Dag 220 Tahiti – Papeete

Het is nog steeds zondag 17 oktober, wat duurt die dag lang zeg…. Doordat we door de datumgrens zijn gegaan, beleven we twee keer dezelfde dag (min of meer).
Gisterenavond om een uur of 11 zijn we uit het vliegtuig gestapt, wat een ervaring. We worden in de terminal van Faaa (ja met 3 a’s) airport ontvangen door dames die iedereen een Tiare flower achter een oor schuiven en een een 3 mans ukulele orkestje zorgt voor sfeerverhogende achtergrondmuziek. Het is hier absoluut geen straf om 20 minuten te wachten voor de paspoortcontrole. We hopen op een mooie tropische stempel in ons reisdocument, dat valt echter tegen. We zijn gewoon in Frankrijk en de stempel kunnen we op ons buik schrijven.

Na een redelijk onrustige nacht, toch wat verreist en de eerste nacht in een hotel is altijd wat minder, krijgen we een werkelijk heerlijk ontbijt voorgeschoteld in ons guesthouse. We zitten in het Fare Suisse guesthouse; een kleinschalig verblijf dat wordt gerund door, jawel een Zwitser; Europese kwaliteit en service doen het hier goed.
Nadat we ruim een uur hebben genoten van het ontbijt we richting de supermarkt om wat boodschappen te doen. Als we door de lokale supermarkt lopen hebben we het gevoel dat we in Frankrijk op vakantie zijn. Stokbroden, hammen, fois gras en schappen vol met Franse wijn en kazen. In het guesthouse hebben we een gezamelijke keuken en om de kosten op deze peperdure bestemming een beetje te beheersen zullen we regelmatig zelf iets te eten in elkaar draaien. Voor vanavond besluiten we een simpel pasta gerechtje te maken met daarbij een salade. De combinatie met een Frans wijntje doet ons in de winkel al watertanden. Maar helaas krijgen we bij de kassa te horen dat we geen wijn meer mogen kopen, we zijn te laat!??? Ze hebben hier de volgende regel; maandag tot en met zaterdag mag er door winkels alcohol verkocht worden tot 8 uur ’s avonds, op zondag is het echter maar tot 10 uur toegestaan. Waarschijnlijk is deze regel er om er voor te zorgen dat iedereen maandag weer lekker fris op ‘t werk verschijnt. Voor een enkeling is dit echter geen belemmering om zich voor 10 uur al een stuk in hun kraag te drinken. Op verschillende bankjes (maar ook op de stoep) zien we mannen hun roes uitslapen. De Polynesiërs zijn bovendien zeer gelovig en om 10 uur begint de kerkdienst.
Als we alles in de koelkast hebben gepropt (past net, het is behoorlijk vol door de boodschappen van andere gasten) lopen we riching het centrum van de stad. Het is (weer) zondag en dat is hier nog echt een rustdag. De missionarissen van vroeger zouden trots zijn geweest. Van alle winkeltjes is maar een enkele open en vaak maar een halve dag. Als we langs de kerk vlak bij ons guesthouse lopen zien we de dienst net uitgaan. Tropische mensen in keurige kleding. De mannen in pak met stropdag en de vrouwen in witte jurken met hoedjes op en kleurige bloemen in hun haar. We vinden het een aparte ervaring. In veel europese landen is er sprake van een leegloop van godshuizen en hier in een land waar de Europeanen hebben vertelt hoe e.e.a. beleeft dient te worden houden ze meer vast aan deze tradities dan in de landen die het geloof hierheen hebben gebracht.
Onze wandeling loodst ons voornamelijk langs de kust en door 2 verschillende aangelegde parken. Hier is het een drukte van jewelste, veel families brengen relaxend de zondag door in het park en eten hier ook hun lunch. Overal zijn bankjes, picknick-tafels, speeltuinen en andere faciliteiten, allemaal prima geregeld.
De terugweg van onze wandeling leidt ons langs een Frans terras waar we de verleiding niet kunnen weerstaan; even een koud drankje nemen. Ze blijken echter het menu en bijbehorende prijzen van Parijs te hebben overgenomen; 2 cola’tjes voor 9 euri. Hiervoor heb je je glas wel op de mooiste vilten onderzetters ter wereld staan (zie foto’s).
Flink bezweet (we moeten weer even acclimatiseren) keren we om een uur of 2 weer terug bij ons guesthouse waar we zelf onze lunch bereiden en deze op het terras verorberen.
De rest van de middag zoeken we, genietend van het zonnetje op het terras, het een en ander uit op internet over de komende landen. Morgen is alles weer ‘gewoon’ open en kunnen we het een en ander bezoeken.
Om een uur of 4 komt er een stel aanlopen dat op zoek is naar een kamer. Omdat er niemand bij de ‘balie’ zit belt Robbert de eigenaar van het guesthouse (telefoon mag je hier onbeperkt gebruiken voor lokale gesprekken) om te vragen of er nog plek is. Helaas. Wel raken we met de Oostenrijkers aan de praat en ze hebben nogal een apart verhaal; een dag of 4 geleden is hun hotel op Bora Bora afgefikt ! Ze hebben dus helemaal geen bagage meer. Alleen hun handbagage met paspoorten en pinpassen heeft het overleefd, dit hadden ze gelukkig bij zich op het strand. Ze hebben wat kleding gekregen van andere reizigers en gaan ‘gewoon’ door met hun reis naar Paaseiland, erg bijzonder. Ook hun Lonely Planet is afgefikt, wij lenen de onze even uit om ze te laten zoeken naar onderdak. Helaas kunnen we ze verder niet helpen.


http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625061914359/