Dag 321 Antigua – Panajachel

Nog maar weer eens een beroerde nacht. Deze keer niet door luidruchtige buren, maar waarschijnlijk door de malariapil die we gisterenavond hebben ingenomen.
Gebroken staan we om 7 uur op en proberen een ontbijtje weg te werken. De tassen waren gisterenavond al bijna ingepakt, dus we zijn binnen een mum van tijd klaar. Tegen 7:50 uur zitten we op het bankje buiten onze kamer te wachten op de minibus en tot onze verbazing komt om klokslag 8 uur iemand de binnentuin in, die ons zoekt. We stappen als nummer 3 en 4 in de bus en hebben goede hoop dat er vandaag niet zo veel mensen mee gaan.
Dat blijkt een half uur later echter niet het geval, er zijn 14 plaatsen in de bus en die zijn inmiddels ook allemaal bezet. Het is een krappe bedoeling, aangezien alle passagiers grote lange toeristen zijn en het busje gemaakt is voor kleine mensjes. Tot overmaat van ramp hebben wij een Israelisch stel achter ons zitten, dat de hele weg (3 uur lang, non-stop) bijzonder luid met elkaar ouhehoeren. De andere reizigers storen zich ook aan dit asociaal gedrag; we zitten al als sardientjes in een blikje, dan houd je toch een beetje rekening met elkaar?! Als wij iets tegen elkaar willen zeggen, moeten we onze stemmen verheffen om elkaar te kunnen verstaan. Ze ruiken ook niet prettig en veroorzaken daarbij misselijkheid bij Sacha, van ellende doen we het raampje nog maar wat verder open, zodat er wat frisse lucht de bus in komt. Een stijve nek nemen we er dan maar op de koop bij.
Tegen 11 uur komen we in Panajachel aan en we zijn erg blij dat we verlost zijn van de herrie en onze benen kunnen strekken. Zodra we uitstappen worden we wel belaagd door middle-men die ons vervoer en hotels willen aanbieden. Wij zijn inmiddels zo afgestompt van al het reizen, dat we niet eens meer de moeite nemen om “nee” te zeggen; we lopen gewoon weg. We kachelen in de richting het hotel dat we hadden uitgezocht, maar komen onderweg iets anders tegen, dat wat verder van de hoofdweg af is en het ziet er ook aantrekkelijk uit. De initiële prijs is 70 USD, maar terwijl we naar de kamer lopen, geeft de manager aan dat de prijs voor ons vandaag 60 USD is. Dat klinkt ons al beter in de oren. We bekijken de kamer (ziet er goed uit) en vragen wat de prijs is als we twee nachten blijven: 50 USD. Aha, deal! We ploffen de tassen neer en gaan eerste even op bed liggen. Daarna betalen we de kamer en gaan we er op uit voor de lunch. Ook in dit plaatsje worden zeer veel touristische spulletjes aangeboden, maar de prijzen lijken hier toch wat lager dan in Antigua. Ook de restaurants zijn aanzienlijk goedkoper. We laten ons oog vallen op een klein taco-tentje en eten daar voor 6 Euro (Robbert taco’s en Sacha een burrito) inclusief twee drankjes. Geen geld en erg lekker. Na de lunch gaan we bij verschillende reisbureautjes langs, om te informeren naar de mogelijkheden (en prijzen) voor onze verdere doorreis naar San Cristobal de las Casas in Mexico. Ook overwegen we hier een dagtriptje te boeken; wat inhoudt dat je over het meer naar drie verschillende dorpjes wordt gebracht om deze te bekijken. Maar we boeken nog niets. We willen eerst een goede nacht hebben en een beetje bijtanken, voordat we weer twee dagen achter elkaar onderweg zijn. Aan het eind van de middag lopen we naar de oever van het meer aan het einde van de hoofdstraat om de zonsondergang te bekijken. Helaas is er wat bewolking, wat niet wegneemt dat de omgeving hier wel prachtig is. Het meer ligt als het ware tussen de vulkanen ingeklemd. Dat we hier weer behoorlijk hoog zitten merkten we onderweg in de bus al. We hebben meer bergop gereden dan vlak. De hoogte houdt ook in dat het ’s avonds aanzienlijk afkoelt. Lange broek aan tijdens het diner dus. Terug in het hotel kijken we sinds lange tijd weer televisie, we hebben meerdere amerikaanse zenders, wat een luxe.
Alvast een paar kiekjes van het meer:

http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157625788701909/