Dag 164 Byron Bay - Brooms Head

Regen. We worden wakker van het getik op het dak van de auto. Jammer denken we alles nat inpakken. Gelukkig blijkt het mee te vallen en kunnen we redelijk droog onder de achterklep van de auto ons ontbijt maken en opeten. Tussen de buien door pakken we het zeil in dat we hadden gespannen en laden we de computer nog even op bij een electriciteitspunt van een ander plaatsje. Als er toch niemand staat kunnen wij wel even wat electra tappen.
Nadat we afscheid hebben genomen van onze Australische buurman, en weer een adres hebben toegevoegd aan de lange lijst, gaan we op weg richting het zuiden.
In Byron Bay rijden we toch nog even langs de plek waar Zaterdag de garage sale was, een wetsuit voor een paar tientjes zou geen overbodige luxe zijn. Wellicht kan Robbert dan meer zuidelijk ook nog eens een poging wagen in het koude water. Helaas is het huis waar de uitverkoop was verlaten en rijden we door richting Yamba. Als we tegen de middag hier aankomen valt het allemaal wat tegen. We besluiten hier niet te overnachten en nog wat verder te rijden. Wel vinden we een prima plekje om even te lunchen met op de achergrond een vissende pelikaan. Het word langsaam aan wat droger als we in de buurt van het Yuraygir national park komen, vlak bij Brooms Head. We stoppen bij de plaatselijke vvv en winnen wat informatie in over het park. De verschillende overnachtingsplekken zijn allemaal aan de kust, sommige op een klif, anderen in de duinen. In het park rijden we naar de eerste plek waar je ’s nachts mag overnachten, Lake Arragan in de duinen. We kijken even rond en besluiten dat het hier prima toeven is. Achter de duinen, tussen was bosjes lekker uit de wind, en gelukkig is het inmiddels ook droog. De campingplaats hier in New South Wales is wel een stuk duurder dan in Queensland. Betaalden we daar $ 5.50 p.p, hier is het een tientje p.p en $ 7.- voor de auto. Voordeel is dan wel dat je hout voor de barbecue bij je plekje krijgt. We hadden dus niet hoeven zoeken naar brandhout, er ligt hier een hele stapel voor het oprapen. Na een moeilijk begin (al het hout is zeiknat) krijgen we het toch voor elkaar om een lekker groot vuur te maken. De rest van de dag hebben we het in ieder geval niet meer koud.
In het nationale park lopen allerlei beesten los, we komen een Emoe tegen en op de camping zelf loopt een groep kangaroes vrolijk te grazen. Je kunt de beesten tot een meter of 5 naderen voordat ze vrolijk weghupsen. Weghupsen zal wel niet de officiele naam zijn van het voortbewegen van de kangaroe maar we weten niet beters te verzinnen. Een aantal hebben een jong in hun buidel dat al groot genoeg is om naar buiten te kijken.