Dag 44 Quy Nhon- Hoi An

Wederom vandaag een reisdag, maar daar hebben we zelf voor gekozen. We worden al voor de wekker wakker en om half 7 zijn we klaar voor vertrek. De tassen zijn ingepakt en alles is weer klaar voor de volksverhuizing. Om kwart over 6 werden we nog gebeld vanuit de receptie dat we wel om half 7 klaar moesten staan. Ja mevrouw, we zijn wakker en staan over een kwartier voor je neus. We lopen naar beneden en daar staat…niemand. De receptie is helemaal verlaten. Na een minuut of 5 komt er iemand aanlopen die zegt dat het vervoer zo komt. Dat duurt dus nog een minuut of 10 en dan verschijnt er inderdaad een busje. We stappen in, halen nog iemand van huis op en rijden nog geen 2 km naar het busstation. We zijn dus ruim voor 7 uur op het busstation. We kijken wat verbaast rond, we worden bij een bus afgezet, waar niemand bij of in te vinden is. We lopen naar het loket en wisselen onze voucher in voor 2 kaartjes. De vertrektijd van de bus is 7:30 uur, lekker hoor. Onnodig vroeg opgestaan dus en nu ruim een half uur op een verlaten plein je tijd staan te verdoen. We besluiten vast een ontbijtje (gisteren zelf samengesteld) te nuttigen. We worden ondertussen oneindig vaak gevraag of we niet iets willen kopen, noodles ofzo. Vriendelijk blijven glimlachen en ‘nee’ zeggen. Netjes op tijd vertrekt de bus. We zijn nog niet eens vertrokken en de TV klapt uit en we worden weer getrakteerd op een DVD met geweldige Vietnamese muziek. Eindelijk muziek, we begonnen het al bijna te missen. We rijden langzaam over een kleine weg en Robbert maakt zich een beetje zorgen, hoe lang deze reis gaat duren op deze manier. Als de DVD voor de derde keer weer begint bij nummer 1 (dus na ongeveer 2,5 uur rijden), stoppen we voor een kleine plaspauze. Daar maken we dankbaar gebruik van en Robbert maakt nog even een foto van het mooie landschap. Na 20 minuten wordt de bus weer gestart en gaan we verder. We krijgen nu een andere DVD, het is deze keer een film: Anaconda met Jennifer Lopez (nagesynchroniseerd). Tot onze verbazing stoppen we na een luttele drie kwartier rijden alweer bij een wegrestauratie. He, zo snel al weer een pauze? Nou ja, het zal wel. Deze wachten we geduldig uit (ongeveer een half uur) en stappen weer met z’n allen in de bus. De film loopt weer door. Na Anaconda deel 1, is het tijd voor …..yep: Anaconda deel 2! Wederom in het Vietnamees nagesynchroniseerd, maar zelfs zonder tekst kun je het verhaal prima volgen. Een fluitje van een cent. Rond twee uur worden we afgezet in een gehuchtje met de naam: Dien Ban. Samen met nog twee andere Portugese touristen. Tja, daar sta je dan. Nog 12 kilometer verwijderd van je doel: Hoi An. Meteen springen er meerdere moto-chauffeurs ons op de nek of we een ritje naar Hoi An willen. Kost bijna niks: 60.000 Dong p.p. Maar de Portugese mevrouw ziet het niet zitten om achter op de brommer te stappen, dus we spreken af om een taxi te delen. Idee: 10, uitvoering: 1. Dat lukt hier namelijk niet. De moto-chauffeurs hebben hier een monopolie en je komt hier gewoon niet op een andere manier weg. De prijs is inmiddels wel gezakt naar 40.000 Dong. Maar wij weigeren om met deze oplichters in zee te gaan, dus we besluiten om een stuk te gaan lopen. De moto-chauffeurs blijven ons echter volgen. Elke auto die we aanspreken wordt door hen weggescholden. Die taxi is een kansloze missie aan het worden. Na 300 meter lopen is de moto-rit nog maar 30.000 Dong. Na kort overleg met de Portugese lotgenoten, besluiten we om akkoord te gaan. Maar niet te hard rijden vraagt de Portugese meneer, mijn vrouw is bang.
Robbert en ik stappen als eersten op en tuffen rustig weg. Wie zien we daar met een noodgang voorbij scheuren? ….jawel de Portugese mevrouw (met doodsangst in haar ogen).
We worden door het landschap gereden en genieten van het uitzicht van de werkende mensen op de rijstvelden. Het is oogsttijd en het ruikt naar hooi, we hebben geen spijt van deze keuze.
Eenmaal in Hoi An aangekomen, worden we uiteraard bij het verkeerde hotel afgezet. Thanh Van II in plaats van I. Uiteraard staat II buiten het centrum en willen we persé naar I gebracht worden. De receptioniste van II komt naar buiten om te vertellen dat I vol is. Ja, ja,dat hebben we meer gehoord. Maakt niet uit, we willen toch naar Thanh Van I. De moto-chauffeurs hebben even kort (lacherig) overleg, wij vermoeden dat ze inmiddels wel door hebben dat wij niet voor één gat te vangen zijn.
Door naar hotel I. Tot onze verbazing: NOT, hebben ze kamers beschikbaar. De moto taxi’s proberen nog een extra beloning te krijgen, het was toch wel ver rijden. Ja, vertellen wij, als je eerst naar het verkeerde hotel rijdt is dat inderdaad om. Jammer voor je en nog een fijne dag.
Sacha bekijkt de kamer even en is binnen 2 minuten weer terug; prima. Na kort onderhandelen, praat Robbert er weer zo 4 Dollar per nacht van af. Mooi, dit doen we. We betalen nu 21 Dollar per nacht inclusief ontbijt en we hebben zowaar een zwembadje tot onze beschikking. De kamer ruikt wat muf, maar je moet ook niet al te kieskeurig zijn in dit soort landen. Het raam gaat dus onmiddellijk open en na een uurtje is het muffigge al redelijk opgetrokken.
We lopen de stad in. Het voelt alsof we in zuid Frankrijk zijn. De huizen, de sfeer; helemaal goed hier. Op een gezellig terrasje eten we een hapje en lopen vervolgens een rondje door het oude centrum van de stad. Het centrum van de stad is verboden voor auto’s, dit betekent dat je redelijk rustig op straat kunt lopen. Het blijft echter wel oppassen voor de brommers, die zijn er altijd en overal. Hoi An is werkelijk vergeven van de kledingmakers. We kijken wat rond en besluiten toch maar een shirtje te laten maken. Wel zo leuk. Op internet vinden we een aantal betrouwbare adressen en we zoeken wat plaatjes als voorbeeld.
We lopen wat winkeltjes binnen en Thy Thuy Silk heeft de meeste keuze in stoffen. Robbert zoekt een goedkoop stofje om z’n favoriete zomeroverhemd te kopieren. Zo klaar, kost $ 28.- en dan heb je een kopie van het overhemd dat je meebrengt. Morgen nog een keer een ‘passen’ en dan is het overmorgen klaar. Sacha heeft op internet een leuk jurkje bij La Dress gevonden, kost in de webwinkel € 260 (confectie) en wordt hier voor $ 95 (€ 70) op maat gemaakt. We zijn benieuwd naar het tussenresultaat morgen bij het passen. Na een lichte maaltijd voelen we allebei dat we de afgelopen dagen vroeg zijn opgestaan en lange dagen hebben gemaakt. We besluiten op tijd naar bed te gaan. Morgen huren we een fietsje en verkennen we de stad verder.

De foto’s :
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623932621296/