Dag 84 Kuala Lumpur – Sepilok (Borneo)

Om even over 5 gaat er een luchtalarm af dat Sacha d’r wekker moet voorstellen. Moeilijk worden we een beetje wakker en kleden we ons aan. Weer een kort nachtje geweest, de tickets die we kopen voor de lokale vluchten hebben 2 kenmerken; 1) ze zijn spotgoedkoop (we betaalden 440 Ringgit (€110.-) voor 2 tickets naar Borneo (zo’n 2 ½ uur vliegen) en 2) de vluchten vertrekken op onmenselijke tijden. We nemen het vroege opstaan voor lief, het budget is immers een meer beperkende factor dan slaap.
De taxichauffeur die ons gisteren van de ambassade terug naar het hotel heeft gereden kwam betrouwbaar over en was bereid ons voor de gangbare 100 Ringgit naar het Kuala Lumpur International Airport te brengen. We lopen naar buiten en hij staat ons al op te wachten. In zijn Proton, een Maleisisch automerk, tuffen we in een klein uurtje naar het vliegveld. Hij vertelde ons gisteren wat de auto hier kost: 20.000 Ringgit. We begrijpen op de snelweg waarom deze auto zo goedkoop kan zijn, ze leveren hem met een motor van een staafmixer. Er zit werkelijk geen gang in. De kilometerteller lijkt van elastiek, want de snelheid varieert binnen een seconde van 60 tot 90 km per uur. Onderweg regent het ook nog eens flink en het blijkt dat hij z’n ruitenwissers voor de laatste keer in 1980 heeft vervangen, ze hebben werkelijk geen enkele functie. Tot onze grote verbazing komen we om 6 uur een fietser op een racefiets tegen op de 6 baans snelweg richting het vliegveld. Pikkedonker en slechts gewapend met 2 achterlichtjes en een koplampje heeft deze racefietser er flink zin in. Het lijkt er op dat het een prof is, zijn truitje is van de nationaal kampioen van Australie (straks even googlelen wie hiervan in Maleisie woont).
Wonder boven wonder komen we goed aan en worden we bij de internationale vluchten uit de taxi gegooid. Borneo is deel van Maleisie en we lopen dus het hele eind weer terug naar de binnenlandse vluchten. Onze vlucht staat op de borden en is op tijd. We checken in, ontbijten op het vliegveld en schrijven het verslag van gisteren. Het hele vliegveld heeft gratis internet dus we kunnen het meteen uploaden. Bij de contole van onze boardingpassen staat weer een scanner, maar ook hier zijn grote hoeveelheden vloeistof geen probleem. Ze gaan hier redelijk soepel met de regels om, we zien tassen meegaan als handbagage, die makkelijk voor een drieweekse reis gebruikt kunnen worden. We wachten bij onze gate en even voor 8 uur kunnen we aan boord. We blijken iets vertraging op te lopen en om 8:45 ipv de geplande 8:05 uur zitten we in de lucht.
We hebben een lijndienst dus kunnen we nog een keer, maar nu gratis, ontbijten. We kunnen kiezen uit 2 onduidelijke gerechten en kiezen voor iets dat klinkt als pannenkoek. We krijgen een onduidelijke substantie in een plastic bakje dat meer wegheeft van een mislukt ei-met-ui- taartje, dan dat van een pannenkoek. We zullen het wel verkeerd verstaan hebben. We werken het voor de helft naar binnen en beginnen al snel aan het toetje dat erbij wordt geserveerd: chocolade van Ferrero Rocher. Chocola dat hebben we een tijd niet gegeten, het smaakt dan ook bijzonder goed.
De rest van de vlucht verloopt soepel en om even voor 12 landen we in Sandakan. Tot onze verbazing hebben ze hier ook weer een immigratiedienst. We zijn toch het land niet uitgegaan? We denken dat de Maleisische overheid graag in de gaten houdt waar de toeristen verblijven. Dus gaan we maar in de rij staan en krijgen nog een stempel in ons paspoort.
Na het ophalen van de grote rugzakken van de lopende band lopen we naar buiten en hebben eigenlijk geen idee hoe we van Sandakan naar Sepilok komen. We hebben het de laatste dagen in KL zo druk gehad met van alles dat we ons nauwelijks hebben ingelezen over de verschillende mogelijkheden. In Sepilok is het oerang oetan centrum en dat we graag willen bezoeken. We boeken een taxi, en worden naar het hotel gebracht dat we hebben uitgezocht. Helaas is dit vol en we vragen een tip voor goed en betaalbaar onderdak aan de receptioniste. We worden doorverwezen naar het Sepilok Jungle Resort. De taxi is vooruit betaald bij een taxidesk en we dienen dus bij te betalen als we naar een ander hotel willen. Alles ligt hiet vrij ver (enkele kilometers) uit elkaar dus veel keuze hebben we niet. We nemen dezelfde taxi en laten ons naar het betreffende resort rijden. Ze hebben een kamer met airco beschikbaar en het oerang oetan tang centrum zit op 10 minuten loopafstand. Ook dit resort ziet er weer niet uit, ouwe troep. We begrijpen echt niet dat ze daar zo weinig geen aandacht aanbesteden. We checken in en lunchen in het bijbehorende restaurant. Het resort is gesitueerd op een enorm terrein met verschillende waterpartijen. Je zou denken dat de kamers en hutjes dan ook lekker ver uit elkaar staan, ze hebben immers ruimte genoeg, maar nee…. de accomodatie staat allemaal bovenop elkaar. Na de lunch lopen we naar het apencentrum en informeren naar de mogelijkheden. Er is 2 maal per dag een voedingsmoment en een kaartje is de hele dag geldig. Wel moet je tussen 12 en 14 het park uit, dan luncht iedereen en sluit het park. We lopen naar terug naar het hotel en rusten even uit van het vroege opstaan (middagdutje).
’s Avonds eten we in het restaurant en gaan we vroeg naar de kamer. We worden al snel opgegeten door de muggen. Sepilok ligt niet aan de kust en dat is goed te merken aan de hoeveelheid insecten.
Foto’s; Morgen wellicht