Dag 107 Permuteran – Lovina (Kalibukbuk)

Sacha heeft een beroerde nacht door blaffende honden en kippen die kakelen en hanen die kukelen (allen tegelijkertijd). Onze gevederde vrienden hier hebben een bijzonder bioritme, ze beginnen om 12 uur ’s nachts en gaan de hele nacht als een gek tekeer.
We ontbijten nog maar weer een keer bij ons hotel, dat ons inmiddels behoorlijk tegenstaat, maar je moet wat. We maken zoals gepland geen gebruik van de vervoersoptie van het hotel a raison van 280.000 Rupiah, maar we gaan het avontuur aan. We lopen na ons ontbijt naar de weg, zetten de rugtassen tegen een verkeersbord en gaan wachten op een bus die de goede kant op gaat. Nou die bus was er eigenlijk al voordat de tassen goed en wel op de grond stonden. Een fantastisch mooie en zeer gedateerde bemo, hij wil ons wel voor 100.000 Rupiah naar Lovina brengen. Uiteraard wijst hij daarbij op onze grote tassen, want die nemen ook nog eens 2 zitplaatsen in beslag (dat de lokale mensen hier hun complete interieur verhuizen maakt niet uit, de tassen zijn groot en daar moet voor betaald worden). Waarschijnlijk betalen we nog vele malen meer dan de lokalen betalen, maar wij zijn al lang blij dat we geen gebruik hoeven te maken van het dure aanbod van het hotel en zo 180.000 Rupiah uitsparen.
Het is zoals gezegd een leuk auto’tje en de mensen die onderweg in en uitstappen lachen vriendelijk naar ons. Waarschijnlijk zijn er niet heel veel mensen die op deze manier reizen. Onderweg begint het ook nog eens zachtjes te regenen, maar dat mag de pret niet drukken. Als we na een uur (en niet bijna 2 uur zoals het hotel vertelde) in de buurt komen van onze eindbestemming lezen we de chauffeur voor uit de Lonely Planet, welk hotel we moeten hebben. Hij kent het niet en even denken we dat we er gewoon uit worden gegooid. De beste man vraag echter een Lovinees de weg en deze rijdt op z’n scootertje vooruit om de weg te wijzen. We worden keurig bij de receptie gedropt en onze reservering is ook doorgekomen. Als we naar onze kamer worden geleid valt ons meteen op hoe groen en rustig het hier is, in de positieve zin dan. Het zwembad wat bij het hotel zit is lekker groot en de kamer is gedateerd maar wel keurig en lekker ruim. We droppen onze tassen en lopen een rondje door het dorpje. Onderweg lunchen we nog met uitzicht op zee, althans dat zou zo zijn als er geen 20 vissersboten in de weg lagen. Het is nog een authentiek dorpje, waar een gezellige maar niet overdreven drukte heerst. Tijdens ons wandelingetje komen we verschillende restaurantjes tegen, een wereld van verschil met de uithoek die Permuteran was. We zijn er nog geen uur en vinden het nu al leuk. Aan het eind van ons rondje komen we een Zwitser tegen die ’s ochtends ook weg wilde uit Permuteran. Samen met zijn vriendin heeft hij ook een Bemo genomen. Alleen had hij het geluk dat er nog 4 andere mensen weg wilden, hij kon daardoor de prijs tot 25.000 p.p. afdingen. Alhoewel ze bij elkaar opgeteld dus meer betaalden, was de prijs per persoon erg goed. Tja, je hebt altijd baas boven baas. Hij staat nu op de bus naar Legian te wachten, wij geven ‘m nog een tip voor een hotelletje waar we vorig jaar waren; het Kusnadi hotel. Weer terug bij het hotel kijken we hoe het staat met het uploaden van de foto’s (ja ze komen eraan), de verbinding blijkt ook hier traag, maar gestaag.
Terug bij het hotel kleden we ons om en liggen de rest van de middag in het zwembad. Ondertussen ontmoeten we een Nederlands stel uit Amsterdam waar we mee afspreken morgenavond naar het Nederlands elftal gaan kijken, altijd leuker met meer mensen. We liggen wel 2 uur in het zwembad en als onze huidjes echt helemaal gerimpeld zijn vinden we het tijd om te douchen, even op de kamer te relaxen en het verslag te schrijven. We hebben lekker warm water op de kamer, alleen is het een soort keukenboilertje dat ze in de badkamer gebruiken. Als de eerste klaar is met douchen is het warme water op, morgen dus wat langer wachten voordat de 2e gaat.
Vanavond gaan we bij een restaurantje eten waar ze pizza’s serveren uit houtgestookte oven. We hopen dat deze onze verwachtingen een beetje kan waarmaken, na twee weken rijst en noodles hebben we echt even zin in iets anders. We zijn inmiddels terug en kunnen melden dat de italiaanse schijven hier niet echt lekker zijn, althans niet bij Pappagallo’s. Ook de houtgestookte oven die ons in de reisgids is beloofd blijkt een gasoven te zijn. Jammer….
Op de terugweg kopen we nog een ijsje bij de supermarkt, als we 17.500 (€ 1,55) betalen we met een briefje van 50.000, we hebben niet kleiner. Meteen paniek, er is (we staan dus in een supermarktje) geen voldoende wisselgeld!!! Met ons ‘kleingeld’ komen we tot 15.000 en als we beloven morgen nog 2.000 bij te betalen mogen we de ijsjes voor dat geld meenemen. Gedurende ons verdere rondje door het dorp worden we nog 500 keer aangesproken voor vervoer voor morgen, we bedanken vriendelijk en gaan morgen zelfstandig op pad.


Foto’s:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624375547452/