Dag 196 Kaikoura

We worden vanacht 2 maal wakker van een trein die bijna door onze auto heen rijdt. We hadden het spoor langs de weg wel gezien, maar eenmaal op de camping geen moment meer aan het spoor gedacht. We worden lekker op tijd wakker en maken ons klaar voor een lange wandeling vandaag. De reisgids beloofd ons zeehonden en prachtige uitzichten over het water.
Als we in het centrum nog wat boodschappen voor onderweg en een kaartje (volledig nutteloos want niet op schaal en zeer onduidelijk) hebben gehaald rijden we naar een punt op de route. Officieel begint de route in het centrum, maar dat gedeelte bekijken we vanuit de auto. We parkeren de auto op een strategisch punt aan het rondje en pakken onze spullen. In de schaduw is het nog behoorlijk fris en Sacha’s jas en Robbert’s 2 truien zijn geen overbodige luxe. Als we een kilometer hebben gewandeld passeert ons een auto met aanhangsel. Het aanhangsel is een tot koffiehuisje/restaurant getransformeede aanhanger. We vinden het jammer dat er niet even wordt gestopt, we lusten wel een bakkie. Gelukkig staat de mevrouw met haar bouwsel even later langs de route haar waar te verkopen. We bestellen 2 koffie en gelijk wordt er gevraagd of we ook de ‘wereldberoemde’ Crayfish willen proberen. Er wordt verteld dat de betekening van Kai food is en Koura Crayfisch. De plaatsnaam betekend dus eigenlijk ‘eten die vis’. Dat de Crayfish eigenlijk gewoon een NZ kreeft is, daar ligt hiet niemand wakker van. We vinden het nog te vroeg voor lunch en ook de prijs (vanaf $ 49) valt ons wat tegen.
Na onze pitstop komen we bij een grote parkeerplaats waar ook de grote touringcars stoppen. Op de rotsen zien we ze al liggen; zeehonden. Als we wat dichterbij komen zien we er een stuk of 10 lekker op de rotsen in het zonnetje liggen. In een klein poeltje vlak bij de weg stelen 3 jongen de show door bijna continue ondersteboven in het water te zweven en de verschillende bezoekers af en toe recht in hun gezicht aan te kijken. We schieten wat plaatjes en als er een touringcar met ‘nieuwe’kijkers verschijnt vinden wij het tijd om ons rondje te vervolgen. Er volgt eerst een behoorlijk stijle klim die ons op een plateau brengt waar we een supermooi uitzicht hebben over de zee met daarachter de besneeuwde bergtoppen. Gelukkig voor ons valt het winterweer aan deze kant van het eiland nog mee. Het is droog (heel belangrijk) en in het zonnetje is het af en toe zelfs lekker, een beetje voorjaarsgevoel.
Het rondje dat we lopen loopt in het begin voornamelijk over een klif die zo’n 30 meter boven de zee uitsteekt. Onderweg hebben we verschillende keren goed zicht op zeehondenkolonies die massaal (tientallen wellicht honderden) op de rotsen liggen op te warmen / uit te rusten. Ook onze lunch (zelfgesmeerde boterhammetjes) eten we met op de achtergrond rotsen met zeehonden en in het water bossen van kelkplanten.
De wandeltocht is lekker afwisselend, aan het einde lopen we nog een stukje door het bos om na een uur of 3 weer bij onze auto uit te komen. Na de inspanning van vandaag gaan we terug naar de camping en geven we onze benen even wat rust (de een liggend, de ander zittend)
’s middags lopen we het stadje nog even in voor wat boodschappen en ook hier kijken we even in de verschillende outdoorwinkels naar schoenen voor Sacha en een jas voor Robber, helaas is de uitverkoop hier nog niet echt begonnen en laten we de winkels voor wat ze zijn.
Na het eten duiken we vroeg ons auto en kijken we een film op het iniminie beeldschermpje dat in ons wagentje zit. Helaas is de accu een klein half uur voor het einde van de film op, vandaag toch te weinig km’s gereden om m op te laten. Morgen dus maar deel 2 kijken.


http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624910573455/