Dag 302 Playa del Carmen / Akumal

Onze verwachtingen van de kamer zijn helaas uitgekomen. We hebben een slechte nacht gehad en besluiten aan de receptie te vragen of ze mogelijk nog een andere kamer beschikbaar hebben. Gelukkig is wisselen mogelijk en ze geven aan dat wij gewoon weg kunnen gaan en zij de tassen voor ons verplaatsen. Dat is fijn, want we willen vandaag naar de lagoon bij Akumal. Maar eerst gaan we ontbijten bij een tentje dat “100% Natural” heet. Zij serveren heerlijke en gezonde fruitontbijten en andere zaken. Dit tentje bestond 5 jaar geleden ook al, maar het is in de tussentijd wel behoorlijk wat uitgebreid. De service is wat sloom en rommelig, maar wel vriendelijk. Na het ontbijt gaan we terug naar onze kamer en pakken we een tas voor ons dagje uit. We lopen daarna naar de collectivo bushalte en stappen zonder veel problemen in een busje dat naar Tulum rijdt en dus langs Akumal komt. Voor 30 Pesos per persoon worden we in ruim een half uur naar de plek gebracht. Inmiddels hebben ze langs de weg bushaltes gemaakt en zelfs een brug gebouwd zodat we veilig de weg kunnen oversteken. Wederom tekenen dat het land zich aardig ontwikkeld. We wandelen een halve kilometer vanaf de weg naar de kust en we zien dat er veel is bijgebouwd. Akumal is echt een badplaats geworden voor families; geen drukke winkelstraat en knallende feestmuziek, maar voornamelijk veel privé condo’s die gehuurd en gekocht kunnen worden. De lagoon is vanaf daar nog 2 kilometer lopen en we hopen een auto of een taxi te kunnen aanhouden. Maar die vinden we niet. Dus we lopen het hele stuk naar de lagoon in de brandende zon: goed voor een lekker kleurtje. We komen pas tegen een uurtje of 3 in de middag bij de lagoon aan en betalen de entree (110 pesos per persoon). Wel prijzig, maar het is absoluut de prijs waard. De opzet van de lagoon is niet veel veranderd, her en der een klein houten bankje en voor de rest moet je je maar zien te redden op de puntige rotsen (lava gesteente) aan het water.
Van bovenaf ziet het er vreselijk helder uit, maar als je in het water ligt valt het toch wel wat tegen. Dit komt omdat er een zoetwaterbron is, dat vermengt met het zoute water van de zee (het heeft een open verbinding). Je krijgt dan brakwater en dat is erg troebel. Het blijft echter een leuke atractie en het water is heerlijk verfissend, zeker na een lange wandeling in de zon.
Als we zijn uitgekeken, uitgesnorkeld uitgezond lopen we langzaam weer terug naar het strand. Onderweg steken we af en toe onze duim op, in de hoop dat iemand ons meeneemt, het is nog altijd behoorlijk warm en de 2 kilometer van de heenweg zit nog altijd in onze bovenbenen. Halverwege de route, is een gezin dat op een golfkarretje langskomt, zo aardig om ons een lift te geven. Scheelt toch weer. Aan een barretje op het strand, drinken we een drankje en verbazen we ons om de drukte. De vorige keer dat wij er waren, waren we ongeveer de enige buitenlanders en moest je een plekje onder de palmboom uitzoeken voor schaduw. Nu is het strand bezaaid met bedjes en parasolletjes en is het evenzo druk met touristen. De sfeer is echter erg goed.
Na ons drankje wandelen we terug naar de hoofdweg voor de bus en we raken onderweg aan de praat met een Deens stel. We wisselen vakantieverhalen uit en als we in Playa aankomen spreken we min of meer af in een restaurant dat ons eerder was getipt door een Amerikaanse vrouw die in Playa werkt. Tips van lokalen zijn vaak wel goed. Terug in de nieuwe kamer, verfissen we ons en rusten wat uit. Tegen half 8 lopen we richting het restaurant. We hebben veel trek, dus bestellen alvast; we weten niet zeker of het Deense koppel wel komt. Net als wij zitten uit te buiken, komen ze echter alsnog binnenwandelen. Ze schuiven aan en bestellen ook wat te eten. Tegen een uurtje of 10 lopen we gezamenlijk richting onze hotels en maken nog maar een afspraak om morgen weer het diner samen te nuttigen.

Foto’s:
www.flickr.com/photos/robbertensacha

inmiddels staan ook alle cuba foto's online.