Dag 174 Coogee Bondi Beach

In de winter als het hier echt ‘koud’ is wordt het overdag zo’n 15 graden. Maar de huizen zijn niet voorzien van cv en hebben slechts enkele beglazing. Het is dus best fris binnen.
Het enkele glas in de woning houdt ook in dat het geluid van de straat, binnen net zo goed te horen is als buiten. In dat opzicht hadden we afgelopen nacht dus net zo goed in ons busje kunnen slapen. Gelukkig was het matras echter zo lekker, dat we toch nog een paar uurtjes hebben geslapen. Fred en Chantal hoeven vandaag niet zo vroeg aan de slag, dus we staan gelijk met hun op. Zij gaan vandaag allebei naar de kapper en Chantal laat zien op een uitgeknipt plaatje wat het moet worden. Wij vinden het een zeer gedurfde keuze en zijn benieuwd waar ze vanavond mee thuis zal komen. Eerst ruimen we het matras op (dat houdt in dat we het tegen de muur aan zetten zo iedereen weer door de woonkamer kan lopen) en maken ons ontbijt. Daarna gooien we een wasje in de wasmachine, eindelijk een fatsoenlijk apparaat dat langer dan 20 minuten draait. Als de was klaar is hangen we onze kleding op op het balkon, gelukkig is het overdekt waardoor de regen die er af en toe valt niet ons droogproces in de weg zit.
We smeren een paar boterhammen om mee te nemen en gaan dan op weg naar Bondi Beach, een plaatsje enkele kilometers ten noorden van Coogee. Bondi (spreek uit bondei) staat bekend als een hip en exclusieve kustplaats waar de ritch and famous ’s zomers aan het strand liggen. Hier zijn ook weer een aantal hostels en uiteraard hebben we een stapel kopietjes van de advertentie voor de bus bij ons. We plakken deze weer als een wilde op ieder mogelijk plekje op (bij hostels, op electriciteitskastjes, op lantaarnpalen enz. Het moet ten slotte wel gaan lukken om ons auto-tje te verkopen. Anders hebben we over 5 weken een groot (duur) probleem. We lunchen aan het strand van Bondi op een bankje met uitzicht op de surfers die de regen (nat wordt je toch) en de kou trotseren. Na 2 uurtjes ronddwalen en plakken vinden we het welletjes en lopen terug naar de auto. We willen het wagentje even wassen, gisteren heeft iemand zich via email gemeld die wellicht intersse heeft, en als hij de auto wil bekijken vinden we dat de wagen in ieder geval schoon moet zijn. Als we de auto hebben gewassen en boodschappen hebben gedaan voor het avondeten gaan we terug naar het appartement. We lezen daar de mail en er wordt een bod gedaan van $ 3500.-, een schril contrast met de vraagprijs van $ 6500.-. We laten de belangstellende weten dat we het bijzonder vinden dat hij een bod doet zonder de auto gezien te hebben en dat we op deze manier waarschijnlijk niet verder gaan komen. Ook melden we dat we wel over de prijs willen praten, maar dat hij dan in ieder geval de moeite moet nemen om langs te komen. De rest van de avond horen we niets meer, waarschijnlijk een gelukzoeker die het gewoon probeert.
’s Avonds koken wij nog maar een keer, wij vinden het wel lekker om iets te doen te hebben, en Fred en Chantal hoeven na hun lange dag niet meer in de keuken te staan.
Chantal komt als eerste thuis en showt ons haar kapsel. Het is erg goed geslaagd en staat goed bij haar gezicht. Het was wel een lange zit vertelde ze; 6 uur en het koste maar liefst rond de $ 250. Fred komt iets later thuis, maar is niet zo tevreden. Het is een aardig stuk korter en hij moet daar wel even aan wennen.
Als iedereen is bijgepraat, bereiden we het avondeten (vandaag is het Mexicaans) en gaan we lekker aan tafel.