Dag 122 Darwin-Mataranka

We staan lekker vroeg op vandaag, om even voor half 3 vinden we het welletjes (konden toch niet zo goed slapen, was erg druk aan de weg) en staan op. Als 2 slaapdronken gekken lopen we over straat en zien her en der al een Oranje shirt verschijnen. We stappen de Ierse kroeg binnen in het centrum van Darwin; Shennanigan. We staan dus nu slaapdronken tussen de echt doortrappers die al uren bier staan te drinken, wel even wennen op de nuchtere maag die bierlucht. We hebben onze slippers aan en die plakken af en toe flink aan de vloer, er wordt dus ook nog wel het een en ander gemorst. We besluiten geen pils te gaan drinken, maar nemen (ook apart op de nuchtere maag) een cola’tje. Om 4 uur begint de wedstrijd en daar zullen we kort over zijn. JAMMER.
Flink balend, lopen we terug naar ons busje terwijl het licht wordt. Met het busje rijden we naar een rustigere buitenwijk van Darwin, om toch nog een paar uurtjes te slapen. In (blijkt ’s ochtends) een villawijk tanken we nog even twee uurtjes bij, tot dat we om een uur of 10 vinden dat het tijd is om te gaan. We rijden richting het zuiden, Stuart Highway richting Alice Springs. Het eerste verkeersbord is niet echt bemoedigend, Alice Springs 1460 kilometer. We hopen vandaag tot Katharine te komen. Het eerste stuk hebben we 3 dagen geleden al gereden, toen we naar Litchfield park reden. Het schiet vandaag lekker op, we rijden gemiddeld 100 kilometer per uur. Dat lijkt langzaam, maar niemand rijdt hier de maximale snelheid van 130 km/h. Verder is bijna het hele stuk slechts 2 baans, dus inhalen kan bijna niet. De roadtrains (vandaag een truck met 4 opleggers erachter gezien) rijden ook zo’n 100 km/h en die zijn echt niet veilig te passeren. Zoals gezegd schieten we lekker op en het blijkt dat we voorbij Katherine een aantal leuke overnachtingsmogelijkheden hebben. Dus we rijden nog 90 kilometer door, naar het plaatsje Mataranka. Hier is het Elsey National park waar je op 4 of 5 verschillende plekken kunt overnachten. We besluiten de overnachtingsmogelijkheid met zwemsteiger te nemen en rijden dus bijna 20 km het park in. Wel even wat verder, maar weer een bijzonder plekje. Vrijwel direct na aankomst nemen we een duik in het minder heldere water waar tevens zoet- en zoutwaterkrokodillen leven, een beetje eng en qua verfrissendheid ook een beetje een tegenvaller. We blijven niet langer dan noodzakelijk in het water. Bij echt gevaar wordt de zwemplek afgesloten, maar je kunt altijd pech hebben. Vooral de salties (zoutwaterkrokodillen) zijn zeer gevaarlijk. Als we terug komen bij ons busje blijkt dat we hippies als buren hebben gekregen. De plekken zijn hier werkelijk enorm, maar het gegil van de kinderen en het gitaarspel van de man des tentes zijn ook enorm. Na het avondeten besluiten we 2 plekken op te schuiven, zo’n 200 meter verder dus. We stoken nog even een fikkie, kan hier overal op de bijgeleverde bbq. Het blijkt dat we ook hier bezoek krijgen, we zien een stuk of 3 walibi’s die ons tot op een meter of 5 naderen. Ze zijn hier duidelijk aan mensen gewend. Leuk dat we er eindelijk eens een paar zien die het doen. Die hoopjes vlees aan de kant van de weg zijn best sneu.

foto's
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624561615313/