Dag 325 San Cristobal de las Casas

We worden lekker op tijd wakker en hebben (eindelijk) een redelijk goede nachtrust gehad. Doordat we op bijna 2 kilometer hoogte slapen is het ’s ochtends nog behoorlijk fris. We moeten in de zon gaan zitten bij het ontbijt, anders is het echt te koud. Het ontbijt stelt niet zoveel voor. Zoals vaak (als het bij de prijs van de overnachting zit) bestaat het uit koffie, thee en een broodje met jam. Na ons ontbijt lopen we het stadje in om even wat Pesos te pinnen. We hadden nog wat munten over van ons eerste bezoek aan Mexico, maar dat was net voldoende om de overnachtingen te kunnen betalen. Als we de stad in lopen zien we dat er van alles te beleven is rondom het centrale plein. Veel cafe’s met een klein terrasje, restaurantjes, en veel winkeltjes met lokale kunst. We waren vergeten de batterij van het foto-toestel op te laden, dus na een bakje koffie en een klein rondje gaan we terug naar ons hotel. Als we het foto-apparaat hebben, lopen we eerst naar Cerro de Guadalupe, een kerk op een hooggelegen stuk van de stad. De kerk stelt niet zoveel voor maar het uitzicht over de stad is wel de moeite waard. Terug in het centrum, is de volgende stop de lokale markt. Hier komt de inheemse bevolking uit omliggende dorpjes bijeen, om hun waar aan lokale en toeristen te verkopen. Het is een gezellige bedoeling met veel handgemaakte spulletjes als hangmatten, sierraden, speelgoed, hoedjes, sjaaltjes etc etc. Via een plein, waar een kunstenaar met gekleurd zand een ingewikkelde vorm maakt, lopen we terug naar het hotel. Daar keuvelen we een paar uur totdat het tijd is om een restaurant op te zoeken voor het diner. We lopen naar een tentje die we gisteren hadden gezien, op de gevel staat: Vino y Tapas. Maar helaas, op de kaart staan alleen drankjes en de tapas zijn ver te zoeken. We wandelen daarom nog maar een stukje verder en komen in een straatje dat vergeven is met restaurants. De prijzen zijn echter te toeristisch voor onze smaak en besluiten om neer te strijken in een superklein restaurantje, in een straat achter het drukke gebeuren. Het hele restaurant bestaat uit twee tafels binnen en twee mini-tafeltjes op straat. In de vitrine liggen allerlei lekkernijen van Italiaanse afkomst (canneloni, lasagna, gehakballetjes met een olijf er in etc..). We kiezen het menu de carne en krijgen even later een dampend bord met een viertal verschillende gerechtjes. De kwaliteit is ok, maar niet echt geweldig; de sfeer maakt het echter helemaal goed. ’s Avonds als we terug komen, stoken we het vuur nog maar een keer op en kijken een aflevering van Top Gear op onze computer. Tegen een uurtje of half 11 gaat het licht uit; morgen reizen we naar Palengue en we willen een beetje fit zijn voor de 5-uur durende rit.

Foto’s: