Dag 101 Yogya – Surabaya

We worden vanochtend voor de verandering op tijd wakker omdat er iemand over het dak van ons huisje heen loopt?!?! Het moet toch niet gekker worden. Bij het ontbijt kijken we naar ons dak, maar kunnen niet ontdekken waarom het nodig was om voor 7 uur over het dak heen te lopen. We zijn gisteren maar weer verhuist naar het hotel waar we 2 dagen geleden ook waren. Iets goedkoper, ook een zwembadje en een heerlijk ontbijt met bruin brood. Genoeg reden om 70 meter te verkassen. We hebben nog een brommertje, dat hebben we gisteren getracht in te leveren maar het verhuurkantoortje was dicht. Niet echt handig als je spullen wilt retourneren. Gelukkig weet de receptioniste van ons hotel ons te vertellen dat je het ook bij de receptie van een naastgelegen hotel kunt melden. We gaan daar langs en melden dat we de brommer graag nog een dag langer willen hebben (dit was gisteren). Er wordt niets genoteerd alleen geknikt, geen probleem. We melden nog even dat de verblijfplaats die op de verhuurovereenkomst staat ook niet meer klopt en dat we in een ander hotel zitten. Ook hierop wordt geknikt, schijnt allemaal prima te zijn. Vanochtend zien we dat het verhuurbureautje open is en melden we ons voordat we nog even de stad in willen rijden. Nee de receptioniste van het hotel heeft niets doorgegeven, maar is geen probleem. We geven aan dat we vanmiddag de trein naar Surabaya hebben en dat we graag ons vervoersmiddel tot 2 uur willen houden ipv de afgesproken 11 uur. Geen probleem . We vragen ons af wat wel een probleem bij deze mensen veroorzaakt, wellicht reageren ze anders als je de brommer zonder wielen terugbrengt? We rijden dus naar het centrum en willen graag fort Vredenburg bekijken. Helaas is dit vandaag gesloten, de reden blijft ons een raadsel, maar we mogen toch naar binnen. De gebouwen zijn dan wel gesloten, maar ook nu zien we dat we niks gemist hebben. We besluiten naar de vogeltjesmarkt te rijden, maar komen daar nooit aan. Simpelweg omdat er geen markt met vogeltjes bestaat. Wel honderden winkeltjes die vogelkooitjes verkopen, maar slechts één winkeltje is (over-)bevolkt met vogels. We lopen over een lokaal marktje waar niemand engels spreekt. We proeven een stukje fruit van een mevrouw dat smaakte naar mix van peer pruim, een korrelachtige structuur en niet echt lekker. We geven de vrouw 2000 Rupiah (18 eurocent) en lopen verder. Bij een fruitstalletje met herkenbare vormen vitamine slaan we wat mandarijnen in voor onderweg. De mandarijnen hier zijn net zo groot als sinaasappelen. Even wordt er nog geprobeerd een typisch Azisch hoedje aan ons te verkopen, vraagprijs is schrikbarend laag, slechts 2000 Rupiah (nog geen 20 cent). Maar het is zo’n onhandige vorm om te vervoeren dat we het aantrekkelijke aanbod toch afslaan. Na ons marktbezoek rijden we terug en leveren onze brommer in. Na een plons in het zwembad eten we voor het laatst bij Tante Lies.
Na de lunch pakken we onze tassen in en regelen we een taxi voor naar het treinstation. Om 3 uur vertrekken we richting het station en we kunnen meteen aan boord van onze trein. We moeten wel nog even zoeken naar het juiste treinstel, maar al snel word duidelijk dat we helemaal voorin moeten zijn. Het eerste uur van de reis stopt de trein 2 maal en bij de 2e halte komt er een groep van 20 man onze, toch al volle, treinstel binnen. Ze blijken in de verkeerde coupé te zijn ingestapt en al botsend en duwend wurmen ze zich een onbehouwen weg naar de bisnis klasse (schijnt 1 klasse lager dan Eksekutiv te zijn waarschijnlijk 3 treinstellen verder). De trein van vandaag is van dezelfde klasse als we hadden van Jakarta naar Yogya, het is echter een modelletje van een jaar of 30 ouder. Echt een wereld van verschil, de beenruimte is er wel, maar voor de rest is het echt een ouwe troep. Nog geen beesten gezien, maar de reis is nog niet over. Terwijl we de laptop in de trein inklappen zien we de eerste kakkerlak verschijnen, gelukkkig blijft het bij 1 kleintje. De reis dwars door Java zou een bijzonder fraaie moeten zijn. We zijn echter tegen 4 uur vertrokken en tussen 5 en 6 wordt het al donker. We zien dus helaas niets van het landschap. Opmerkelijk is ook dat de airco op maximaal staat, met de zon op de trein is dat geen enkel probleem, maar zodra de zon verdwijnt is het net of we in een vriezer zitten. Echt niet normaal hoe koud je het in dit tropisch land kan hebben. We komen om iets over 9 verkleumd aan in Surabaya. Het hotel dat we hebben gekozen ligt op 500 meter van het station, iets boven budget, maar een taxi door de stad is ook kostbaar. We moeten een rivier oversteken en de enige brug blijkt een snelweg te zijn. We besluiten dus toch maar een taxi te nemen voor dit korte stukje. Het eenrichtingsysteem in Indonesie maak echter dat je alsnog enkele kilometers om dient te rijden. Om even voor 10 uur komen we aan bij ons enorme hotel. We vragen of ze kamers beschikbaar hebben. Er wordt een superior aangeboden van 675.000 Rupiah en daar komt nog 21 % belasting en servicetoeslag bij. Mijlenver boven budget dus. We vragen of we niet een beetje korting kunnen krijgen en na een praatje over het voetbal (doet het altijd goed) kunnen we een kamer voor 475.000 inclusief alle toeslagen krijgen. Nog steeds prijzig voor ons doen, maar het is maar 1 nachtje. Ook het ontbijt zit hierbij in.
De manager komt nog even kijken naar die rare snuiters aan de receptie. Hij blijkt uit Suriname te komen en spreekt een beetje Nederlands. We vallen behoorlijk uit de toon, dit is echt een zakenhotel en daar sta je dan met je rugzak, korte broek en teva-slippers. We vinden het wel lachen. Onze kamer zit op de 15e verdieping (het hotel heeft er 24!!) en zoals viel te verwachten is de kamer de grootste en meest luxe tot nu toe. Het is wel wat verouderd en we lezen dat ze bezig zijn met renoveren. Voor de originele vraagprijs, mag dat ook wel. Lekker slapen en morgen om 7 uur aan het ontbijt om de trein van 9 uur niet te missen.

Paar foto'tjes vd markt:

http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624366291852/