Dag 242 Paaseiland – Santiago

Om half 11 zouden we naar het vliegveld worden gebracht, maar we zitten ten zuiden van de evenaar waar tijd een andere functie heeft. Het is slecht een indicatie van tijd die aangeeft hoe laat je zou kunnen vertrekken. Uiteraard maakt niemand op de aangeven tijd aanstalte om ons weg te brengen, er wordt nog druk getelefoneerd en de was wordt nog opgehangen. Na een kwartiertje vraagt onze chauffeuse of we er klaar voor zijn. Wij denken, ‘ja; al een kwartier’, maar zeggen niets. Eenmaal op het vliegveld checken we de bagage in en wachten nog even voordat we door de douane gaan. Helaas is er niets te doen of te bekijken op het vliegveld dus besluiten we achter de douane te wachten op ons vliegtuig. De wachtruimte is in de openlucht en ook hier wordt het vliegtuig op 100 meter van de ‘terminal’ geparkeerd. Slechts een muurtje van een meter hoog scheidt ons van onze vlucht. Wel grappig om te zien dat de ‘veiligheidsmaatregelen’ die elders op de wereld bijzonder streng zijn, hier iets soepeler worden gehanteerd.
De vlucht van LAN is afkomstig vanuit Papeete en ook nu weer dient iedereen het vliegtuig te verlaten. We zien de rij voor mensen die slechts een tranfer hebben enorm groeien, het aantal blijvers op Paaseiland is beperkt. Mede door het enorme aantal mensen dat overstapt en het tempo van de douane is niet hoger dan strikt noodzakelijk, vertrekken we een minuut of 20 te laat. De kist zit helemaal vol en wij hebben 2 plekken achter elkaar gekregen, helemaal achter in het vliegtuig. We proberen nog te regelen dat we de komende 5 uur naast elkaar kunnen zitten, maar de Spaanstalige medepassagiers snappen niets (willen niets snappen) van onze vraag in het Engels. Tijdens de vlucht valt het op dat we in een soort Benidorm-vliegtuig zitten, voornamelijk mensen op leeftijd die waarschijnlijk even hebben genoten van het lekkere weer in Frans Polynesie.
We vliegen lekker door en we landen keurig op tijd om even over 7 uur, lokale tijd, in Santiago. Gelukkig zijn de tassen er ook en omdat iedereen al een stempel op Paaseiland heeft gekregen is deze vlucht een Chileense binnenlandse vlucht zonder paspoortcontrole. Geen rijen dus en binnen een kwartiertje staan we in de aankomsthal. We moeten even wennen aan de magere 15 graden hier. Van ons hotel hebben we een nummer gekregen, dat we bij een vervoersbedrijf dienen af te geven en deze brengt ons dan naar het hotel. Ingewikkeld?...Ja, vooral omdat we het bedrijfje moeten zoeken. Doordat we wat verbaasd om ons heen kijken worden we door iedereen en alles aangesproken. Opeens blijken alle taxichauffeurs voor dit bedrijf te werken. We moeten even omschakelen, dit soort taferelen waren in Azie dagelijkse kost, maar de afgelopen 3 maanden hebben we er niet mee te maken gehad. Als we de juiste balie vinden druipen de meeste aasgieren af en krijgen we, nadat het nummer is ingetoetst een kaartje voor de bus. Buiten staan een 5 tal kleine 6 persoons busjes, allemaal vrij nieuw, die de verschillende passagiers naar verschillende delen van de stad vervoeren. Er is nog even overleg over wie waar heen rijdt, maar binnen enkele minuten zijn we onderweg. Het eerste stuk doet nogal industrieel aan, en vervolgens komen we in een buurt terecht waarvan we hopen dat het niet onze eindbestemming is. Dichtgetimmerde huizen, tralies voor de ramen en vrijwel niemand op straat. Gelukkig is een van de andere passagiers de gelukkige die hier moet zijn. Wij rijden met 2 aziatische medepassagiers verder, richting het centrum. Gelukkig komt er wat meer leven op straat en doet het allemaal iets vriendelijker aan. Tegen een uur of 8 bereiken we ons hostel en checken we in. Helaas hadden ze geen kamer meer aan de achterkant van het hotel, wij krijgen er een aan de wegkant. Het geluid van de weg is behoorlijk, maar we proberen het voor vandaag.
In het vliegtuig hebben we niet echt veel voedsel gekregen (LAN is niet de beste maatschappij waarmee we gevlogen hebben) dus hebben we tegen een uur of 9 behoorlijke trek. Gelukkig zitten we in een goed gedeelte van de stad en kun je hier gewoon ’s avonds op straat lopen. We lopen richting het universiteitsterrein waar we, als we een hek met een bewaker zijn gepasseerd, in het wijkje binnen de wijk ‘barrio bellavista’ een prima restaurantje vinden.
De kaart die we krijgen voorgeschoteld telt maarliefst 48 !!! pagina’s. We bladeren ons suf en als we net bij pagina 10 zijn komt de ober al vragen of we willen bestellen….nou nee we zijn nog aan het puzzelen. Als we een kwartiertje later het telefoonboek hebben doorgeworsteld willen we graag een Chileens wijntje bestellen, maar de eerste 3 die we aangeven hebben ze niet. Lekker handig een Encyclopedie als kaart, en niks hebben. We vragen nog wat tijd en besluiten de moet op te geven, een pizza en een biertje te bestellen. Ook het biertje dat we kiezen hebben ze niet en we gaan dus maar in op het alternatieve aanbod dat ons wordt gedaan. Het eten is prima, maar de service kan beter. Tegen half 12 (voor ons gevoel is het half 10 gezien de 2 uur tijdsverschil) duiken we moe ons bedje in.
Geen saaie foto’s gemaakt van vliegtuigen en eentonige vliegvelden… morgen beter.