Dag 327 Palenque

Vandaag willen we naar de ruïnes van Palenque, als we ons willen klaarmaken voor vertrek krijgen we te horen dat de site tot vanmiddag 12 uur gesloten is. Reden, bezoek van de president van Mexico aan de ruïnes. We doen dus rustig aan, verhuizen voor de verandering maar weer eens van kamer, ja weer beroerd geslapen, nu door een hondenkoor onder ons raam. De nieuwe kamer is meer centraal gelegen in het hotel, minder geluid van buiten, hopelijk helpt het. Omdat we morgen weer verder willen loopt Robbert even naar het busstation om kaartjes voor morgen te kopen. Er zijn 3 bussen naar Campeche; een om 8 uur ’s ochtends, om 7 uur ’s avonds en om 11 uur ’s avonds. Omdat we in dit gebied nog altijd het liefst in het daglicht op onze nieuwe bestemming willen aankomen, kiest Robbert voor de ochtendbus. Dit houdt wel in dat we op tijd moeten opstaan, het is niet anders. Uitslapen doen we wel op een plek waar we bij kunnen komen en rust hebben. Even over 11 uur lopen we naar de rotonde vlak bij ons hotel om een collectivo naar de ruïnes te pakken. Tot onze stomme verbazing stopt er een busje met de 2 toeristen waarmee we gisteren ook in de bus zaten. Je moet je voorstellen dat hier honderden van die busjes rijden. Van hen horen we dat het bezoek van de president wat uitloopt en dat het park pas tegen 1 uur weer open gaat. Wij waren al van plan eerst te lunchen; er schijnen nogal wat hotels en toeristische kraampjes te staan bij de ingang. Onderweg komen we voorbij een gigantische parkeerplaats, die nu als landingsplek wordt gebruikt waar maar liefst 8 helicopters staan. Even verder rijden we de presidentiële colone tegemoet, die met een sneltreinvaart langs ons flitst.
Onderweg dienen we eerst nog entree te betalen voor het Nationale Park waarin de Palenque ruines liggen. Kost maar 25 pesos per persoon, ons lijkt het handiger om de entree van de site gewoon wat duurder te maken, maar dat zal wel westerse logica zijn. Bij de entree van de ruines kopen we dus nogmaals een kaartje, nu voor 51 pesos per persoon. Naast de kiosk zien we een restaurantje waar we neerploffen voor onze lunch. Als we onze lunch nuttigen, stijgen een paar kilometer verder de verschillende helicopters op. Teken voor de toerbussen in Palenque om de motoren te starten, niet lang daarna stromen de bussen met toeristen binnen.
Als we na de lunch het park in lopen zijn we onder de indruk van de ligging van de ruïnes, prachtig midden in een dichtbegroeid regenwoud. Iets meer gecultiveerd dan Tikal, maar dat heeft misschien ook te maken met het feit dat de site wat compacter is. Daarnaast is Mexico natuurlijk ook een stuk verder ontwikkeld op gebied van tourisme. We hadden begrepen dat het bezoek van de president tot doel heeft om aan te tonen aan het buitenland, dat Mexico een veilig land is voor reizigers. Ze zijn er dus druk mee bezig en wij voelen ons hier (ondanks de incidenten die we af en toe vernemen) ook een stuk veiliger dan Guatemala. Er is eenvoudig weg meer geregeld, waardoor reizen prettiger, en voor ons gevoel veiliger, wordt. In vergelijking met de problemen die we hadden in Guatemala om van Flores naar Tikal te reizen en weer terug, is hier het bezoeken van een site (zoals vandaag) een peuleschil. Er rijden tig collectivo busjes rond en ze hanteren allemaal dezelfde vaste lage prijs van 10 pesos per persoon. Je kunt overal instappen en de mensen zijn behulpzaam en vriendelijk. Een groot verschil met de cowboys in Guatemala.
Na een uurtje of 2-3 in het park, komen we zeiknat van het zweet (wat is het hier heet zeg!) in de loop van de middag weer terug in het hotel. Waar we worden begroet door enorme herrie van een groep honden die elkaar aan het ophitsen zijn. Dit belooft niet veel goeds voor de komende nacht, geen muur is tegen dit geluid bestand. De rest van de middag gebruiken we om onze vieze spullen uit te wassen en de laatste aflevering van “Wie is de mol” te kijken.

Foto’s: worden zo snel mogelijk online gezet en zijn te vinden op:
www.flickr.com/photos/robbertensacha/