Dag 255 San Pedro de Atacama

Sorry dit verslag vergeten online te zetten. oud nieuws dus

Ondanks dat we een auto hebben, doen we vandaag rustig aan. We vertrekken met z’n 4-en tegen een uur of 11 in zuidelijke richting. Het eerste dorpje waar we stoppen is Toconao, een piepklein gehucht met een bijbehorend centrum. We lopen een rondje en laten de ‘normale’ Chileense zondagactiviteiten van de bewoners aan ons voorbijtrekken. Er gebeurd niet echt veel bijzonders, buiten dat er veel mensen op straat met elkaar aan het babbelen zijn. Het dorpje is op deze plek ontstaan doordat er even verderop in een bergkloof een bron is waar drinkbaar zoet water uit stroomt. We bezoeken deze site (toegang $ 2500 p.p) en verbazen ons over het aanwezige groen temidden van de omliggende dorheid. Na een klein uurtje vinden we het welletjes en rijden met de auto richting 2 zoutmeren die op een hoogvlakte liggen.
De 2 zoutmeren Laguna Miscanti liggen ongeveer een kilometer uit elkaar en bereiken we via een pas waar we ook weer toegang (zelfde prijs) dienen te betalen. De weg is inmiddels al een kilometer of 30 onverhard en we zijn blij dat we een 4 x 4 auto hebben gehuurd. We stuiteren in onze auto al flink op en neer en hebben medelijden met de ‘gewone auto’s’ die we tegen komen. Als de auto eenmaal geparkeerd is lopen we richting het 2e meer maar krijgen al snel een ranger achter ons aan die ons druk gebaard dat dat niet de bedoeling is. Geen bordjes gezien…Sorry.
We maken wat foto’s van de meren en hun bewoners. Van een grote afstand zien we flamingo’s, eenden, vicuna (kleine lama) in en rond het meer. Een bus met toeristen verschijnt, voor ons het teken om naar het andere meer te verkassen. Omdat we onafhankelijk zijn met ons vervoer proberen we het zo te plannen dat we de bussen ontlopen en vaak de sites alleen hebben. Bij het grote meer parkeren we de auto en zien meteen een vos op ons af komen lopen. We zijn bijzonder verbaasd dat het beestje zo tam is. Zelfs als Sacha op hem (of haar) afloopt, loopt hij niet weg. We schieten wat foto’s en Benoit beloont het dier met het klokhuis van een appel. Tegen de verwachting in gaat dat er in als koek.
Nu we de meren hebben gezien hebben, rijden we richting Socaire. We willen niet terug naar San Pedro, maar de zonsondergang op de zoutvlakte bekijken, een late lunch (tegen 5 uur) is de enige optie. Doordat we zo lekker op tijd zijn, is het restaurant (dat volkomen afgeladen was toen we het op de heenweg passeerden) nu uitgestorven. Voorzichtig vragen we of het mogelijk is om wat te eten. Voordat er wordt geantwoord wil men graag weten met hoeveel we zijn….voor 4 personen is er nog wat te eten.
We nemen plaats en wachten op het menu…… Dat is er dus niet, je krijgt wat ze hebben en voor de 2800 pesos per persoon (€ 4,50) moet je niet zeuren. Het menu kent 3 gangen en als je wat te drinken wilt is er keuze uit fanta of ranja uit een kan. We nemen de ranja. De soep is heerlijk en ook het hoofdgerecht, prutje van rijst met vlees en onduidelijke groente, smaakt prima. Het toetje is groene gelatine pudding met citroen smaak. Niet onze favoriet maar uit beleefdheid eten we het toch op. Gedurende de maaltijd worden we goed in de gaten gehouden door een jongetje dat hier waarschijnlijk woont. Het is hier zo afgelegen dat hij waarschijnlijk weinig of geen speelkamaraatjes heeft. We dollen wat met hem en hij vindt het prachtig. Uitbundig worden we uitgezwaaid als we weer vertrekken met onze auto.
Het is nog lang niet donker als we aan komen bij de Salar de Atacama, maar er is voldoende te doen en te zien om de anderhalf uur te overbruggen. Tegen onze verwachting in is de zoutvlakte niet vlak, maar erg ruig met scherpe punten. Dit schijnt te maken te hebben met de vorming van de zoutkristallen dat hier van onderaf gebeurd. Midden op de zoutvlakte is een groot meer en als het licht wat afneemt door de dalende zon besluiten een groot aantal Flamingo’s te verkassen. Ze vliegen recht over ons heen en we proberen wat foto’s te maken (wat niet meevalt, maar dat mogen jullie zelf beoordelen).
Als het echt donker is geworden stappen we in de auto en rijden terug naar onze uitvalsbasis, San Pedro. We komen tegen een uur of 10 aan en willen eigenlijk nog een klein hapje eten voordat we gaan slapen. Helaas is het spitsuur in veel restaurants en komen we in een klein tentje terecht waar we een pizza met z’n 4 en delen. Inmiddels hebben we besloten om morgenochtend naar de geisers van El Tatio te gaan wat betekent dat we om 4 uur weg dienen te rijden uit San Pedro (terwijl we er pas om 23:30 in liggen). We hebben dus een kort nachtje voor de boeg.
foto's
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625446629246/