Dag 82 Kuala Lumpur

Omdat we nu toch in KL zijn en hebben gelezen dat het hier redelijk eenvoudig is om een verlengd visum voor Indonesie te regelen, zijn we vanochtend met het openbaar vervoer richting de Ambassade van Indonesie vertrokken. Dat lijkt relatief simpel, maar dat is het niet. De lijnen van het openbaar vervoer, voornamelijk trams en metro’s, zijn namelijk per lijn een appart bedrijf. Je moet dus (als je overstapt op een andere lijn) weer een nieuw kaartje kopen. Ook komen de verschillende lijnen niet altijd door hetzelfde gebouw. Dit betekent dat je, als je bij een overstappunt bent gekomen, je het gebouw uit moet en op zoek kunt gaan naar de andere lijn. Er zijn er gelukkig maar 3, de KTM Comuter trains, LRT en de KLmonorail. Dan zijn er ook nog een aantal bedrijfjes die bus-, taxi- en treindiensten naar het vliegveld hebben, de KLIA en de LCC-T. Zij maken dan weer (de treinen in ieder geval) gebruik van het railsyteem van de verschillende lokale treintjes. Snappen jullie het nog? Het is dus nog een heel gedoe om van punt A (in dit geval ons hotel) naar punt B (de ambassade) als er geen directe lijn tussen deze punten ligt. Wij willen naar de Ambassade en dat kan met 1 overstap en een aantal kilometers in de brandende zon lopen.
Oververhit en zeiknat van het zweet komen we rond half 12 aan en dienen een legitimatie af te geven voor een toegangspas voor de ambassade. Sacha geeft haar rijbewijs af, genoeg voor ons twee. Eenmaal binnen dienen we een formulier in te vullen met vragen over woonplaats/werkgever en retourvlucht uit Indonesie. Gisteren even een vlucht op internet opgezocht terug naar KL, de vluchtgegevens gekopieerd en ingevuld in een digitaal formuliertje van Malaysia Airlines (die we voor een andere vlucht hadden ontvangen). We weten nu nog niet hoe we naar Australie komen en om dat nu al vast te leggen, vonden we een te groot risico. Hopelijk komen ze er niet achter dat we niet echt een vlucht hebben Indonesie uit en krijgen we het visum gewoon. Soms moet je een beetje creatief zijn…..toch?!
We krijgen keurig een nummer (67 en 68), maar rond 12 uur zijn ze pas bij nummer 43; dit gaat heel lang gaat duren. Tegen 1 uur zijn ze bij nummer 57 en wordt er vrolijk verteld dat ze gaan lunchen en het hele circus zal pas om 2 uur weer verder gaan. Wij besloten om een taxi te nemen naar een winkelcentrum (waar we op de heenweg langs kwamen), om daar zelf ook maar een hapje te eten. Het ontbijt bestond ook alleen maar uit een krentebroodje van de 7eleven, dus we hadden behoorlijke trek. Even na 2en waren we weer terug en rond half 3 waren we dan eindelijk aan de beurt. Eerst kregen we nog wat vragen over waar we heen willen en hoe we naar Indonesie willen. We leggen uit dat we eerst naar Borneo gaan en we nog niet weten wanneer wel naar Indonesie willen, maar het zal rond de 17e zijn. De ambtenaar die Sacha helpt vind het al snel best. Maar de dame die Robbert helpt, vraagt nog even door. We betalen de 170 Ringgit per visum en hopen er maar het beste van. Morgen vanaf 2 uur kunnen we de visa ophalen (als het gelukt is). We nemen nog maar een keer de taxi (een korte rit kost omgerekend een Euro en na de warme haastige wandeltocht van vanochtend, weten we wel beter. We gaan richting een enorm winkelcentrum, daar heb je er hier wel een dozijn van en Sacha voelt zich als een vis in het water. Helaas voor haar zijn de prijzen best wel hoog en is er (nog steeds) beperkt ruimte in de tas. Wellicht is er morgen weer ruimte voor een aankoop, we zijn van plan om een viertal Lonely Planets naar huis te sturen en er past altijd nog wel wat extra’s in de doos.
Tegen 5 uur zetten we koers richting het hotel en informeren we bij de verschillende vervoersmaatschappijen naar de mogelijkheden om naar het vliegveld te komen. We vliegen naar Borneo met Malaysia Airlines, die vertrekken vanaf de ‘normale’ terminal en niet vanaf de budget terminal. Dit houdt ook in dat de vervoerders hogere prijzen rekenen. Op de heenweg waren we 25 Ringgit kwijt, nu horen we prijzen vanaf 70 Ringgit, dit terwijl het net zo ver is. We vragen ook het hotel uit te zoeken wat de mogelijkheden zijn. Helaas voor ons vliegen we al om 8 uur ‘s ochtends, dus we moeten ruim voor 7 uur aanwezig zijn, dit beperkt de opties. Morgen zullen we een besluit moeten nemen, eerst nog even verder kijken.
’s Avonds lopen we over de markt in Chinatown en eten we bij een restaurantje dat op de markt uitkijkt. De prijzen vallen ons flink tegen, we hadden gehoopt op Bangkok achtige prijsstelling, we kopen dus uitsluitend het hoogst noodzakelijke en gaan vroeg terug naar het hotel. Morgen willen we proberen om een gratis kaartje sky-bridge van de Petronas Towers te bemachtigen, er worden maar 1640 personen per dag toegelaten, dat lijkt veel, maar er is schijnt enorm veel belangstelling voor te zijn. Dit betekent dat we om 8:30 uur bij het loket moeten staan. Een vroege start dus en daarom vandaag maar ook op tijd onder de lakens.

Foto’s: let vooral op het diagonale zeebrapad !!
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624188552780/