Dag 268 Sucre – Bus La Paz

Alweer de laatste dag in dit uiterst vriendelijke stadje. Na ons ontbijt bij de Nederlandse kroeg besluiten Robbert en Sacha dat ze nog even naar de kapper willen. Achter de markt zit een straat met heel veel kappers en op de gok stappen we er bij een naar binnen. Robberts’ kapsel is niet te moeilijk dus hij mag eerst. Keurig wordt alles ingekort en Sacha heeft genoeg vertrouwen in de dame om voor de 2e keer een iets korter kapsel te laten aanmeten. Ook bij Sacha gaat het met beleid en na een uur zijn we beide blij met het resultaat. De kappers zijn hier, ook in vergelijking met Azie, erg goedkoop. We zijn totaal voor nog geen € 4.- klaar, Bolivia een uitstekende budgetbestemming.
Met onze korte koppen lopen we naar de markt en doen wat inkopen voor vanavond in de bus. De bus vertrekt om half 8, dus het diner zal er wel bij in schieten.
Tegen een uur of 4 eten we nog even in de buurt van het hotel. We vragen de ober of hij er rekening mee wil houden dat we niet teveel tijd hebben. De service in Bolivia is vaak trager dan traag. Nadat je het menu hebt gekregen kan het zomaar een half uur duren voordat er weer een ober bij je langskomt. Inmiddels ben je uitgedroogd en barst je van de honger. Als het eten vervolgens ook nog eens minimaal 20 minuten op zich laat wachten zit je al bijna een uur aan tafel voordat je kunt gaan eten. We zijn het inmiddels gewend maar willen voordat we in de bus stappen nog even lekker douchen, we blijven hollanders en willen graag op tijd zijn. Onze vraag heeft zin gehad en om even over 5 hebben we alles op en kunnen we naar het hotel. Douchen, tas inpakken en net na 6 uur een taxi zoeken. Uiteraard staat het bij de markt de hele dag stampes vol met taxi’s, nu is er geeneen te zien. Geduldig wachten we op de standplaats. Inmiddels is het ook licht gaan regenen en staan we dus in de drup. Gelukkig duurt het niet lang en hebben we een stationwagon taxi te pakken. Stationwagons hebben de voorkeur met 4 grote rugtassen, ze zijn niet duurder dan gewone taxi’s dus waarom moeilijk doen. Ruim op tijd zijn we bij het busstation waar we op het centrale bord kijken hoe vanaf welk perron onze bus vertrekt. We lopen naar perron 7 waar we de grote tassen af doen en wachten op wat gaat komen. Benoit ziet dat er bijna geen mensen met grote tassen om ons heeb staan en besluit even polshoogte te nemen bij het busbedrijf. We dienen de tassen in te checken. Tassen op de rug, 2 trappen omhoog en wachten in een veel te lange rij. De dame van onze bus ziet waar we heen moeten en vraagt ons even met haar mee te lopen. De bus is stuk en we worden overgeplaatst naar een andere busmaatschappij. We zijn er niet blij mee maar hebben geen keus. We willen naar La Paz.
We geven onze tassen af en wachten beneden, nu bij perron 11 op wat gaat komen. De bus die aan komt rijden is gelukkig vrij recent en ziet er niet echt verkeerd uit (voor Zuid Amerikaanse begrippen). Om half 8 vertrekt de bus en over de reis kunnen we kort zijn: verschrikkelijk. Bochtige wegen, bloedheet in de bus, weinig tot geen slaap. Tot overmaat van ramp stoppen we voor het diner om 2 uur ’s nachts in een dorp waar je nog niet dood gevonden wilt worden. Wat een rampzalige plek op aarde. Straten vol met vuil en ander rotzooi. Iedereen doet zijn of haar behoefte midden op straat, niet normaal. Echt fit zijn we dan ook niet als we de volgende ochtend aankomen in La Paz