Dag 56 Cai Rong – Quan Lan Eiland
Door: Robbert en Sacha
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Sacha
08 Mei 2010 | Vietnam, Quan Lạn
Terwijl wij dit schrijven kijken we uit op een eilandje met 6000 inwoners. Het is erg afgelegen en er zijn bijna geen toeristen. We zijn er vandaag 5 tegen gekomen op het eiland. Vannacht heerlijk geslapen, wat een rust. Helemaal geen achtergrond geluiden, het valt gewoon op na Hanoi. Vanmorgen hebben we ontbeten met Pho, een kop noodle soep met rundvlees en groente. Even wennen op de nuchtere maag, maar het vult wel en smaakt eigenlijk prima. Vandaag eten we 3 maal warm. Na het ontbijt lopen we richting de lokale markt van Ha Tou Long bay. De fransen hebben dit stadje gestigd, ze hebben het Toulouse genoemd, dat vonden de Vietnamezen te moeilijk en het is Bai Tou Long Bay geworden. We lopen op de markt vergezeld door onze gids. Er wordt vanalles verteld over de verschillende producten. Er wordt hier aan de kust enorm veel vis en schaaldieren aangeboden. Allemaal vannacht gevangen en dus helemaal vers. We maken her en der een praatje en stellen wat vragen over het gebruik van de verkoopwaar (vertaald voor beide partijen door de gids). Er wordt behoorlijk wat meer duidelijk over de toepassing van de verschillende gedroogde producten, sommige worden uitsluitend door mannen gegeten? De groep strijkt neer bij de lokale groenteboer en er worden verschillende soorten fruit ingeslagen voor onderweg. Met onze gids erbij betalen we ook de lokale prijzen, voor 3 sinaasappels en een mango zijn we 1+1 (11 hebben we geleerd) 11000 Dong kwijt, dat nog geen 50 cent. Er is ook een Engels koppel bij dat vegetarisch is, deze hebben het hier zwaar, gisteren al 2 maal vis en garnalen op het menu, vanochtend ontbijt met rund en vandaag staat er ook weer de nodige zeeproducten op het programma. Ze slaan flink in bij de groenteboer en kopen onderweg ook nog wat brood. Wij proberen te eten wat de pot schaft, af en toe best moeilijk, de inktvis van gisteren was net kauwgom, ‘t stuitert nu nog in onze buik.
Na de markt lopen we naar de haven en gaan aan boord van ons schip voor vandaag. In tegenstelling tot Ha Long Bay wordt de haven waaruit we vandaag vertrokken niet door touroperators aangedaan. Er zijn dus uitsluitend lokale vissers die er aanmeren en hun waar aan wal brengen, uiteraard brengt dit een specifieke geur met zich mee. Het schip waarmee we op pad gaan is wederom geschikt voor grote groepen en wederom maar door 8 man bevolkt. De kalkrotsen hier zijn wat meer grillig van vorm dan in Halong Bay, we maken wat foto’s (niet zo belachelijk veel als gisteren) en genieten de rest van de tocht van het uitzicht en van de afwezig van andere toeristen. Na ongeveer 2 uur varen we een stil baaitje in en gaan voor anker. De kano’s worden van de zijkant van de boot in het water gehezen en wie wil kan een rondje peddelen. Wij kiezen ervoor om eerst even af te koelen met een duik. We besluiten naar het nabijgelegen eilandje te zwemmen, het lijkt erop of het een klein strandje heeft. Eenmaal dicht bij de kust merken dat het uitsluitend uit superscherpe rotsen bestaat, we besluiten even uit te rusten op de minst puntige stukjes rots en zwemmen na een minuut of 10 weer terug naar de boot. De eerste kano is reeds terug en we klimmen in de plastic bakjes. We besluiten een klein rondje om het eiland te peddelen, het valt echter goed tegen, af en toe is er een behoorlijke stroming. We hebben de nodige moeite om de kano op koers te houden. We ronden het eiland in ongeveer 3 kwartier, eenmaal terug aan boord is het tijd voor de lunch. Voor de verandering hetzelfde als gisteren (leuk voor onze vegetarische reisgenoten). Het smaakt echter prima. Het anker wordt opgehezen en er word koers gezet naar het eiland waar we overnachten. Na ruim een uur zijn we bij …………. Eiland. Het is wederom geheel verlaten, alleen een aantal kleine vissersbootjes liggen aan de pier. We hijsen onze rugtassen op de wal, deze worden per Tuk Tuk naar het guesthouse gebracht. Iedereen neemt de dagrugtas mee, het is nog een eind lopen. Eenmaal van de pier af zien we op het wad een groepje dames druk met het verzamelen van het een of ander. We vragen Tiang (onze gids) wat ze daar aan het doen zijn. Ze verteld dat ze een bepaald soort worm steken, heel exclusief, die 15 euro per kilo opbrengt (een vermogen voor hier). Een aantal mensen van de groep wil graag een kijkje nemen. De slippers worden uitgedaan en het wadlopen begint. Er liggen hier op het wad echter heel veel kleine schelpjes, deze zijn superscherp. Als we dichterbij komen zien we dat de mensen die aan het werk zijn ook sandalen dragen, daar sta je dan met je blote voeten. We kijken hoe de jacht verloopt. Ze speuren het wad af en wij proberen er achter te komen waar ze naar kijken. Niemand komt erachter. Vanuit het niets steken ze heel snel hun smalle schepje in de grond en wrikken de aarde/zand/slijk omhoog. Als ze snel genoeg zijn hebben ze een grote witte worm. We bekijken het schouwspel een minuut of 20 en verlaten met vraagtekens het wad, hoe zien ze nu waar die beesten zitten?? We steken het eiland over, zo’n 1500 meter en komen bij een totaal verlaten strand aan. Tijd om weer even af te koelen, heerlijk. Er worden wat krabbetjes verzameld en er wordt een zandkasteel gebouwd. We zijn vandaag hartstikke druk.
Na een klein uurtje is het tijd om het guesthouse op te zoeken, we kruisen het eiland nog een keer, we zijn weer aan dezelfde kant als we zijn aangekomen en lopen in een uurtje naar onze overnachtingsplaats. We worden voorgesteld aan de eigenaar, een man van 76 die er uitziet als 80 (Robbert verspreekt zich, bedoelde 18) maar de man spreekt geen woord engels en is dus gelukkig niet beledigd. We slapen op de eerste verdieping en voor het eerst hebben we een badkamer die niet aan de kamer grenst. Het is wel een privé badkamer, maar een meter of 10 van de kamer verwijderd. Er is om 6 uur ’s avonds nog geen electra, maar de zon heeft vandaag wel het water lekker verwarmd, we kunnen dus heerlijk douchen. De gasten op de eerste verdieping kunnen ook genieten van een heerlijk balkon met uitzicht op het dorpje. Er wordt ook hier volop gebouwd, we bedenken hoe het hier over 10 jaar zal zijn. Waarschijnlijk vol met resorts en toeristen. Op het terras schrijven we dit verslag en wachten we tot we om 7 uur aan tafel kunnen.
Foto's:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624017787286/
Na de markt lopen we naar de haven en gaan aan boord van ons schip voor vandaag. In tegenstelling tot Ha Long Bay wordt de haven waaruit we vandaag vertrokken niet door touroperators aangedaan. Er zijn dus uitsluitend lokale vissers die er aanmeren en hun waar aan wal brengen, uiteraard brengt dit een specifieke geur met zich mee. Het schip waarmee we op pad gaan is wederom geschikt voor grote groepen en wederom maar door 8 man bevolkt. De kalkrotsen hier zijn wat meer grillig van vorm dan in Halong Bay, we maken wat foto’s (niet zo belachelijk veel als gisteren) en genieten de rest van de tocht van het uitzicht en van de afwezig van andere toeristen. Na ongeveer 2 uur varen we een stil baaitje in en gaan voor anker. De kano’s worden van de zijkant van de boot in het water gehezen en wie wil kan een rondje peddelen. Wij kiezen ervoor om eerst even af te koelen met een duik. We besluiten naar het nabijgelegen eilandje te zwemmen, het lijkt erop of het een klein strandje heeft. Eenmaal dicht bij de kust merken dat het uitsluitend uit superscherpe rotsen bestaat, we besluiten even uit te rusten op de minst puntige stukjes rots en zwemmen na een minuut of 10 weer terug naar de boot. De eerste kano is reeds terug en we klimmen in de plastic bakjes. We besluiten een klein rondje om het eiland te peddelen, het valt echter goed tegen, af en toe is er een behoorlijke stroming. We hebben de nodige moeite om de kano op koers te houden. We ronden het eiland in ongeveer 3 kwartier, eenmaal terug aan boord is het tijd voor de lunch. Voor de verandering hetzelfde als gisteren (leuk voor onze vegetarische reisgenoten). Het smaakt echter prima. Het anker wordt opgehezen en er word koers gezet naar het eiland waar we overnachten. Na ruim een uur zijn we bij …………. Eiland. Het is wederom geheel verlaten, alleen een aantal kleine vissersbootjes liggen aan de pier. We hijsen onze rugtassen op de wal, deze worden per Tuk Tuk naar het guesthouse gebracht. Iedereen neemt de dagrugtas mee, het is nog een eind lopen. Eenmaal van de pier af zien we op het wad een groepje dames druk met het verzamelen van het een of ander. We vragen Tiang (onze gids) wat ze daar aan het doen zijn. Ze verteld dat ze een bepaald soort worm steken, heel exclusief, die 15 euro per kilo opbrengt (een vermogen voor hier). Een aantal mensen van de groep wil graag een kijkje nemen. De slippers worden uitgedaan en het wadlopen begint. Er liggen hier op het wad echter heel veel kleine schelpjes, deze zijn superscherp. Als we dichterbij komen zien we dat de mensen die aan het werk zijn ook sandalen dragen, daar sta je dan met je blote voeten. We kijken hoe de jacht verloopt. Ze speuren het wad af en wij proberen er achter te komen waar ze naar kijken. Niemand komt erachter. Vanuit het niets steken ze heel snel hun smalle schepje in de grond en wrikken de aarde/zand/slijk omhoog. Als ze snel genoeg zijn hebben ze een grote witte worm. We bekijken het schouwspel een minuut of 20 en verlaten met vraagtekens het wad, hoe zien ze nu waar die beesten zitten?? We steken het eiland over, zo’n 1500 meter en komen bij een totaal verlaten strand aan. Tijd om weer even af te koelen, heerlijk. Er worden wat krabbetjes verzameld en er wordt een zandkasteel gebouwd. We zijn vandaag hartstikke druk.
Na een klein uurtje is het tijd om het guesthouse op te zoeken, we kruisen het eiland nog een keer, we zijn weer aan dezelfde kant als we zijn aangekomen en lopen in een uurtje naar onze overnachtingsplaats. We worden voorgesteld aan de eigenaar, een man van 76 die er uitziet als 80 (Robbert verspreekt zich, bedoelde 18) maar de man spreekt geen woord engels en is dus gelukkig niet beledigd. We slapen op de eerste verdieping en voor het eerst hebben we een badkamer die niet aan de kamer grenst. Het is wel een privé badkamer, maar een meter of 10 van de kamer verwijderd. Er is om 6 uur ’s avonds nog geen electra, maar de zon heeft vandaag wel het water lekker verwarmd, we kunnen dus heerlijk douchen. De gasten op de eerste verdieping kunnen ook genieten van een heerlijk balkon met uitzicht op het dorpje. Er wordt ook hier volop gebouwd, we bedenken hoe het hier over 10 jaar zal zijn. Waarschijnlijk vol met resorts en toeristen. Op het terras schrijven we dit verslag en wachten we tot we om 7 uur aan tafel kunnen.
Foto's:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624017787286/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
