Dag 292 Trinidad

Dit is het rustigste huis waar we tot nu toe hebben geslapen. Toegegeven de bedden zijn ook hier erg slecht, maar we hebben een keer geen geluidsoverlast gehad.
We worden redelijk op tijd wakker en willen graag even naar de vliegtuigmaatschappij bellen om te vragen of de betaling van onze gewijzigde tickets is gelukt. Dat is geen probleem en ondertussen (terwijl we een paar keer proberen te bellen; het is blijkbaar druk op de lijn) krijgen we ontbijt voorgeschoteld.
Uiteindelijk lukt het om iemand aan de lijn te krijgen en we krijgen te horen dat de betaling is gelukt en dat de gewijzigde tickets naar ons e-mailadres zijn gestuurd. Om 100% zeker te zijn lopen we na de lunch naar een internetcafe’tje en kopen we twee keer een half uur tegoed voor 6 CUC. De internetverbinding is vreselijk traag, maar het lukt ons gelukkig wel om de bevestiging van onze tickets te openen. In de resterende tijd kunnen we hooguit de voorpagina van www.nu.nl bekijken, waarop we lezen dat het winterse weer in NL nog altijd aanhoud, en dan krijgen we alweer te horen dat onze tijd op is.
Maakt niet uit, we gaan de 31e door naar Cancun, dus onze dag kan verder niet meer stuk.
De rest van de ochtend struinen we door Trinidad en maken wat foto’s van het straatleven.
We bezoeken ook een museum dat voornamelijk propaganda toont en waar we een torentje kunnen beklimmen voor een mooi uitzicht.
Ook vandaag worden we helaas weer ontelbare malen aangesproken (en regelmatig door meerdere verkopers tegelijkertijd) met de vraag of we: sigaren willen kopen, een taxi willen huren, een toer willen boeken, een gallerie willen bezoeken, een restaurant zoeken, een hoed willen kopen, sambaballen nodig hebben, gitaar kunnen spelen, houtsnijwerk in de aanbieding, slaapplaats zoeken, t-shirt willen kopen, tafellakens nodig hebben, rum willen kopen, enzovoort enzovoort. We hebben opeens heel veel vrienden hier, want je wordt door iedereen aangesproken met amigo en amiga. We worden steeds botter en reageren niet eens meer. We zien andere mensen af en toe wel ingaan op een van de vragen met als gevolg dat ze vreselijke spijt krijgen en zeker een kwartier de verschillende producten moeten bekijken. Zelfs als ze besluiten niks te kopen en de betreffende verkoper vervolgens 1 CUC in de hand drukken, komen ze er nog niet vanaf. Want waar 1 CUC wordt weggegeven… zijn mogelijk meer CUC’s te verdienen.
’s Middags keren we terug naar onze kamer, we rusten wat uit en schrijven een deel van dit verslag.
Als we het zat zijn lopen we nogmaals het dorpje in en vinden na wat omzwervingen een heerlijk terras in de zon met een Cubaans bandje op de achtergrond. Een van de (te) weinige momenten dat we genieten van ons verblijf hier.
Als de zon achter de gebouwen is onder gegaan lopen we terug naar ons hostel waar we de koekjes achter laten die we voor morgen onderweg hebben gekocht. Als we vervolgens naar het restaurant lopen waar we willen eten vanavond, het ruikt al 2 dagen heerlijk naar gebarbequede kip, komen we het Engels/Italiaanse stel en de Koreaan weer tegen, die we gisteren ook hebben gesproken. Met z’n 5-en genieten we van meerdere mojito’s, het wordt later en steeds gezelliger. Op ons advies eten zij bij hun casa particulare, waar je meestal meer waar voor je geld krijgt. Tegen een uur of 8 lopen zij naar huis en verhuizen wij naar een tafeltje waar eten geserveerd wordt. De bbq moet opnieuw worden aangestoken, het duurt dus even voordat we onze kip kunnen aanvallen. Maar het resultaat is echt smullen geblazen.

Foto’s:

staan zo snel mogelijk op

www.flickr.com/photos/robbertensacha