Dag 154 Tin Can Bay

Als we ‘s ochtens wakker worden besluiten we niet naar de wilde dolfijnen te gaan, maar een dag ‘vrij’ te nemen. Morgen zijn de dolfijnen er waarschijnlijk ook nog wel en we hebben behoefte aan een dagje niks. Als we willen ontbijten merken we dat er een behoorlijk windje staat. Uit ellende gaan we achter ons busje uit de wind zitten. Gelukkig schijnt het zonnetje anders zou het nog vriezen ook. Na het ontbijt lopen we nog de environmental walk langs de kustlijn van dit plaatsje en de rest van de dag doen we lekker niks. We lezen een boek en de grootste activiteit die we vandaag ondernemen is het heen en weer lopen naar de toiletblokken, toch zo’n 150 meter vanuit je luie stoel.
Gelukkig gaat in de middag de wind wat liggen en wordt het echt lekker in het zonnetje. De hele dag zitten er kanaries en pappagaaien rond en soms ook op het busje. Als ze over het dak van de bus heen lopen knarst dat behoorlijk en de dakdragers op het dak worden gebruikt als uitkijkstok.
Als we ’s avonds het eten hebben gekookt komt de buurman even een praatje maken. Helaas heeft hij geen remmingen om dit te doen terwijl we nog aan het eten zijn. Vrolijk gaat hij door met het afvuren van de standaard vragenlijst; waar komen jullie vandaan? Hoe lang zijn jullie hier al? En reizen jullie naar het noorden of het zuiden? Nadat we de verplichte antwoorden hebben gegeven heeft hij kennelijk door dat het niet zo gelegen komt en gaat hij z’n caravan weer in waar we tot 3 maal toe een magnetron ‘pling’ horen. Waarschijnlijk hoopte hij op een aanbod van ons zelfbereide maaltje, helaas hij moet het met magnetron voedsel doen, alles gaat op bij ons.
’s Avonds is het gelukkig minder koud dan gisteren, we kunnen nog even lekker buiten zitten en na een warme douche verdwijnen we (ja weer) op tijd onder de wol.