Dag 272 La Paz – Copacabana

Nog voor het officiele ontbijt zitten we in de eetzaal en beginnen brutaal als eerste aan het buffet. Uiteraard gisteren even geinformeerd of het mogelijk was om vroeg te eten omdat we tussen 7:15 en 7: 30 worden opgepikt en het was geen probleem. Geen service die ons gebakken eitjes brengt, maar zonder redden we het vanochten ook. Als we even na 7-en naar beneden lopen en afscheid nemen van het supervriendelijke personeel wachten we in de lobby op ons vervoer. We sturen snel nog een mailtje voor het vervolg van onze reis, hopelijk lukt het Patty om een leuk onderkomen op Cuba te regelen voor de kersdagen.
Ongelofelijk maar waar, ook nu worden we weer keurig op tijd opgepikt, dit betekend echter niet dat we meteen La Paz verlaten. We rijden bijna 3 kwartier kris kras door nauwe straatjes met de enorme bus om nog een aantal andere toeristen op te pikken. Het is echt onwaarschijnlijk dat deze bus door de straten kan manouvreren. Bij sommige bochten is er slechts enkele centimeters ruimte. Als we iedereen aan boord hebben die naar Copacabana wil krijgen we een invullijst waar we onze naam en land van herkomst dienen in te vullen. Dat we dit gisteren bij het kopen van de tickets ook al hebben gedaan en dat de rest van de dag deze lijst niet meer wordt gebruikt maakt ons niet uit. Inmiddels vullen we dergelijke formulieren blind in en weten we onze paspoortnummers (waar ze die voor gebruiken is een nog groter raadsel) uit ons hoofd.
Het eerste deel van de rit is behoorlijk heuvelop, we kunnen nu duidelijk zien hoe La Paz is gesitueerd in de vallei, eigenlijk meer in een kloof. De wanden zijn stijl, maar bijna geheel bebouwd. Tijdens de rit zien we de rivier waarnaast we rijden veranderen van kleurloos naar paars. Afvalwater wordt hier door iedereen en alles gewoon geloosd, milieukeurmerk? nooit van gehoord. We vragen ons af waarom ze de stad niet 10 kilometer verder hebben aangelegd, op de Alti Plano, ruimte zat en zo vlak als een dubbeltje. Ook heb je hier geen last van de smog die in de kloof blijft hangen, als we de kloof uit zijn kunnen we goed de deken van uitlaatgassen en andere verontreiniging zien.
De rit over de Alti Plano is wat saai totdat we Lake Titikaka in zicht krijgen. De zon is inmiddels achter de wolken verdwenen en het water kleurt donkerblauw. Ook zien we de eerste bootjes van riet die zo kenmerkend zijn voor dit meer in de verte varen. Tegen een uur of 10 worden stoppen we en worden we verzocht een kaartje te kopen (1,50 Bolivianos per stuk) voor de overtocht van San Pablo de Tiquina naar San Pedro de Tiquina, een tochtje van 300 meter. Wij gaan met een klein bootje en de bus gaat op een ander vaartuig. Het vaartuig waar de bus op staat is meer een vlot met een buitenboordmotor maar gelukkig halen zowel de bus als wij veilig de overkant. Aan de overkant zitten we op een landtong die aan Peru vastzit en vanaf Bolivia dus alleen per boot bereikbaar is. De weg is hier bijzonder bochtig en regelmatig dienen we ons schrap te zetten want teveel afremmen is zonde van de diesel.
Als we Copacabana binnenrijden valt ons meteen op hoe klein het is. Er is slechts een hoofdstraat waar iets gebeurd. We lopen naar het hotel, een aardig stukje heuvelop, dat we onderweg hebben uitgezocht (Hotel Utama). Er is nog voldoende plek en na inspectie van de kamer besluiten we voor de US $ 25 niet verder te zoeken en hier voor 2 dagen te blijven. Omdat we iets bergop zijn gelopen hebben we uitzicht over het dorpje en de baai.
Na het middaguur lopen we het dorpje in. Na de lunch boeken we de boot voor morgen, naar Isla del Sol, eiland van de zon. Ook informeren we naar de mogelijkheid om vanuit hier naar Cusco te reizen. Het meest gemakkelijk blijkt het om ’s middags naar Puno (Peru) te reizen om vervolgens de volgende ochtend de luxe bus naar Cusco te pakken. Morgen boeken we voor de dag erna. ’s Middags voeren we niet zoveel uit, er is weinig te doen in Copacabana. Als de zon de horizon nadert lopen we naar de Cerro Calvario, een heuvel aan de noordkant van het dorpje. De zonsondergang over het Titikaka meer schijnt hier erg mooi te zijn. Helaas is er vandaag behoorlijk wat bewolking aan de horizon, echt speciaal wordt het niet. De klim naar dit punt is overigens nog een helel kluif, bijzonder stijl en af en toe flink klauteren. Als we weer beneden zijn eten we bij een naburig hotel dat goed staat aangeschreven. Morgen op tijd op om de boot van half 9 naar Isla del Sol te nemen.