.
Als we even op het uitzichtpunt een kijkje over de duinen hebben genomen, zien we dat ze hier hard hun best doen het duinlandschap weer te herstellen. Een bord verteld ons dat hier een zandwinplaats is geweest en ze simpelweg de duinen hier een tijdlang hebben afgegraven. Nu is de duin die de camping tegen de zee dient te beschermen weer bijna net zo hoog als de omliggenden, kunnen we vanavond rustig slapen.
Foto: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624839206752/
Als we om even voor 10 uur de camping verlaten rijden we eerst naar het winkelcentrum. Doordat we de klokken hebben horen luiden vandaag hebben we door dat het zondag is, dat is hier tot nu toe geen beperking geweest voor het doen van inkopen, hopelijk is ook hier alles open. Jawel, in het hele winkelcentrum is slechts één enkele winkel gesloten, maar de meeste (ook de kleinere winkeltjes) zijn gewoon open. Bij de Woolworths doen we inkopen voor 2 dagen en zetten rijden vervolgens over de kustweg richting Forster. Foster ligt erg dicht bij de plek waar we overnacht hebben, maar als het erg mooi is willen we hier wel een dag blijven. De verschillende campsites die we bekijken zijn alles behalve inspirerend (overvol, ongezellig of op een vreemde plek langs een drukke weg). We besluiten door te rijden richting Bungwahl en ons geluk in het Myall Lakes national Park te beproeven. Eerder deze reis hebben we nog een tip gekregen over een klein plaatsje daar; Seal Rocks. Onderweg zoeken we een leuk plekje om te lunchen, als we echter de dagcamping op rijden zien we meteen borden van de overheid, toegang $ 7.- per voertuig. Veel te duur voor even een snelle lunch vinden we, dus we parkeren de bus 100 meter van zo’n dagcamping op een pad dat eigenlijk alleen voor het onderhoud gebruikt wordt. We hebben hier hetzelfde uitzicht, alleen is dit stukje park anders geprijsd, nl. gratis.
Tegen drieën komen we aan in Seal Rocks, na toch al een behoorlijk stuk over een dirtroad te hebben gereden. Na Seal Rocks is het nog een kilometer of 4 naar de plek van de door ons uitgezochte overnachtingsplek. Deze 4 kilometer is echter een van de slechtste dirtroads die we tot nu toe hebben gereden. Gaten van 20-25 cm diep verspreid over het hele wegdek. Alsof er een mijnenveld ontploft is. Af en toe is er geen houden aan en stuiteren we, ondanks dat we maar een kilometertje of 20 per uur rijden, bijna door het dak van de bus. Na een minuut of 20 stuiteren, zien we gelukkig het bordje van de camping. Geen mogelijkheid tot betalen, wellicht komt er morgen iemand langs, anders hebben we weer geluk en overnachten we kostenloos.
Als we even op het uitzichtpunt een kijkje over de duinen hebben genomen, zien we dat ze hier hard hun best doen het duinlandschap weer te herstellen. Een bord verteld ons dat hier een zandwinplaats is geweest en ze simpelweg de duinen hier een tijdlang hebben afgegraven. Nu is de duin die de camping tegen de zee dient te beschermen weer bijna net zo hoog als de omliggenden, kunnen we vanavond rustig slapen.
Foto: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624839206752/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
