Dag 333 Valladolid – Isla Mujeres

Valladolid; best aardig als het je eerste bezoek is aan een oud stadje in Mexico, niet zo spannend als je het aan het einde van je rondje oude steden doet. We hebben gisterenavond al besloten dat we de volgende dag (vandaag) dus doorrijden. Het was ook meer meer bedoeld als een extra stop, om de busreis op te delen, dan om het plaatsje zelf. Dat het gisteren zondag was, hielp natuurlijk ook niet erg mee. Want wanneer we vandaag naar het busstation lopen, zien we dat er veel meer leven is op straat. Het hotel (Maria de la Luz) wast trouwens ook een tegenvaller. We hadden op Tripadvisor veel goede recenties gelezen, maar daar is helaas niet veel van waar. Wel was het relatief prijzig, vies, oud… kortweg geen aanrader dus.
Vandaag pakken we dus om 10:25 uur de bus naar Cancun. De rit duurt weer ruim 2,5 uur, maar de weg is recht, de airco staat niet te koud en we hebben mazzel met de beenruimte en voordat we het weten, rijden we de buitenwijken van Cancun in. Het geheel ziet er oud en onverzorgd uit en we zijn blij dat wij door gaan naar Isla Mujeres. Op het station aangekomen, pakken we meteen de taxi naar de ferrydock. De lonely planet van Mexico is helaas niet meer zo accurraat met de prijzen, want de taxi blijkt een stuk duurder te zijn en ook de ferry is inmiddels twee keer zo duur geworden. Maar goed, als we naar Isla Mujeres willen, dan hebben we niet veel keuze. De ferry blijkt trouwens ook erg luxe en comfortabel te zijn. Het is buiten goed warm als we de straat in lopen en we zweten al flink wanneer we bij ons eerste hotel aankomen. Het is een stukje uit het centrum, maar het ziet er erg sjiek en neiuw uit. De receptioniste geeft echter aan dat het vol is….. domper. Dan maar weer terug naar het centrum om de andere hotelletjes te bekijken die we hadden uitgezocht op internet. We hadden van te voren besloten dat we deze keer erg kritisch zijn op de accommodatie, want we willen gewoon even een paar dagen comfortabel en goed slapen. Als dat betekent dat we iets meer moeten betalen, dan doen we dat, maar we nemen niet het eerste beste hotel omdat we geen zin hebben om verder te lopen. Jammer dat het vandaat zo vreselijk heet is dus. Het zweet gutst ons (vooral Sach) van het hoofd als bij bij ons tweede hotel aankomen. Gelijk er tegenover zit er ook een, dus we gaan eens even goed vergelijken. Dit hotel doet groezelig aan en de receptionist is te lui om met ons mee te lopen wanneer we de kamer bekijken. De kamer is achteraf (goed tegen herrie) maar donker en de bedden zijn slecht. Dit doen we dus niet. We lopen weer terug en zeggen tegen de receptionist dat we verder kijken. Prompt zakt de prijs van 600 naar 500 Pesos. Een flinke korting, maar we zijn niet te overtuigen: we willen lekker slapen. Het hotel aan de overkant van de weg (Bucaneros) hadden we veel goede dingen over gelezen. We worden vriendelijk geholpen door de receptionist, maar er is maar 1 kamer vrij voor de komende nacht. Het is een kleine eenvoudige kamer en ziet er netjes uit. We geven aan dat we mogelijk langer willen blijven en dat we dan liever een grotere kamer hebben. Dat is ook mogelijk en we kunnen een lagere prijs krijgen als we 3 nachten blijven. We nemen de eenvoudige kamer voor de eerste nacht en geven de recepionist aan dat, als we goed slapen, hem morgen laten weten of we langer blijven en dan verhuizen naar een grotere kamer. Hij is erg zeker van zijn zaak en reserveert toch alvast de grotere kamer voor ons, zodat deze niet wordt weggegeven aan andere reizigers. Prima Service dus.
We zetten de tassen in de kast van de kamer (de kamer zelf moet nog worden schoongemaakt) en gaan lunchen bij het restauant dat door dezelfde familie wordt gerund. De prijzen zijn wel weer heel wat hoger dan we de afgelopen weken hebben betaald, maar ja, we zitten hier ook in een erg touristisch gebied. Neemt niet weg dat de maaltijd bijzonder goed smaakt. Terwijl we nog aan ons drankje zitten, komt de receptionist de sleutel van de kamer brengen; hij is klaar voor intrek.
Sacha neemt even een frisse douche en na wat gelummel gaan we er op uit om een rondje te lopen. Eerst brengen we onze kleren naar de wasserette (waarschijnlijk de laatste keer oop deze reis) en daarna lopen we richting het noorderstrand. Het stadje heeft een erg ontspannend sfeertje en doet ons denken aan Playa del Carmen (voordat het zo druk werd). Het strand is spierwit en de zee helder blauw, geen knallende boxen, dus goed vertoeven. We liggen echter niet lang op het strand, want we zien hele donkere onweerswolken onze kant op komen. We maken ons rondje af en gaan weer terug naar onze kamer. We zijn nog niet op de kamer en horen dat het buiten regent. Net op tijd dus. Tegen een uurtje of 7 verlaten we de kamer weer voor een kleine avondsnack; de lunch eerder vandaag was redelijk veel. We strijken neer bij een eettentje dat er niet zo sjiek uit ziet (er zijn veel upscale restaurants hier te vinden, met hoge prijzen) en bestellen een lading Mexicaanse cornchips met salsa en quacemole. Terwijl we lekker zitten, draait iemand boven ons de kraan open; de regen komt met bakken tegelijk naar beneden. Binnen een mum van tijd stroomt het water door de straat naar lager gelegen delen. We zien enkele mensen de regen trotseren, maar alleen de straat oversteken (die maar 4 meter breed is) is al voldoende voor een doorweekte look. Op een gegeven moment bedenken we dat we ook een keer terug willen en wachten af totdat het minder hard gaat regenen. Maar dat gebeurt natuurlijk niet. Uiteindelijk beslissen we maar om vol door de regen te gaan. We lopen tot onze enkels in de regenwater en we zijn tot onze ondergoed nat als we aankomen bij het hotel. Onderweg toch nog even een paar foto’tjes genomen met de iphone van Robbert.
We nemen een warme douche en kijken een paar filmjes op de computer en dan gaan we slapen.

Foto’s:
staan zo snel mogelijk op
www.flickr.com/photos/robbertensacha