Dag 49 Hue - Hanoi

Vergeet bussen, de middelvinger naar treinen; vliegen is het helemaal in 2010. Wat hebben wij lopen klooien zeg. Oplichters die je een ticket proberen te verkopen, oplichters die je naar het station willen brengen, oplichters als chauffeur, oplichters die je naar het verkeerde hotel brengen. Nee dan liever het vliegtuig. We worden keurig op tijd opgehaald, met een prive auto, het inchecken neemt nog geen 30 seconden in beslag en er wordt naar ons gelachen. Het vliegtuig vertrekt op tijd, zit niet vol en in nog geen 55 minuten ben je 700 km verder. Geen kramp in je kuiten, je kont voelt niet van steen, je ruikt nog lekker fris omdat de airco het wel doet, je hebt nog wat te drinken gekregen onderweg ook en het is maar een paar euri duurder dan de trein of bus. Conclussie; VLIEGTUIGEN ZIJN TOP!
Zoals jullie kunnen concluderen uit bovenstaande ode aan het luchtschip zijn wij goed/veilig en uitgerust aangekomen in Hanoi. Wel weer even wennen; een paar miljoen mensen om je heen. Op zich lijkt dit niet zo’n probleem, maar deze miljoenen hebben allemaal en ik heb het nagekeken, een scooter. Links, rechts, voor, achter, ze schieten over al langs. Wij moesten nog een half uurtje lopen met onze rugtassen op, vanaf het punt waar we zijn afgezet. We zijn dus breed, zwaar en niet echt wendbaar. We lopen naar het ‘Old Quarter’ het centrum van Hanoi terwijl we de brommers proberen te ontwijken.
We hebben ons gericht op een hotelletje midden in het centrum en dat blijkt vol. Dat is de eerste keer dat we dit meemaken op onze reis. Ook de volgende 5 hotels zitten vol. Zou het iets met koninginnendag te maken hebben? Ze vieren hier op 30 april Reunificationday, de dag dat zuid Vietnam zich overgaf aan de communisten. Morgen, de dag van de arbeid, schijnt hier ook groots gevierd te worden. Het 6e hotel heeft wel een plekje, kamers van $ 30 en $ 35. Sacha loopt even mee, maar is snel weer terug. De kamer ruikt als een bunzing en is veel te duur. We lopen wat verder en vinden het Bamboo hotel. Een klein hotelletje met een interieur compleet van, jullie raden het al….bamboe. Ze hebben nog 1 kamer, kost $ 15 en is inclusief ontbijt, airco, tv en warm water. Van tevoren wordt gemeld dat de kamer geen ramen heeft, we zijn dus gewaarschuwd. Robbert neemt een kijkje en vindt het voor het geld acceptabel. We doen het en zien morgen wel verder. Na het dumpen van de tassen is het tijd voor een late lunch (het is inmiddels half 6), we lopen het hotel uit en aan de overkant van de straat zit een kroeg die ook ook eten serveert. We schuiven aan, bestellen een hapje en een sapje.
Na de ‘lunch’ lopen we een blokje om, in de buurt van het hotel; het is echt een mierennest, maar wel heel gezellig. In het hotel frissen we ons even op en gaan naar een grote centraal gelegen vijver, vlak bij ons hotel. Er komen hier zo’n 100.000 mensen bijeen. Wij vragen een Vietnamees ‘waarom?’, het antwoord: vuurwerk. Om 9 uur begint het. Om even voor 9 vragen we ons af of we de hotelkamer goed hebben afgesloten. Tot nu toe hebben we kamers gehad die niet van de buitenkant open gemaakt konden worden. We beginnen echt te twijfelen. We gaan terug. We zijn net onderweg vanaf de plek waar het allemaal gaat gebeuren en dan gebeurt het; het vuurwerk gaat echt beginnen. Uit alle straten komen hordes mensen gestroomd. Gelukkig lopen wij tegen de stroom in. Echt niet te doen. We duwen en worstelen ons door de mensenmassa en komen om kwart over 9 bij het hotel. Het hotel is helemaal verlaten. Er zit zelfs niemand bij de receptie. We pakken zelf maar onze sleutel uit het mandje en lopen naar de kamer……deur toch op slot gedaan. Gelukkig.
We haasten ons terug naar het vuurwerk. Het is werkelijk een mega groot spektakel. De knallen zijn zo hard dat overal het autoalarm af gaat. Wij vermoeden dat grote broer China niet de hoofdprijs rekent voor zijn communistische broertje Vietnam.
We zijn net op tijd voor het finale stuk, we staan goed en wel en het is afgelopen. Jammer, dat we het gemist hebben, maar bijzonder opgelucht dat er niets met onze spullen is gebeurt. We lopen met de mensenmassa mee (we hebben geen keus) richting ons hotel. Tegenover het hotel zit een prima bar waar we nog wat drinken. We besluiten als avondmaal nog wat loempia’s te bestellen en vinden het voor de rest prima. Na 2 matige nachten in Hue zijn we toe aan een goede nacht. We gaan naar bed.

Foto’s: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623838775415/