Dag 285 Lima
Door: RobbertenSacha
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Sacha
01 Januari 2011 | Peru, Lima
We worden nogal vroeg wakker voor ons doen, omdat Robbert voor de zoveelste keer een niesaanval heeft. De fleece-dekens op onze bedden lokken blijkbaar een allergische reactie op hem uit; de halve nacht heeft hij liggen niezen en ’s ochtends heeft hij rode opgezette ogen.
We besluiten dat we niet meer in slaap komen en dan net zo goed kunnen opstaan. We lopen een etage hoger naar de bar, waar we een eenvoudig maar lekker ontbijtje nuttigen met uitzicht op de drukke verkeerschaos op de rotonde vlak voor de hostel. Overal rijden auto’s en bussen en ze moeten allemaal een andere kant op, terwijl ze niemand voorrang willen geven en elkaar (als het even kan) de pas afsnijden. De voetgangers krijgen al helemaal geen ruimte, deze moeten rennen om veilig de overkant te kunnen bereiken, de zebrapaden met bijbehorende stoplichten lijken slechts van symbolische betekenis. Het is bijzonder vermakelijk om te zien hoe het elke keer toch nét weer goed gaat.
Na het ontbijt wisselen we eerst van kamers (onze double met prive badkamer is inmiddels vrij) en lopen daarna naar het postkantoor om te kijken wat het kost om een pakje met overtollige winterspul en lonely planets naar huis te sturen. Vervolgens gaan we bij de supermarkt langs voor wat boodschapjes en om een doos te scoren voor het pakje. Ook kopen we hier een dozijn blokken zeep voor op Cuba, we hebben van een vriendin begrepen dat ze daar erg blij mee zijn. Leuk om als extratje te geven voor de (eventuele) goede service. Ondertussen bekijken we de winkels en zien dat het hier best leuk shoppen is: een paar standaard Havaianna slippers kosten 35 Sol (ongeveer 9 Euro) en voor 5 Euro kun je hier T-shirts kopen van diverse grote merken. De T-shirts worden in Peru gemaakt voor de export en zijn daarom erg aantrekkelijk geprijst. We kopen een paar dingetjes en besluiten om morgen wellicht nog wat meer in te slaan, zodat we daarmee een aantal oude en verwassen items kunnen vervangen. Als lunch nemen we vandaag een lekker stukje appeltaart (heerlijk Nederlands) en een kop koffie. We willen niet te zwaar eten, want het is inmiddels alweer een uurtje of twee en voor de avond hebben we ons ingeschreven (letterlijk) voor de Pasta Bolognese van de hostel voor maar 10 Sol p.p.
’s Middags lopen we dezelfde weg nog een keer af, want (wat we later op de kaart zagen) als je een stukje verder loopt, kom je bij de zee uit. Het is nogal mistig langs de kust (schijnt een bijzonder soort microklimaat te zijn dat er voor zorgt dat Lima altijd in de mist/wolken ligt), dus we maken een paar foto’s van het mysterieuze gebeuren en lopen vervolgens door het winkelcentrum Larcomar. Hier vind je diverse luxe winkels, met tevens luxe prijzen. Het is er akelig rustig en geeft aan dat de Peruvianen hier niets te zoeken hebben, met een gemiddeld jaarinkomen van 2100 USD.
’s Avonds eten we met smaak onze bergjes ( de porties zijn werkelijk enorm) pasta bolognese op met wederom uitzicht op de rotonde en vervolgens stappen we dan zelf de drukte weer in om naar de bioscoop te gaan aan de overkant van het plein. We kiezen de film RED uit; gaat over een groepje gepensioneerde CIA agenten, schijnt erg grappig te zijn en het is in het Engels, dus we kunnen het verhaal dan ook nog volgen ook. Terwijl we wachten in de lobby, haalt Robbert nog een drankje en we worden door een dame gewezen naar een rij waarin we ons moeten opstellen. Gedwee doen we wat ze zegt en als het tijd is om naar de zaal te gaan, volgen we natuurlijk gewoon de rest van de meute. We verbazen ons er om dat we tijdens de voorfilmpjes ook het voorfilmpje van RED zien, maar ja: alles gaat hier anders, dus we denken er verder niets van. En dan begint de film…… huh, dit gaat over de bedenker van facebook: the social network.
Het begint ons te dagen dat we in de verkeerde zaal zitten, maar aangezien we deze film ook wel graag wilden zien en het bovendien ook in het Engels is, blijven we lekker zitten en kijken we ‘m uit.
Tegen een uurtje of 11 duiken we ons bedje in (deze keer zonder fleecedekens).
Foto’s: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625529421067/
We besluiten dat we niet meer in slaap komen en dan net zo goed kunnen opstaan. We lopen een etage hoger naar de bar, waar we een eenvoudig maar lekker ontbijtje nuttigen met uitzicht op de drukke verkeerschaos op de rotonde vlak voor de hostel. Overal rijden auto’s en bussen en ze moeten allemaal een andere kant op, terwijl ze niemand voorrang willen geven en elkaar (als het even kan) de pas afsnijden. De voetgangers krijgen al helemaal geen ruimte, deze moeten rennen om veilig de overkant te kunnen bereiken, de zebrapaden met bijbehorende stoplichten lijken slechts van symbolische betekenis. Het is bijzonder vermakelijk om te zien hoe het elke keer toch nét weer goed gaat.
Na het ontbijt wisselen we eerst van kamers (onze double met prive badkamer is inmiddels vrij) en lopen daarna naar het postkantoor om te kijken wat het kost om een pakje met overtollige winterspul en lonely planets naar huis te sturen. Vervolgens gaan we bij de supermarkt langs voor wat boodschapjes en om een doos te scoren voor het pakje. Ook kopen we hier een dozijn blokken zeep voor op Cuba, we hebben van een vriendin begrepen dat ze daar erg blij mee zijn. Leuk om als extratje te geven voor de (eventuele) goede service. Ondertussen bekijken we de winkels en zien dat het hier best leuk shoppen is: een paar standaard Havaianna slippers kosten 35 Sol (ongeveer 9 Euro) en voor 5 Euro kun je hier T-shirts kopen van diverse grote merken. De T-shirts worden in Peru gemaakt voor de export en zijn daarom erg aantrekkelijk geprijst. We kopen een paar dingetjes en besluiten om morgen wellicht nog wat meer in te slaan, zodat we daarmee een aantal oude en verwassen items kunnen vervangen. Als lunch nemen we vandaag een lekker stukje appeltaart (heerlijk Nederlands) en een kop koffie. We willen niet te zwaar eten, want het is inmiddels alweer een uurtje of twee en voor de avond hebben we ons ingeschreven (letterlijk) voor de Pasta Bolognese van de hostel voor maar 10 Sol p.p.
’s Middags lopen we dezelfde weg nog een keer af, want (wat we later op de kaart zagen) als je een stukje verder loopt, kom je bij de zee uit. Het is nogal mistig langs de kust (schijnt een bijzonder soort microklimaat te zijn dat er voor zorgt dat Lima altijd in de mist/wolken ligt), dus we maken een paar foto’s van het mysterieuze gebeuren en lopen vervolgens door het winkelcentrum Larcomar. Hier vind je diverse luxe winkels, met tevens luxe prijzen. Het is er akelig rustig en geeft aan dat de Peruvianen hier niets te zoeken hebben, met een gemiddeld jaarinkomen van 2100 USD.
’s Avonds eten we met smaak onze bergjes ( de porties zijn werkelijk enorm) pasta bolognese op met wederom uitzicht op de rotonde en vervolgens stappen we dan zelf de drukte weer in om naar de bioscoop te gaan aan de overkant van het plein. We kiezen de film RED uit; gaat over een groepje gepensioneerde CIA agenten, schijnt erg grappig te zijn en het is in het Engels, dus we kunnen het verhaal dan ook nog volgen ook. Terwijl we wachten in de lobby, haalt Robbert nog een drankje en we worden door een dame gewezen naar een rij waarin we ons moeten opstellen. Gedwee doen we wat ze zegt en als het tijd is om naar de zaal te gaan, volgen we natuurlijk gewoon de rest van de meute. We verbazen ons er om dat we tijdens de voorfilmpjes ook het voorfilmpje van RED zien, maar ja: alles gaat hier anders, dus we denken er verder niets van. En dan begint de film…… huh, dit gaat over de bedenker van facebook: the social network.
Het begint ons te dagen dat we in de verkeerde zaal zitten, maar aangezien we deze film ook wel graag wilden zien en het bovendien ook in het Engels is, blijven we lekker zitten en kijken we ‘m uit.
Tegen een uurtje of 11 duiken we ons bedje in (deze keer zonder fleecedekens).
Foto’s: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625529421067/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley