Dag 79 Pulau Perhentian Basar

Als je ooit in Maleisie bent en denkt; hutje aan het strand, uitzicht op zee, bankje voor de deur, douche naast het huisje klinkt heerlijk denk dan even terug aan dit verslag en doe het niet!! Nationale sport nummer 1 hier in Maleisie is namelijk luidruchtig met elkaar ouwehoeren en bellen. Mensen met een telefoon aan hun oor proberen (zonder verbinding blijkbaar aan het volume af te leiden) toch een gesprek proberen te voeren. Uiteraard gebeurt dit alles tot diep in de nacht, op een bankje, naast de douche (om 4 keer per uur je voeten schoon te maken), precies voor jouw hutje wat zo idylisch op het strand uitkijkt. Maar waar jij probeert de slaap te vatten, terwijl het raam open staat (omdat er geen airco is en het anders niet te harden is, zo heet). Neem dus deze tip van ons aan, neem een hutje 50 meter verder het land in (zelfde complex en zonder zeezicht vaak nog goedkoper ook) en geniet overdag van het prachtige uitzicht (’s nachts zie je toch niks). En maak vooral gebruik van de douche en het bankje voor de deur van die andere toeristen, die dit verslag niet hebben gelezen. Maar lach dan wel vriendelijk naar ze, want morgenochtend zien ze er waarschijnlijk wat minder happy uit. Jullie begrijpen het al; we hebben weer een heerlijke nacht gehad. Om een uur of 4 werd het gelukkig wat stiller. We nemen aan dat het voor hun ook toch wel wat aan de late kant werd, dus konden we eindelijk slapen. Lastige is dat je dan natuurlijk al lang over je slaap heen bent en het dan ook niet meteen wil lukken.
Na ampel een paar uurtjes slaap, waren we vanochtend tijdens het duiken dus niet echt fris. Wel hebben we meteen de tassen gepakt en weer naar het resortje gebracht waar we 2 dagen geleden ook verbleven, bij Alu Alu divers. Daar slaap je wel, in een hutje wat verder van het strand af. De reden dat het de afgelopen twee nachten zo onrustig was, is omdat de Maleisiers een feestdag (en daarmee een lang weekend) hadden. Ze gaan dan massaal vakantie vieren op een luidruchtige manier.
De duiken die we maken zijn de beste tot nu toe in Maleisie, we zien een schildpad met drie poten (waarschijnlijk door een haai een poot afgebeten), een grote murene, een grote purcupine fish en wat kleinere, enkele pufferfish, een grote bumphead fish, tonijn, batfish, angelfish, noem maar op. Het zicht was ook een stuk beter (10 tot 15 meter) wat de duik ook meteen aangenamer maakt. We duiken vandaag met Nitrox een luchtmensel waarin het zuurstofgehalte niet 21% maar 32% is. Dit houdt in dat je na de duiken minder stikstof in je lijf hebt en je de rest van de dag fitter zou moeten voelen. Na de lunch vindt Robbert het echter nog steeds tijd voor een dutje, wel of geen Nitrox. Om een uur of 3 kunnen we de kamer pas in. We hebben hier al zonder internet en stroom gezeten en vandaag heeft de waterleiding besloten er mee op te houden. Je zit hier echt in de ‘middle of nowhere’ dus je hebt ‘t maar te nemen. Ze willen alle hutjes graag schoonmaken, maar omdat het water van ver moet komen, duurt het lang en kunnen we pas laat de kamer in. Als er weer waterdruk is, nemen we onze intrek, spoelen we het opgedroogde zout van ons af en pakken de tassen maar weer een keer uit. We worden door de schoonmakers herkend als meneer en mevrouw Grouper, de naam van het huisje waar we eerst in verbleven. Nu zitten we in de Batfish, iets verder naar achteren gelegen waardoor we hopleijk minder geluiden en geuren hebben van de keuken (we zijn echt even klaar met slecht slapen). Terwijl Robbert de duikfoto’s op de computer zet, neemt Sacha een douche en doet (voor het gelijk) gelijk de was. Robbert hangt de was op, maar is er met z’n hoofd niet bij en gooit de foto’s van het duiken per ongeluk weg voordat ze op de computer staan. Hebben we een keer een duik met goed zicht, hebben we geen foto’s meer. Gelukkig zijn hier veel mensen met een laptop en Robbert vindt iemand die die zo handig is met computers, dat hij de foto’s weer kan terughalen. Hij neemt het memory kaartje in ontvangst en binnen een half uur hebben we alle foto’s weer terug, ook die van de vorige duiken, welke we al weken geleden hebben weggegooid. Gelukkig maar. Hopelijk zitten er wat bruikbare tussen.
De rest van de avond computert Robbert en Sacha leest haar boek uit. Deze morgen maar weer omruilen in het winkeltje hier, dan heeft ze morgen onderweg naar Kota Barhu weer wat te doen. Tegen 8 uur vinden we het tijd om nog maar weer een keer iets te eten en dineren we bij het voor ons inmiddels als huiskamer aanvoelende restaurantje. We zitten nog steeds zonder internet dus we kunnen de foto’s die we vandaag onderwater hebben gemaakt niet uploaden. Jammer want er zitten een paar hele mooie bij. Vooral de foto’s van de schildpad vinden wij zelf erg goed gelukt.

foto's: http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624185275028/