Dag 10 Bangkok - Koh Chang
Door: Robbert en Sacha
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Sacha
22 Maart 2010 | Thailand, Bangkok
Ja, gisteren schreven we nog Ko Chang, maar hier op het eiland spreekt en schrijft men liever Koh Chang. Wereldburgers in wording moeten zich aan de lokalen aanpassen vindt Robbert.
Vandaag even lekker (NOT) 7 uurtjes in een bus gezeten. Zoals beloofd was het inderdaad een bus met airco, maar toen de koperen ploert boven de kim uit kwam, trok het antieke apparaat het niet meer en zaten we allemaal peentjes te zweten. Onderweg ook nog een tropisch buitje gehad, de bus bleek niet waterdicht van boven (over de onderkant wil ik al helemaal niets weten) en Robbert werd nat door de lekkage. Zoals gevraagd door het reisbureautje stonden we om 8 uur paraat om opgepikt te worden. Nutteloos, want niemand of niets is op tijd. Om 8.30 vertrok de bus eindelijk, om vervolgens om kwart over 10 al te stoppen voor lunch!!!! Nou dat was ons wat. Een garage-achtig gebouw (veel beton/weinig sfeer) waar je voor een godsvermogen bij een stel chagerijnen een hapje of drankje kon bestellen en afrekenen. Gelukkig hadden we gisteren al boodschappen gedaan en zelf ons hapje en sapje bij ons (ons binnen zunnig). Toch maar een cola’tje gekocht voor de vorm voor een schrikbarend bedrag van 40 Baht (88 cent). Dat lijkt weinig, maar is 2 maal zo duur als op een terras van Khao San Road.
Enfin de busreis was dus (even) afzien, maar dan kom je ook ergens….., namenlijk op een industrieterrein met kale een pier waar je de boot mag nemen, als je met z’n allen inclusief alle bagage in de rij hebt gestaan om je buskaartje in te leveren voor een bootkaartje. Maar dergelijke inefficiency zullen we nog wel vaker tegen komen.
Op de boot stond een heerlijk briesje, in 25 minuten stonden we aan de overkant op het eiland Koh Chang. Daar maar in een pick-up taxi gestapt (met van die losse banken in de laadbak, die bij elke bocht loskomen van de vloer). De tas mocht op het dak, helaas waren we de laatsten die instapten, dus de tas van Robbert lag niet helemaal fijn op z’n plek. De Chauffeur had van te voren wel beloofd om zijn rijstijl iets aan te passen, maar dat duurde precies 3 minuten; ongeveer tot de eerste scherpe bocht. Wonder boven wonder is alles blijven liggen en zijn we veilig in ons resortje (7 bungalowtjes) aangekomen.
De prijs van de bungalow vonden we wat aan de hoge kant, dus wilde we even kijken of hier nog iets aan te doen was. Degene die gisteren de telefoon aan had genomen was uitgegaan van een boeking, maar wij hebben duidelijk gemeld dat het boven ons budget ging. Na enige strubbelingen en de belofte om gelijk voor 7 nachten te blijven, kregen we de kamer voor 1200 Baht per nacht, inclusief een brommertje (kost anders ongeveer 150 baht per dag).
Op Koh Chang zitten we in het Saffron on the Sea, niet on the Beach en niet at the Sea, maar on the Sea; dat klopt ook wel we zitten met ons hutje bijna op de zee, er zit hooguit 3 meter keien tussen. Het resort ligt net even buiten het toeristische gedeelte en is heerlijk rustig. Het brommertje is hier echt nodig, de afstanden zijn best wel groot. De totale oppervlakte van het eiland is 420 vierkante km.
Vanavond hebben we een hapje gegeten in het toeristische deel, hier waren we al doorheen gereden toen we naar het resort reden, dus wisten we zeker dat er restaurantjes zitten. De eerste avond in het donker op een brommer het eiland afstruinen op zoek naar een eettentje is best wel spannend, maar ging zonder problemen.
Na op het strand een bordje lokaal voedsel te hebben genuttigd (met je voeten in superfijn wit zand) zijn we nog even een stukje het strand op gelopen en hebben we gezien waar we de komende dagen eenvoudig van de weg het strand op kunnen. Het strand van ons huisje bestaat uit vuitgrootte kiezels, niet echt top. We zullen voor onze stranddagen toch op zoek gaan naar iets idyllischere plekjes.
Sacha is in Bangkok snotverkouden geworden. Waarschijnlijk door temperatuurswisselingen tussen buiten (ruim 30 gr) en de airco op de kamer (26 gr). Ze heeft de hele dag lopen snotteren en niezen. We hopen dat het zoute zeewater en de frisse lucht hier helend zullen werken. Vandaag dus ook niet zoveel foto’s gemaakt. Morgen hopelijk meer moois van het eiland.
foto's:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623677122072/
Vandaag even lekker (NOT) 7 uurtjes in een bus gezeten. Zoals beloofd was het inderdaad een bus met airco, maar toen de koperen ploert boven de kim uit kwam, trok het antieke apparaat het niet meer en zaten we allemaal peentjes te zweten. Onderweg ook nog een tropisch buitje gehad, de bus bleek niet waterdicht van boven (over de onderkant wil ik al helemaal niets weten) en Robbert werd nat door de lekkage. Zoals gevraagd door het reisbureautje stonden we om 8 uur paraat om opgepikt te worden. Nutteloos, want niemand of niets is op tijd. Om 8.30 vertrok de bus eindelijk, om vervolgens om kwart over 10 al te stoppen voor lunch!!!! Nou dat was ons wat. Een garage-achtig gebouw (veel beton/weinig sfeer) waar je voor een godsvermogen bij een stel chagerijnen een hapje of drankje kon bestellen en afrekenen. Gelukkig hadden we gisteren al boodschappen gedaan en zelf ons hapje en sapje bij ons (ons binnen zunnig). Toch maar een cola’tje gekocht voor de vorm voor een schrikbarend bedrag van 40 Baht (88 cent). Dat lijkt weinig, maar is 2 maal zo duur als op een terras van Khao San Road.
Enfin de busreis was dus (even) afzien, maar dan kom je ook ergens….., namenlijk op een industrieterrein met kale een pier waar je de boot mag nemen, als je met z’n allen inclusief alle bagage in de rij hebt gestaan om je buskaartje in te leveren voor een bootkaartje. Maar dergelijke inefficiency zullen we nog wel vaker tegen komen.
Op de boot stond een heerlijk briesje, in 25 minuten stonden we aan de overkant op het eiland Koh Chang. Daar maar in een pick-up taxi gestapt (met van die losse banken in de laadbak, die bij elke bocht loskomen van de vloer). De tas mocht op het dak, helaas waren we de laatsten die instapten, dus de tas van Robbert lag niet helemaal fijn op z’n plek. De Chauffeur had van te voren wel beloofd om zijn rijstijl iets aan te passen, maar dat duurde precies 3 minuten; ongeveer tot de eerste scherpe bocht. Wonder boven wonder is alles blijven liggen en zijn we veilig in ons resortje (7 bungalowtjes) aangekomen.
De prijs van de bungalow vonden we wat aan de hoge kant, dus wilde we even kijken of hier nog iets aan te doen was. Degene die gisteren de telefoon aan had genomen was uitgegaan van een boeking, maar wij hebben duidelijk gemeld dat het boven ons budget ging. Na enige strubbelingen en de belofte om gelijk voor 7 nachten te blijven, kregen we de kamer voor 1200 Baht per nacht, inclusief een brommertje (kost anders ongeveer 150 baht per dag).
Op Koh Chang zitten we in het Saffron on the Sea, niet on the Beach en niet at the Sea, maar on the Sea; dat klopt ook wel we zitten met ons hutje bijna op de zee, er zit hooguit 3 meter keien tussen. Het resort ligt net even buiten het toeristische gedeelte en is heerlijk rustig. Het brommertje is hier echt nodig, de afstanden zijn best wel groot. De totale oppervlakte van het eiland is 420 vierkante km.
Vanavond hebben we een hapje gegeten in het toeristische deel, hier waren we al doorheen gereden toen we naar het resort reden, dus wisten we zeker dat er restaurantjes zitten. De eerste avond in het donker op een brommer het eiland afstruinen op zoek naar een eettentje is best wel spannend, maar ging zonder problemen.
Na op het strand een bordje lokaal voedsel te hebben genuttigd (met je voeten in superfijn wit zand) zijn we nog even een stukje het strand op gelopen en hebben we gezien waar we de komende dagen eenvoudig van de weg het strand op kunnen. Het strand van ons huisje bestaat uit vuitgrootte kiezels, niet echt top. We zullen voor onze stranddagen toch op zoek gaan naar iets idyllischere plekjes.
Sacha is in Bangkok snotverkouden geworden. Waarschijnlijk door temperatuurswisselingen tussen buiten (ruim 30 gr) en de airco op de kamer (26 gr). Ze heeft de hele dag lopen snotteren en niezen. We hopen dat het zoute zeewater en de frisse lucht hier helend zullen werken. Vandaag dus ook niet zoveel foto’s gemaakt. Morgen hopelijk meer moois van het eiland.
foto's:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623677122072/
-
22 Maart 2010 - 16:13
Angélique:
Hoi Sacha en Robbert,
Zo wat zijn jullie actief in het verslaan van jullie avonturen. Ben benieuwd hoe lang jullie dit zo uitgebreid blijven doen. Fijn dat het goed met jullie gaat. Zal mams binnenkort wel even jullie verslagen laten zien als ze bij ons is. Hier gaat het verder ook goed. We zijn gisteren net terug van een lang weekend Den Haag. Erg leuk, maar ik merk wel dat je met een zwangere buik lang niet zoveel kunt ondernemen als normaal. Nou ja dat is maar tijdelijk. Groetjes van Angélique en ook namens Gino.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
