Dag 23 Siem Reap -Battambang

Vanochtend om 6.30 uur werden we opgehaald vanaf ons hotelletje in Siem Reap. We waren de eerste gasten in het busje. Vervolgens kris kras door het dorp gereden en nog 7 andere toeristen bij verschillende hostels en hotels opgehaald. De bus zit, met de 7 andere toeristen, wij 2-en, de chauffeur en de directrice (zij deelt de kaartjes uit) gezellig vol. Er zijn dus meer mensen, die ondanks de verhalen van lage waterstand en pech onderweg, het avontuur aandurven. De bus tuft vrolijk richting Tonle Sap meer en met een klein half uurtje zijn we er. Omstreeks 7 uur zijn we in de ‘haven’van Phnom Krom en zien we onze ‘boot’ voor het eerst. Eh… we hadden de tocht gereserveerd per boot.. niet per houtje-touwtje schip. Toch maar aan boord, er liggen reddingsvesten en de waterstand is zo laag dat je op de meeste plekken kunt lopen. Op de loopplank nog even een 2 blikjes cola ingeslagen, je kunt niet genoeg drinken bij je hebben. Om iets over 7 word de motor gestart. Het betreft hier een oud 6 cilinder motorblok uit een vrachtwagen. Het lawaai is oorverdovend en we kijken elkaar aan met de vraag ‘vinden we dit over 6 uur ook nog leuk?’. Het motorblok heeft vervolgens een 4 meter lange as aan zich, die weer is verbonden met een schroef. De schroef is van het formaat koekepan, maar voor het gebruiksgemak hebben ze er maar 2 platen ijzer aangelast zodat het oppervlak bijna 4 keer zo groot is geworden. Dit alles resulteert in een enorme spray achter onze boot, en een verkoelende douche voor iedereen die ons passeerd en die wij passeren.
Sacha doet na een aantal uren toch maar oordopjes in, met zoveel herrie kun je toch niet echt een gesprek voeren. De vaart is in het begin (van de haven naar het daarwerkelijke meer) nogal ruw. We lopen na 10 minuten zelfs een keer aan de grond.
De ‘kapitein’ en zijn 2 companen zijn nogal cowboy-achtige figuren en nemen het niet zo nauw met het overige waterverkeer.
Het eerste grote stuk is over het Tongle Sap meer; een meer dat wordt gevuld met water uit de Mekong. In het natte seizoen staat het water zeker 2 meter hoger, dit alles zorgt ervoor dat dit een enorm vruchtbaar gebied is. Ook voor veel vogelsoorten is het gebied waar we doorheen varen bijzonder belangrijk. Er zijn ook mogelijkheden om te overnachten in een vogelreservaat, maar dat hebben we maar niet gedaan.
Na een uurtje of 4 varen zijn we eindelijk bij de middagpauze. Dit biedt ons even de gelegenheid om van het toilet gebruik te maken en wat te drinken te kopen. Het toilet bestaat uit een vierkante houten kast met onderin een gat. Geen pot, geen hurktoilet, gewoon een gat. Door het gat zien we het meer, het meer waarin we continue mensen zien vissen, zwemmen, wassen en hun eten in schoonmaken….eet smakelijk. Een van de toeristen durfde het zelfs aan om daar een warme hap te eten….held!
Na de pauze werd de waterweg aanzienlijk smaller; af en toe maar een meter of 6 breed. De schroef loopt ook regelmatig vast in de bodem en de stukken klei vliegen achter onze boot in de lucht. Op een smal deel van de rivier horen we opeens een gekraak uit de motorruimte. Ojee….Ja hoor pech. De motor wordt meteen stilgelegd en twee van de drie cowboy’s snellen zich naar de achterkant van de boot. Ze kijken elkaar wat aan en twee springen er het water in. Een daarvan begint met een enorme sleutel de schroef los te halen. Als de bout eenmaal los is gaat hij er met dezelfde sleutel als een debiel tegen de schroef te slaan. Het wil niet echt lukken, maar na een minuut of 5 domweg beuken komt deze toch los. Er wordt vervolgens een andere (kleinere) schroef op gezet. De motor wordt gestart en we kunnen, hetzij op een rustiger tempo, weer verder. Onderweg werden trouwens ook nog een stuk of wat lokale mensen opgepikt voor de reis. Ik ben benieuwd hoeveel zij betalen voor de trip. Die 20 dollar per persoon is toch wel iets ‘overpriced’ zeg maar!
Om een uur of 2 smiddags (we zitten al bijna 7 uur op een plastic bankje) beginnen we het een beetje zat te worden. De hele dag die herrie aan je hoofd en je hebt al een uur geen gevoel meer in je benen, laat staan in je kont. Helaas hebben we nog een uurtje te gaan. Langzaam naderen we een grotere stad, we kunnen dat goed zien aan de vervuiling van de rivier. Werkelijk overal plastic zakken aan de oevers en af en toe stinkt het alsof er al 2 weken een dode koe in het water ligt. Ons gedult en zitvlees worden beloond; eindelijk zijn we in Battambang, de op 1 na grootste stad van het land. Wat we vanaf het water hebben gezien doet ons niet springen van enthousiasme. Nu nog een tuk tuk, daar hoef je in dit land nooit lang naar te zoeken. We hebben een hotelletje uitgezocht en op internet redelijke recensies gelezen, dus daar willen we heen. We komen met onze tuktuk-bestuurder overeen dat hij ons voor $ 1.- naar het hotel brengt. Sacha gaat eerst even binnen kijken (we leren steeds beter hoe het moet) en concludeert dat het een donker gehorig hol is. Dit doen we dus niet. We pakken de Lonely Planet en beginnen te bladeren. De Tuk Tuk chauffeur weet nog wel een hotel (dat is praktisch altijd het geval, want ze krijgen provisie voor het aanleveren van gasten). Het hotel zit op de route naar het centrum, waar we een ander hotel willen gaan zoeken, dus zeggen we toe dat hij ons eerst daarheen mag brengen. Ziet er van buiten keurig uit (het hotel is pas 3 maanden oud) en binnen is ook alles naar wens. Voor $ 13.- hebben we een kamer met airco/koelkast groot bed en een prima badkamer. Meestal vallen de hotels die de tuk tuk bestuurders ‘aanraden’ tegen, maar dit is een toppertje. We zitten in het Golden Land hotel, 5 minuten lopen van het centrum. Na een frisse douche zijn we gelijk het centrum in gegaan om even een hapje te eten. Eerst even de markt geprobeerd, maar dit zag er dermate onhygienisch uit (en rook ook zo) dat we toch niet aandurfen om daar bij een stalletje te eten. We hebben behoorlijk wat straten gehad, voordat we eindelijk een leuk tentje tegen kwamen (de Gekko bar). Daar hebben we eerst allebei een hele koude cola besteld en daarnaa hebben we een kleine maaltijd gegeten. Het was half vijf en daarme te vroeg voor de echte avondmaaltijd. Vervolgens zijn we teruggewandeld naar het hotel en zijn aan de ‘was’ en dit verslag begonnen. Vanavond gaan we nog even hier in de buurt iets eten en op tijd naar bed. Morgen staat onze tuktuk-chauffeur om 10 uur voor de stoep om ons een dag op sleeptouw te nemen.

We hebben vandaag best een paar leuke plaatjes geschoten van onze boottrip. Kijk daarvoor op:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623610646573/