Dag 134 Townsville – Cairns

Als we ’s ochtends ons klaar maken voor onze check-out, raken we aan de praat met onze andere overburen. Een Nederlander die 5 jaar heeft gewerkt in Nieuw-Zeeland als chef en zijn Duitse vriendin. Zij hebben Azië nog voor zich en zijn benieuwd naar onze ervaringen en wij willen natuurlijk e.a. weten over Nieuw-Zeeland. Het is gezellig, maar we moeten voor 10 uur van de camping af, dus we moeten het helaas kort houden. We wensen elkaar een goede verdere reis en pakken onze spullen in.
We gaan vandaag eerst naar de lokale VVV om wat gratis informatieboekjes op te halen. We waren van plan om nog een dag in Townsville te blijven, maar het weer valt tegen; het is bewolkt en het waait flink. Niet dat het koud is, maar Townsville is voornamelijk leuk vanwege het strand en als het geen strandweer is, dan houd het snel op.
We stappen in de auto en rijden richting Cairns. Het wordt echter steeds donkerder en na een uurtje rijden ging het regenen. Ojee, dat was nou niet niet de bedoeling. Tot overmaat van ramp, blijkt dat de auto niet helemaal waterdicht is. Robbert krijgt natte voeten om dat het ergens achter bij de rempedalen lekt. We rijden stug door en af en toe lijkt het wat lichter in de verte te worden, maar als we daar dan zijn, is het weer net zo donker als het was en regent het nog maar een beetje. We waren van plan om niet helemaal tot Cairns te rijden, maar om ergens halverwege op een gratis Rest Area te overnachten. Maar we vinden de plekken 1) soms niet, 2) niet leuk, 3) nat. Dus we rijden steeds verder en komen uiteindelijk in Cairns aan. We zoeken dé camping op die redelijk in het centrum van Cairns zit en zoeken een plekje (wederom is het systeem: zoek het zelf maar uit).
De toevalligheid wil dat we dezelfde Duitsers die in Townsville bovenop ons lip zaten, ook hier onze nieuwe buren worden. En ja hoor… ook deze keer wordt de auto zo dicht op ons busje geplant, dat we bijna niet meer onze achterklep kunnen openen om te koken. Ze begrijpen het echt niet! Als we aankomen is het bewolkt maar droog.
Voor de zekerheid spannen we toch maar een zeiltje boven de opening van de auto. En dat blijkt geen slechte keuze, want ook hier gaat het regenen. Welliswaar niet erg hard; het is een soort motregen dat door de wind horizontaal onder ons zeiltje wordt geblazen. Lekker!
We koken toch maar ons potje en eten dit (vergezeld met een natte spray) gezellig op, bij het kaarslicht. Onze afwas doen we bij de algemene keuken, daar is het een drukte van jewelste; het lijkt wel alsof we midden in een schoolreisje zijn beland. Alleen maar drukke (Amerikaanse) tieners die veel te luid met elkaar communiceren en met hun bestek in grote bakken met eten graaien. Af en toe spreekt een docent hen vermanend toe, op een niet zo’n luide (we houden rekening met niemand) toon. We doen snel ons afwasje en Robbert blijft plakken bij de stopcontacten om wat apparaten op te laden. Sacha gaat terug om te douchen.
We kruipen uiteindelijk weer tegen half acht onder de wol. Het regent nog steeds, dus het is niet lekker om langer buiten te zijn dan noodzakelijk.