Dag 11 Koh Chang

Wat een verschil met de 24-uurs gekte van Bangkok. In ons hutje aan het water hoor je helemaal niets (behalve de branding van de zee en de airco), wordt je dus ook nergens wakker van. Geen klappende deuren van andere hotelgasten, geen piepende remmen van een Tuk Tuk die net een botsing kan ontwijken… niets. We werden dus pas na 10en wakker en hebben rustig op het terrasje van het hotel-restaurant ontbeten met heel veel vers fruit.
Daarna hebben we onze day-packs gepakt en zijn we naar de lonely beach gegaan, op het brommertje dat we bij het hutje kregen. Prima ding, rijdt met gemak de steile bergen op. Lonely Beach is een beetje backpackers setting met heel veel goedkope accommodatie, het is dus wel heel basic, maar het strand is er wel heeeel erg fijn. Er zijn wel wat delen met dikke keien, maar je kunt bijna overal zonder problemen het water in lopen. Je hoeft overigens het water niet in om af te koelen, dat werkt namelijk bijna niet als het zo’n 29 graden is. Je denkt aan een heerlijke frisse duik, ,maar je krijgt een gaarbeurt in een lauwwarme soep. ’s Middags ter plekke nog even geluncht tussen de ‘hippies’ en vervolgens doorgereden naar het zuiden. Het is maar goed dat we een gemotoriseerd vehikel tot onze beschikking hebben, want de wegen zijn hier af enorm steil (ik gok 25 tot 30%), normaal fietsen van a naar b is er hier niet echt bij.
Op een gegeven moment had Robbert door dat de brommer, vooral in de afdalingen, wat begon te zwabberen en wat bleek…..lekke voorband. Nou daar sta je dan, natuurlijk weer net in the middle of no where, met een zachte voorband. Je moet toch ergens heen, dus omgedraaid, en naar het dichtstbijzijnde dorpje gehobbeld. In het eerste dorpje niets gevonden, door naar het tweede enz. Heuvelop was geen enkel probleem, we waren beide wat achterop gaan zitten en dan gaat het wel goed met een zachte voorband. Naar beneden, vooral op de steile stukken, was wel even spannend. Al het gewicht komt dan op de voorband en die is nu net lek met als gevolg dat je bijna niet kan sturen…., spannend dus!
Met een slakkengangetje van dorpje naar dorpje gesukkeld,en na ongeveer 20-30 minuten vonden we iemand die ons kon vertellen waar we de band konden laten plakken. We waren eigenlijk op zoek naar een zaakje waar allemaal banden hingen en brommers gerepareerd werden, maar de lokale supermarkt had ook iemand in dienst die banden plakt. De brommer werd ter plekke ontdaan van het voorwiel (door een kei onder de brommer te plaatsen) en de binnenband werd in een mum van tijd verwisseld. Ondertussen genoten wij van een ijskoude cola, we waren tenslotte in een supermarkt, dus waarom niet meteen een heerlijk koud drankje. Bij het afrekenen moesten we allebei even lachen. Totale schade, inclusief 2 blikjes cola, 150 Baht (€ 3,35). De monteur nog 20 Baht fooi gegeven en 3 kwartier nadat we waren gestrand, werden we door het supermarktpersoneel uitgezwaaid en waren we weer onderweg. Net nog even een duik bij het huisje genomen en even kijken of er wat te snorkelen viel, maar dat viel tegen. Weinig zicht en geen mooi koraal en vissen. Daarna afgespoeld en heerlijk gedoucht met zoet water, je wordt wel verschikkelijk plakkerig van al dat zeewater de hele dag. Vanavond gaan we nog even op zoek naar de 7-eleven voor neusdruppels voor Sacha (nog steeds snotverkouden) en after-sun voor Robbert (loopt er nu bij alsof hij een gekookte kreeft is).

Foto's
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623677285494/