Dag 72 Pulau Langkawi

Ja, het is vandaag echt dag 72, gisteren was dus dag 71 in het reisverslag. Verkeerd opgeslagen, agenda/data???!!! Veel te ingewikkeld allemaal. Vandaag op Pulau Langkawi dag 72 dus.
Na weer een matige nacht (het slapen wil nog niet echt lukken op dit eiland) nemen we eerst een flinke mok koffie bij onze lodge. We uploaden het verslag van gisteren (met verkeerde dagnummer) en bedenken hoe we onze reis gaan voortzetten. We kunnen richting het zuiden, maar daar is het ook niet echt lekker weer. Aan de westkant van Maleisie is de monsoon (regentijd) langzaam aan het beginnen. De eigenaar van deze tent, vertelt ons dat het begint met regenen in de avonden, dan ook de in ochtenden en over een week of 6 kan het op elk moment van de dag met bakken uit de lucht komen. We laten ons oog vallen op de oostkant van Maleisie en vragen ons af hoe we hier het best kunnen komen. Bussen van west naar oost gaan alleen ’s nachts. Waarom? We hebben geen idee en ook de lokalen weten het niet; het is gewoon zo. We kijken of we misschien kunnen vliegen, maar alle vluchten gaan via Kuala Lumpur (KL in de volksmond) en zijn niet echt heel goedkoop. Na wat infomatie te hebben ingewonnen bij een lokaal reisbureautje besluiten we de ‘super VIP bus’ te nemen. Deze bussen hebben in vergelijking met de ‘normale’ bussen geen 46 stoelen, maar slechts 32. Dit betekend dat je als Europeaan (lees langer dan 150 cm) wel iets van beenruimte hebt en wellicht kunt slapen (pure luxe op zo’n nachtbus). We hebben dit tot nu toe nog niet gedaan, hopelijk valt het mee. Voor 248 Ringgit (ongeveer € 65) brengt deze reis ons in 13 uur met minibus, ferry en de super mega turbo VIP extra de luxe bus, naar de andere kant van Maleisie. Daar dienen we zelf nog een taxi te nemen naar weer een ferry, om uiteindelijk aan te komen op het eiland waar we heen willen: Pulau Perhentian (Basar). De Lonely Planet belooft ons dat dit wederom een afschuwlijke plek is om te verblijven. Witte stranden, staalblauwe zee, echt heel naar. Nu we weten waar we de komende tijd verblijven regelen we ook meteen een vlucht van Kota Bharu (dicht bij de eilanden van Perhentian) naar KL. We vliegen 1 juni naar KL, daar verblijven we dan 3 dagen om de 4e door te vliegen naar Borneo. Ja het gaat lekker met ons ideaal om veel met lokaal vervoer te doen, maar de afstanden zijn hier zo verschrikkelijk groot en de tickets op sommige bestemmingen zo belachelijk goedkoop (vlucht van Kota Bharu naar Kl, 2½ uur vliegen, voor nog geen € 50 p.p.) dat we het onszelf maar een beetje makkelijk maken. De rest van deze dag vullen we met zandstrand. Afzien want af en toe zit er een gat in de bewolking en wordt het ineens nog 5 graden warmer dan de toch al hoge temperatuur van 32 graden (in de schaduw).
Overigens is het momenteel wel behelpen op het strand, met het noodweer van eergisteren is Robbert’s handdoek weggewaaid (of gewoon gejat). We liggen dus nu met z’n 2e op de sarong van Sacha. Toch handig dat we de overtollige handoeken 4 weken geleden hebben teruggestuurd. Jullie lezen het al, onze dagelijkse problematiek bestaat uit de kleinste dingen, we zullen jullie er verder niet mee lastig vallen. Vanmiddag kwamen we op het strand de Engelsen (zowel de jongens als het stel) tegen waarmee we gisteren nog een drankje hebben gedronken, zij hebben vanacht (live!!!) om 3:45 uur de Champions league finale gekeken en zijn vandaag niet echt fit. Gek he? De twee jongens die samen reizen hebben extra ‘geluk’ na het doorhalen van vannacht, zij stappen vanmiddag om 4 uur op de nachtbus naar KL.
Vanavond eten we bij een super de luxe restaurant, we hadden echt even zin in goed westers eten en letten even niet op ons budget. Sacha schuift een biefstuk naar binnen en Robbert geniet van z’n lamskoteletjes, natuurlijk nemen we ook nog een toetje van ijs en veel graag. Kosten: € 37,50!!! Even schrikken, omdat we gewend zijn aan rekeningen van rond de 10 Euro. We hebben het tot nu toe heel goed vol gehouden en blijven goed binnen ons gestelde budget van € 50.- per dag. Vandaag was een uitschieter naar boven totaal (incl. prijzig diner € 62). Nou ja, dat valt dan ook nog wel mee. Het moet af en toe kunnen.
Als we onze grote stukken vlees aan het verteren zijn schrijven we het verslag en lezen dat het op de Perhentian moeilijk is om te mailen. Mocht er de komende dagen geen verslag verschijnen, geen paniek, er is niets aan de hand! We houden onze avonturen gewoon bij en als we weer kunnen internetten zullen we ze uploaden.

Foto’s:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623994477859/