Dag 35 Saigon Wandelroute

Allemachtig wat gaat de tijd snel, we zijn al weer 35 dagen onderweg. Van ‘naar huis gaan’ willen we voorlopig nog niks weten, Vietnam is tot nu toe fantastisch. De mensen zijn aardig, het is niet zo verzingend heet (vindt Robbert, Sacha zweet zich ter pletter) en de stad is redelijk schoon. Dat laatste valt vooral op omdat we net uit Cambodja komen en daar is het overal een vuilnisbelt. Misschien komt het door het communistisch bewind, maar alles lijkt hier een stuk beter geregeld te zijn. Tot nu toe geen klachten over Vietnam dus. Vandaag hebben we de wandelroute door de stad (uit de Lonely Planet) gelopen. De route is 5 kilometer lang en gaat voornamelijk door wijk nr 1 genaamd: Saigon. Alle wijken hebben een naam en nummer; om het lekker makkelijk te houden. Naast de stad Saigon is er dus ook een wijk Saigon. Dit is de oudste wijk van de stad. Hier zitten ook de meeste touristische bezienswaardigheden. We hebben ontbeten op de Ben Thanh Markt, even een croissant (overblijfsel uit de periode dat Frankrijk hier overheerste) en een sapje gekoch. We kiezen ons stalletje zorvuldig uit (met onze neus), want ook op deze markt worden ongekoelde vleeswaren en gedroogde vissen aan de man gebracht. Die geur kunnen we ’s ochtens voor het ontbijt nog niet verwerken. Vóór de markt is een enorme rotonde waar het verkeer 4 dik (auto’s) en 12 dik (brommers) omheen rijdt. Midden op de rotonde staat een standbeeld van Tran Nguyen Hai. We hebben geprobeerd op te zoeken op wikipedia wat deze man voor memorabele daden heeft uitgevoerd, maar het blijft onbekend wat deze man heeft betekend. (wellicht iets voor Monte?)
Na voorzichtig te zijn overgestoken, gelukkig hoef je op een rotonde maar op 1 kant te letten, zijn we verder gelopen naar het Fine Arts Museum. Een prachtig koloniaal gebouw (wederom Franse invloeden) met diverse kunstobjecten. De toegang is lachwekkend laag: 10.000 Dong per persoon (€ 0,40 ). Op het binnenplein van het museum trappen scholieren een balletje, grappig om te zien dat dat kan bij een kunst-museum.
Na het museum lopen we door een klein straatmarktje en komen we bij het opera huis. Werderom een voorbeeld van de koloniale bouwstijl die je hier zo veel ziet. Voordat we naar het museum van Ho Chi Minh gaan, passeren we nog het Hotel de Ville. Dit gebouw huisvest nu het People’s Committee; de partij van de regering.
Het Ho Chi Minh museum is een verzameling die de geschiedenis van Vietnam weergeeft en dan met name hoe het communisme zijn macht uiteindelijk heeft verworven.
We zijn toe aan een lunch. We vinden een plekje bij de windows bar, een ultra hippe tent aan een parkje, waar voornamelijk lokalen zitten. We vallen dus redelijk op in ons t-shirtje en Teva sandalen. Je krijgt hier, zodra je zit, meteen een glas groene ijsthee. Daar zijn we aan toe. Heerlijk hip eten we een hapje en komen bij van de toch wel inspannende wandeltocht tot nu toe. Na de lunch staat het War Remnants museum op het programma, dat blijkt nog niet open te zijn, ook het Reunification Palace is nog niet open dus drinken we eerst nog een drankje in een nabijgelegen parkje. Ondertussen horen we in de verte onweer rommelen en vallen er een paar druppels uit de lucht.
Omdat het Reunification Palace het eerst weer opengaat, gaan we hier eerst heen. Dit overheids gebouw is sinds de eenwording (30 april 1975) tussen noord en zuid vietnam niet meer veranderd. Alles is hier nog in orginele staat. Het heeft eerst gediend als presidentieel gebouw (van 1962 tot 1975). Er is een hoop Vietnamese geschiedenis in dit gebouw geschreven. Er is in 1962 een aanslag op de toenmalig president, Ngo Dinh Diem, hij was zo onpopulair dat er door zijn eigen strijdkrachten twee bommen op het paleis zijn gegooid. De straaljager die de bommen heeft gegooid staat nog in de thuin. De aanslag is mislukt, de toenmalig president heeft opdracht gegeven om op dezelfde plek een nieuw gebouw (het huidige) neer te zetten. Het is een voor die tijd bijzonder modern ontwerp. Hij heeft het nooit af gezien, want in 1963 is er een succesvolle poging gedaan om hem om het leven te brengen, wederom door zijn eigen leger.
Tijdens de Vietnamoorlog was dit paleis de huisvesting van de president van zuid Vietnam. De beelden van een communistische tank die door het hek van het paleis heen rijdt zijn hier wereldberoemd. Tijdens ons bezoek gaat het echt hard regenen, maar als we het paleis uitlopen, is de lucht weer droog en iets afgekoeld.
Na deze wat surrealistische ervaring gaan we verder naar het War Remnants Museum. In dit museum worden de misdaden van de Amerikanen tijdens de Vietnam oorlog even fijntjes toegelicht. Zo wordt door middel van foto’s ‘Agent Orange’ toegelicht: een ontbladeringsmiddel dat in de tweede generatie nog altijd slachtoffers en verminkingen veroorzaakt doordat het zo verschrikkelijk giftig is. De Yanken hebben tonnen van dit spul over de burgerbevolking uitgesproeid. Ook zijn er foto’s van Napalm slachtoffers, deze zijn gruwelijk verminkt of helemaal in as opgegaan, doordat de temperatuur bij een Napalm aanval verschrikkelijk hoog oploopt. Net als in Cambodja is het hier ook bijzonder om te zien hoe vriendelijk deze mensen tegen westerlingen zijn, terwijl ze 40 jaar geleden op een onmenselijke manier door de Amerikanen zijn behandeld. De Amerikanen zijn voor de misdaden die ze hebben begaan veroordeeld en betalen tot op de dag van vandaag een jaarlijkse vergoeding aan de overlevenden en nabestaanden van hun bewind.
Na dit derde museum vinden we het wel welletjes met al die ellende. Het is inmiddels tegen vier uur en we lopen al vanaf vanochend half 9 door de straten te struinen, daar word je toch wel moe van. We lopen richting het hotel en nemen een heerlijke koude douche. Na de douche zoeken we een plekje voor ‘t diner. De Lonely Planet geeft Stella (zo heet het restaurant) lovende kritieken, dus we wagen het er op. De wijn die Sacha besteld is warm (we hadden toch echt geen Gluwein besteld) en ook het overige eten valt zwaar tegen. Gelukkig hadden we besloten een hoofdgerecht te delen, nagerecht mogen ze houden. Onderweg naar huis kopen we nog een cornetto bij de supermarkt a € 0,60 p/st (goed voor het budget) en boeken we een georganiseerd bezoek met gids aan de Cu Chi tunnels voor morgen.
Morgen dus ondergrondse avonturen. Vandaag zit er al weer bijna op.
foto's:

http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157623868958014/