Dag 178 Rockdale – Bronte

Als we alles netjes hebben ingepakt, opgeruimd en verkoopklaar hebben gemaakt, vertrekken we naar het centrum van Sydney. Bij Kings Cross is een straat waar veel backpackers verblijven en er staan een stuk of 15 busjes te koop. Een soort automarkt, maar dan niet officieel. We parkeren de bus tussen een tweetal andere busjes en plakken de verkoopinformatie op alle ruiten. Gezien de vraagprijs van de andere wagens hebben we inmiddels ook onze vraagprijs iets laten zakken.
Als we net staan komt er al een Amerikaans stel op ons af dat geinteresseerd is en gelijktijdig meldt zich direct een Belgisch stel. Beide stellen zijn op zoek, maar het wordt al snel duidelijk dat ze vandaag geen knopen gaan doorhakken. We geven ze een blaadje met de info en ons telefoonnummer. Wie weet nemen ze binnenkort een besluit en denken ze nog even aan onze bus. De rest van de dag valt de belangstelling behoorlijk tegen. We zien zat mensen lopen, maar echt interesse voor onze auto is er niet. We hangen wat rond en praten met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Iedereen heeft zijn reis gemaakt en wil verder, of moet naar huis. Zo is er een stel dat vanavond naar huis vliegt, maar nog steeds hun auto niet heeft verkocht. We zijn gelukkig wel ruim op tijd begonnen met de verkoop; we hebben nog 5 weken voordat we het land uit moeten. Uiteindelijk verkoopt ‘het stel met haast’ hun busje voor de weggeefprijs van $ 2300. Verder horen we dat het erg nadelig is dat we een auto die in de Northern Territory is geregistreerd hier in Sydney willen verkopen, andere staat, andere regels. Het registreren schijnt binnen 2 weken in de geregistreerde te moeten gebeuren. Dat is in ons geval dus zo’n 5000 kilometer verder. Of we dienen de auto opnieuw te laten keuren en kenteken platen te regelen (kost $ 750.-) Hebben we geen moment bij stil gestaan en hebben nu dus nu een groot probleem. Als we ’s avonds op een parkeerterrein nog even internetten kijken we e.e.a. op internet na en de informatievoorziening van de overheid is nogal onduidelijk op dit specifieke punt. Sacha stuurt een email met de vraag hoe dit zit, naar de registratiekantoren in zowel Northern Territory (Darwin) als New South Wales (Sydney). We besluiten wel de auto morgen voor een nog lager bedrag te gaan aanbieden en hopen dat er iemand komt die niet teveel vragen stelt en deze problemen van ons wil overnemen. We moeten verder met de reis, we hebben het gevoel dat we de snelheid helemaal kwijt zijn. Achteraf (altijd makkelijk) hadden we gewoon een auto moeten huren voor die twee/drie maanden reizen. Het is welliswaar wat duurder, maar scheelt veel gedoe en kopzorgen.

Geen foto’s van deze saaie dag