Dag 68 Ko Phi Phi – Krabi

De boot van vanochtend vertrok om 9 uur. Als we willen kan de bagage op een wagentje naar de pier gebracht worden. Aangezien het ’s ochtends al 30 graden is en we aan de andere kant van het eiland zitten, willen we dat wel. We ontbijten dus op tijd en om even over 8 melden we ons bij het reisbureautje dat de overtocht naar Krabi voor ons heeft geregeld. De tassen worden zoals beloofd in een wagentje gegooid en volgzaam als we zijn sjokken we onze grote tassen achterna. Onze tassen worden gezamenlijk met die van een 3 tal Engelsen vervoerd. Wij sjokken, maar zij kruipen echt over de straat. We hebben het idee dat zij vanacht hebben doorgehaald, ze zien er wat kreukelig uit en ruiken ook niet helemaal fris. Bij de eerste apotheek duiken ze alledrie naar binnen, waarschijnlijk werden er behoorlijk wat paracetamolletjes ingeslagen. Wij lopen mee met onze tassen en komen na 20 minuten bij de pier. Kaartjes hebben we al, we kunnen dus de dure verkopers (kaartjes aan de pier zijn meer dan 2 maal zo duur) links laten liggen. Het is wel even wennen voor ons dat alles hier via een reisbureau goedkoper is dan rechtstreeks onze tickets te kopen. Het laatste hebben we tot nu toe gedaan en dat is in Cambodja en Vietnam de beste manier van handelen om niet teveel te betalen. De boot vertrekt keurig op tijd en wij zitten op het onderste dek lekker in de airco. Na 90 minuten hebben we krabi in zicht (denken we) en bereiken we de pier. Volgens het kaartje in de Lonely Planet moeten we rechtsaf en met de weg mee. Aan het eind van de pier zien we echter helemaal geen dorpje. We zaten weer eens op een boot die ons buiten de stad heeft gedropt. We hebben geen idee hoe ver het is en hebben geen zin in alle tuk tuk rijders/ taxi’s en andere proppers. We lopen stoicijns door de menigte de weg op. Al snel blijkt dat het dorp nog lang niet in zicht is, maar gelukkig stop er een auto. We zijn in het begin nog wat terughoudend (zal wel weer iemand met een hotel tip zijn), maar deze man blijkt oprecht vriendelijk en vraagt wat hij voor ons kan doen. We leggen uit dat we naar het dorp willen en hij biedt ons een lift aan. We vragen nog wat hij ervoor wil hebben, maar hij doet het voor niks. We worden afgezet waar we willen en lopen richting het hotelletje dat we in de Lonely Planet hebben gevonden. Dit hotel blijkt echter een soort bouwval met tralies voor de ramen, we besluiten nog even door te zoeken. We vinden een zakenhotel dat wel wat duur is, maar het is maar voor 1 nachtje. We checken in en gooien onze vieze kleding in de badkuip (wat een luxe!) zodat het even kan weken. Vervolgens lopen we Krabi in op zoek naar een drankje en wellicht een lunch. Na wat willekeurig links en rechts strijken we neer bij cafe Eighty Nine, doet vriendelijk aan en ze hebben koffiemachines die de bonen ter plekke malen. Tijdens een hapje en een sapje merken we op dat er ook een reisbureautje zit, we informeren naar de mogelijkheid om morgen naar Pulau Langkawi (Maleisie) te komen. Dat is mogelijk voor 700 Baht p.p. We hebben er een goed gevoel bij en boeken het. Als we even later richting het postkantoor lopen (we willen de Lonely Planets van Vietnam en Cambodja naar huis opsturen) informeren we bij een andere reisbureau of we niet teveel hebben betaald. Hier kost het tripje 900 Bath p.p. Ons voorgevoel klopte dus, we hebben een goede deal gemaakt. Bij het postkantoor informeren we wat het kost om onze boeken en overtollige baggage te verzenden, dat blijkt hier mee te vallen. Vanmiddag tot half 5 kunnen we hier terecht, haast hebben we niet want het versturen per zeepost duurt 3-4 maanden. Die 2 extra uur kunnen er dan ook nog wel bij.
Omdat we morgen al naar Langkawi gaan willen we graag een reisgids van Maleisie hebben. We struinen verschillende boekenwinkels af, we vinden reisgidsen van Zweden, Zwitserland, New York, Miami en Spanje ,maar een reisgids van buurland Maleise blijkt hier niet te verkrijgen. Wat ze overigens met reisgidsen van Miami en Spanje moeten? Ons lijkt dat je hier voldoende zon hebt om daar niet heen te hoeven. Jammer dat de Lonely Planet niet lukt, dan kopen we die wel in Maleisie zelf. Na enige omzwervingen komen we weer bij ons hotel waar we het waslijntje ophangen en de uitgeweekte was uitspoelen en ophangen. De airco flink hoog en hard, dan is het hopelijk morgen ochtend droog. Op de hotelkamer schrijven we een stukje van dit verslag en lezen we wat in ons boek.
Terwijl we lezen ontvangen we een sms van de Nederlandse ambassade in Bangkok: Grootschalige legeroperatie begonnen, blijf binnen en vermijdt verplaatsingen in Bangkok. We zijn blij dat we daar niet zitten. Meteen denken we aan de 2 meiden die we op Phi Phi tegen zijn gekomen, die hebben hun paspoort in Bangkok achter gelaten om hun visum voor Vietnam te regelen. Zij zouden binnenkort hun paspoorten ophalen, maar als de situatie zo blijft vrezen we het ergste. Hier merken we er overigens bijna niets van. De tv staat wel overal de hele dag aan en de Thaise NOS zendt de hele dag live beelden uit vanuit Bangkok. We zien dat er verschillende gebouwen in de fik staan. In het zuiden van Thailand hebben we nog geen mensen met rode of gele T-shirts gezien. We merken, behalve de tv uitzendingen, niets van de spanningen een paar honderd kilometer verderop.
Als we de boeken uit de tas pakken die we wilde opsturen beseffen we dat het eigenlijk maar 2 boeken en een kaart zijn die we echt over hebben. We besluiten te wachten tot we in Kuala Lumpur zijn. Als je meer opstuurd, is het per kilo goedkoper. Nog even doorsjouwen dus. De uitgelezen boeken kunnen we hier wel inruilen; 2 boeken voor 1 nieuwe, dat ruimt ook lekker op. In het hotel proberen we ook de foto’s van gisteren te uploaden. De beloofde Wi-Fi verbinding is echter ver te zoeken. Zelfs na 2 bezoekjes aan de receptie wordt er wel vrolijk gelachen, maar niet aan de internetverbinding gewerkt.
Later op de dag krijgen we een sms van de Nederlandse ambassade dat de leiders van de roodhemden zich hebben overgegeven, maar dat de situatie onstabiel blijft. De tv zendt inmiddels alleen nog maar nationalistische beelden uit, het gebouw van Channel 3 staat in de fik. Vanavond dus maar een filmpje.
Foto’s: geen