Dag 269 La Paz

We hebben een beroerde nachtelijke reis gehad en het dieptepunt was de stop om 2 uur ’s nachts, in een gehucht waar je niet wilt zijn, maar waar alle bussen stoppen op deze route. De toiletten zijn wel bijna de smerigste (op een ervaring in Cambodja na) die we tijdens onze trip zijn tegengekomen. En veel lokalen denken daar ook zo over, dus die poepen en plassen zonder gene gewoon midden op straat, terwijl andere reizigers op hun net gekocht broodje kauwen en aan de thee zitten te slurpen. Eet smakelijk!
Na de stop, stappen we weer in de veel te warme bus (men heeft de airco bewust uitgezet, waardoor het stikheet is en de condens in straaltjes van de ramen afloopt), om nogmaals 6 uur half zittend, half slapend door te brengen tot dat we tegen 7 uur in de ochtend aankomen in La Paz. We zijn er alle vier nogal beroerd aan toe en besluiten om onszelf maar even te verwennen met een 3-sterren hotel, dat door de Lonely Planet hoog wordt aangeschreven. Gelukkig heeft Hotel Rosaria nog twee kamers vrij, die we meteen kunnen betrekken. De kamers zijn echt super (helemaal voor Boliviaanse begrippen); we hebben goede bedden, een warme douche, een electrische kachel, tv en gratis wifi in de kamer. De wifi blijkt overigens te traag om de foto’s te uploaden dus nog even geduld voor de mooie foto’s van de salar.
Voordat we crashen, maken we eerst nog gebruik van het ontbijtbuffet van het hotel, waar we ons te goed doen aan lekker brood, verse sapjes, yoghurt enzovoort. In Nederland zouden we dit buffet als “niets bijzonders” afdoen, maar hier genieten we des te meer van deze luxe.
Na het ontbijt duiken we ons bedje in en slapen tot half twee in de middag. Brak staan we op: het lijkt wel alsof we nog steeds niet zijn hersteld van de slechte nacht. Samen met Elodie en Benoit gaan we er op uit om een lunch te scoren. Onderweg kopen we nog een Lonely Planet van Cuba (dat is waarschijnlijk de bestemming na Lima in Peru). We komen terecht bij een tentje dat er heel leuk uitziet, maar (na bestelling) nagenoeg niets heeft van wat er op de kaart staat. Toch eten we en drinken we wat. Waarna Robbert en Sacha zich een stuk beter voelen. Waarschijnlijk hebben we te weinig gedronken tijdens de reis (tja, als de toiletten zo smerig zijn, dan onderdruk je je dorst wel).
Omdat het eten erg minimaal was en omdat Elodie (die ook geen ontbijt heeft gehad) nog steeds rammelt van de honger, gaan we op zoek naar een Nederlands eetcafé waar ze “echte” geimporteerde bitterballen serveren. We vinden het gelukkig zonder veel problemen en strijken nogmaals neer, voor een aanvullig op onze magere lunch. Tegen 5 uur vertrekken we voldaan richting het hotel, maar wel heel rustig aan, want we zitten hier weer erg hoog en de straten zijn vreselijk steil. Onderweg snuffelen we bij de stalletjes waar men zowel de standaard handgemaakte artikelen verkoopt als ook lugubere zaken zoals gedroogde lama-foetussen. Elodie weet te vertellen dat de Bolivianen traditioneel een foetus leggen op de eerste steen van hun te bouwen huis, om Pachamama (moederaarde) gunstig te stemmen.
Verder komen we onderweg ook nog een winkel tegen waar je echte North-Face windjacks kunt kopen voor het luttele bedrag van 35 euro, in plaats van de 150-200 euro die je daarvoor in Nederland betaalt. Misschien laten we ons de komende dagen nog een keer verleiden om hier wat inkopen te doen.
We spreken af om tegen 8 uur in ons eigen hotel het diner te nuttigen, want ook het bijbehorende restaurant wordt goed aangeschreven door de Lonely Planet. Het eten ziet er prachtig uit, de kwaliteit en de hoeveelheid valt echter een beetje tegen. Desalniettemin genieten we van het gemak en de comfort die dit hotel ons biedt. Even voor 11 uur duiken we ons bedje weer in (voor de tweede keer vandaag).