Dag 250 Santiago – La Serena

Vandaag hebben we een busdag. Treinen hebben ze niet naar het noorden dus er is niet echt een alternatief voor de 7 uur durende busreis. Uiteindelijk willen we naar Arica, helemaal in het Noorden van Chili, maar de 28 uur die daar voor staat gaan we in kortere stukken verdelen. Eerste etappe is dus La Serena. Er zijn verschillende klassen stoelen, standard, semi cama, cama, en super cama, te vergelijken met de klassen in een vliegtuig. Standaard is met je (Europese) benen in je nek en voor bustripjes van 1 of 2 uur. Semi cama is een soort business class waarbij je de stoel behoorlijk ver naar achter kan doen en voor je voeten ook een steuntje hebt. Bij de cama klasse kan je stoel bijna helemaal horizontaal en bij de super cama wordt je stoel een soort bed. Omdat de bus ‘maar’7 uurtjes is en overdag rijdt kiezen we ervoor om semi cama te reizen. Je kunt dus wel lekker ruim zitten, er is beenruimte genoeg, al moeten we vermelden dat de stoelen niet te breed zijn.
De taxi die we gisterenavond besteld hadden via een medewerker, blijkt later toch niet besteld te zijn. Maar gelukkig zijn we ruim op tijd en kunnen we zonder stress wachten op de nieuw gebelde auto. Als sardientjes zitten we met z’n vieren in de auto; 3 grote tassen in de kofferbak, 3 mensen met 4 kleine tassen op de achterbank (die gemaakt is voor de toch wat kleinere Zuid Amerikaan) en Robbert voorin met 1 grote tas op schoot. Het dak van de auto is echter zo laag dat hij z’n hoofd stoot bij elke hobbel en bobbel die er in het wegdek zit. Gelukkig zijn we er na een een minuut of 10 door de spits van Santiago te hebben gereden. De verkeerssituatie valt reuze mee, wel veel auto’s maar niet zo’n chaos als in andere grote steden die we tot nu toe hebben gezien. Op het busstation zetten we alle grote tassen op een bankje en Sacha en Benoit blijven erbij om deze in de gaten te houden. Robbert en Elodie doen wat boodschapjes voor onderweg, we hebben geen idee of en wanneer er gestopt zal worden onderweg. Ze komen even later terug met voldoende voor snacks voor meerdere dagen reizen. We laden de tassen in de bus en gaan binnen zitten. Het is er al goed druk, warm en benauwd. We hopen dat we snel gaan rijden, zodat de airco aan kan. Al snel en zonder veel problemen wordt de bus volgeladen met spullen en mensen en zijn we onderweg.
Naar het noorden van Chili wordt het een stuk droger en we zien veel van hetzelfde landschap: droge heuvelachtige vlakten met her en der een struikje en een grote bloeiende cactus. De huisjes zijn veelal felgekleurd en lijken zomaar ergens op de dorre vlakte neergepland te zijn. We vragen ons af wat mensen bezield om op in zo’n desolaat gebied te gaan wonen. Na ongeveer 3 uur rijden wordt er gestopt bij een restauratie waar alle bussen van dezelfde maatschappij pauzeren. We eten een koude hotdog met quacemole (gekruide puree van advocado’s) en drinken een cola’tje. En na een 20 minuten stapt iedereen weer gedwee in en gaat de bus verder. Uiteindelijk komen we tegen 4 uur in La serena aan en gaan we op zoek naar een plek voor overnachting. Met de lonely planet in de hand lopen we een bepaalde richting op. Een meneer spreekt ons aan of hij ons kan helpen en we reageren allemaal sceptisch: “nee hoor, we vinden het wel, dank u”. Hij: “waar moeten jullie dan heen?”. Wij: “och, nergens in het bijzonder, we lopen naar het centrum”. Hij: “maar het centrum is de andere kant op”. Oh, eeh…. we laten hem toch maar even meekijken en vervolgen even later onze weg, nu wel in de juiste richting. Het eerste hotelletje dat we bekijken zit vlak bij het busstation en ziet er aardig uit. Geen prive badkamer, maar de kamers zijn schoon en de bedden voelen goed. Voor de prijs van $ 6000.- (€ 9.- p.p) hoeven we het niet te laten dus we besluiten hier een nachtje te blijven. Als we de tassen op de kamer hebben gezet, lopen we naar het centrum van La Serena. La Serena is de 2e oudste stad van Chili maar het aantal oude gebouwen dat we zien valt wat tegen. Op een klein binnenplaatsje besluiten we een drankje te nemen en een klein hapje. Het is inmiddels tegen 5 uur en als we nu nog gaan lunchen hebben we vanavond geen honger meer. Heerlijk in de zon drinken we een Escudo (Chileens bier) en genieten we van de hapjes die er voor ons zijn gemaakt. Eigenlijk serveert het barretje geen snacks, maar ze zijn zo vriendelijk ons te laten proeven van de hapjes die ze voor een besloten feest aan het voorbereiden zijn. Tijdens de borrel besluiten we vanavond al te informeren naar de transportmogelijkheden naar San Pedro. Het gebied dat tussen hier en het noorden licht is volgens de reisgids nogal saai en we willen dit stuk in een keer afleggen. Het aantal cama (semi-ligstoel) plaatsen in een bus is beperkt, het is dus verstandig dit een of twee dagen van tevoren te boeken. Bij het busstation horen we dat de slaapplaatsen voor morgen al uitverkocht zijn, we boeken dus de bus voor overmorgen. Om even over 6 uur ’s avonds vertrekt deze en komt dan aan in San Pedro om 10 uur ’s ochtends. Uiteraard nemen we de luxe stoelen, eens kijken hoe het bevalt om de bus te slapen.
Als we bij het hotel even wat warmers hebben aangetrokken, het koelt hier behoorlijk af als de zon weg is, lopen we opnieuw naar het centrum waar we dineren. We zitten aan de kust dus eten we vis, heerlijk vers en smakelijk geroosterd.